stiefouders

[buksikàm]

Dag Beste lezers!

Ik ben niet zeker, dat ik met mijn topic op de juiste plaats ben, toch zou ik willen een beetje aandacht trekken!
Er word zo veel over echtschijding gepraat,over co-oudersschap, over rechten, allemmal pijnlijke zaken, maar nergens iets over stiefouders!
Ja zij hebben geen rechten, geen erkenning, zijn al van af begin veroordeeld, zij moeten op de tippen lopen, want zij zijn geen "echte"!
Heeft iemand er op reactie?

[lucgescheiden]

Juridisch denk ik niet dat een echtscheiding enige weerslag mag hebben op een nieuwe partner.
U dient het opgelegde vonnis uiteraard mede te ondergaan en te dragen, wat soms moeilijker zal blijken dan adoptie.
Maar beseffen stiefouders niet op voorhand waaraan ze beginnen?

[Rebel-with-a-cause]

Het fenomeen 'stiefouder' - persoonlijk vind ik 'plusouder' een betere omschrijving - is een alomgekend feit.
Je staat er bij, kijkt ernaar, en ondergaat. Vele nieuwe relaties zijn al ten onder gegaan aan de gevolgen van het moeten opboksen tegen de exen.

De vzw 'plusouder' probeert deze mensen een hulp te bieden in hun belevingen.

[buksikàm]

Juridisch denk ik niet dat een echtscheiding enige weerslag mag hebben op een nieuwe partner.
U dient het opgelegde vonnis uiteraard mede te ondergaan en te dragen, wat soms moeilijker zal blijken dan adoptie.
Maar beseffen stiefouders niet op voorhand waaraan ze beginnen?

Neen, stiefouders beseffen niet, wat hun te wachten staat, tot de moment, dat er problemen opduiken!
En het is niet altijd de ex, maar andere familieleden kunnen ook tegenwerken!
En de kritiek, dat deze mensen nooit goed genoeg kunnen doen!
En wettelijk zijn zij ook maar......

[lucgescheiden]

Idd een factor waar geen enkele rechtbank rekening mee houdt.
Werd dit aangekaart bij de rechter?

[eylis]

Luc kan je verduidelijken wat je bedoelt met je punt dat de rechtbank geen rekening houdt met de "plusouder" (ik gebruik dat woord ook liever dan stiefouder).
Hoe zou de rechtbank dat dan moeten doen? Het wettelijk kader is immers zeer duidelijk. De wettelijke autoriteit mbt opvoeding en scholing van een kind ligt bij beide wettelijke ouders. Zij nemen de beslissing mbt deze materie. De beslissingen mbt eigen huishouding en "dagelijks bestuur" van het Nieuw Samengesteld gezin liggen bij de partners in dat NSG. De problemen die tussen deze twee entiteiten zouden kunnen ontstaan, liggen op het socio-psychologisch vlak. En daar is inderdaad nog veel werk aan de winkel om dat maatschappelijk bespreekbaar te maken. Maar wettelijk is het eenvoudig.

Als de plusouder mbt tot het stiefkind in een acute situatie een beslissing moet nemen om zijn/haar veiligheid/medisch welzijn te waarborgen of (heel belanggrijk ook) van de directe omgeving (andere kinderen bvbv.) dan wendt de plusouder zich eerst tot de wettelijke ouder (haar/zijn partner) als dat niet mogelijk is, wendt de plusouder zich tot de andere wettelijke ouder. Als die beide personen niet bereikbaar zijn, onderneemt de plusouder de stappen die zij/hij nodig acht om de veiligheid en welzijn van het kind of de kinderen in de omgeving veilig te stellen. Dat betekent dat ze een beslissing moet nemen. Dat is de plicht van iedere mens die voor een periode plaatsvervangend toezicht heeft op een minderjarige. Dat is zoals de juf op school, de monitor in de sport of jeugdwegeging, zelfs de 18jarige babysit die op je kinderen past.

Dus het wettelijk kader klopt wel, mar er is inderdaad nog veel werk aan de winkel om de socio-psychologische positie te definieren van een plusouder.En inderdeed, de druk van de omringende familie, de verhoudingen met de stiefzussen/broers en héél moeilijk: de druk van sommige ex-partners. Maar wettelijk is daar niets fout mee aan de hand. Het gaat over de mensen zelf...
Dus de problematiek van HOE gaan we er mee om....

[lucgescheiden]

De eerste vraag die je mag stellen is: waarom een gemeenschap een wetboek hanteert?
Hou je antwoord even in gedachte, en loop vervolgens de stappen van een echtscheiding door.
De wet voorziet dat één van de partners het huwelijk mag 'ontwrichten'.
De wet voorziet dat één van de partners de rechtbank mag verzoeken om een regeling te treffen in deze ontwrichting.
De wet voorziet dat één van de partners hierbij het gemeenschappelijk vermogen mag splitsen.
De wet voorziet dat een rechtbank naar eigen inzicht een regeling mag opleggen...

Zoals de poster hier terecht komt te bemerken handelen de meeste draden op dit forum, over partners die niet-akkoord gaan met deze regeling.
Waarom? Reageren al deze posters dan onterecht? Zou het niet kunnen dat deze posters net reageren omdat;
de rechtbank een regeling oplegde die hen het voortzetten van een 'normaal' leven (in goede orde) onmogelijk maakt?

Ik las hier echter nog nooit dat een rechtbank de alimenatie halveerde om het de ander partner mogelijk te maken een nieuwe partner te zoeken.
Evenmin, dat een rechtbank dit zou doen om; uit erkenning voor al het werk, en het dragen van die socio-psychologische druk op de nieuwe partner.
De eisende partner heeft in de meeste gevallen reeds een andere partner...

Als u morgen een wild vreemd kind in huis wenst te halen als pleegouder, dan voorziet diezelfde rechtbank u wel in een vergoeding!
Het gaat hier dan niet om het geld, wel om de erkenning en de rechten. Een (overigens terechte) vorm van dankbetoon vanwege de gemeenschap.
Maar waar ligt hierbij het verschil tussen een pleegouder en een plusouder?

"Er bestaan geen problemen, er bestaan enkel mensen"

[eylis]

Luc.. Je herhaalt je persoonlijke thema in elke post weer...
Telkens weer opnieuw zeg je: Mag een partner een huwelijk ontwrichten?
Ja luc, dat kan gebeuren. relaties eindigen.
Je leeft in deze wereld waar mensen relaties beginnen en eindigen.
Dat zijn ingrijpende en pijnlijke gebeurtenissen met implicaties voor veel mensen , maar daarna gaat het leven verder en je neemt de draad op.
Waarom? Omdat we mensen zijn en ongeluk kunnen verwerken en daarna verder gaan en weer gelukkig kunnen worden.
je accepteert niet dat je huwelijk beeindigd is. In jouw levensfilosofie kan en mag een breuk dus niet bestaan. Je blijft boos op de andere dat die het ook maar aandurfde om een einde te willen maken aan het huwelijk. .. Tja, dan heb je een levenslang probleem.. Je moet leven in een wereld waar dingen mogelijk zijn die je in je filosofie niet aanvaard. Ofwel kruip je daarmee in een hokje en leef je als een boze kluizenaar verder. Ofwel verwerk je dat en leer je aanvaarden dat deze wereld verschilt van de wereld die je in gedachten had. .
Maar neem je persoonlijk beheersingsdrama asjeblief niet als morele maatstaf voor ander mensen . . Vertrek niet vanuit je onverwerkte pijn om hier advies te geven. Het helpt mensen echt niet verder...

[buksikàm]

Luc.. Je herhaalt je persoonlijke thema in elke post weer...
Telkens weer opnieuw zeg je: Mag een partner een huwelijk ontwrichten?
Ja luc, dat kan gebeuren. relaties eindigen.
Je leeft in deze wereld waar mensen relaties beginnen en eindigen.
Dat zijn ingrijpende en pijnlijke gebeurtenissen met implicaties voor veel mensen , maar daarna gaat het leven verder en je neemt de draad op.
Waarom? Omdat we mensen zijn en ongeluk kunnen verwerken en daarna verder gaan en weer gelukkig kunnen worden.
je accepteert niet dat je huwelijk beeindigd is. In jouw levensfilosofie kan en mag een breuk dus niet bestaan. Je blijft boos op de andere dat die het ook maar aandurfde om een einde te willen maken aan het huwelijk. .. Tja, dan heb je een levenslang probleem.. Je moet leven in een wereld waar dingen mogelijk zijn die je in je filosofie niet aanvaard. Ofwel kruip je daarmee in een hokje en leef je als een boze kluizenaar verder. Ofwel verwerk je dat en leer je aanvaarden dat deze wereld verschilt van de wereld die je in gedachten had. .
Maar neem je persoonlijk beheersingsdrama asjeblief niet als morele maatstaf voor ander mensen . . Vertrek niet vanuit je onverwerkte pijn om hier advies te geven. Het helpt mensen echt niet verder...

Maar er zijn mensen, waar de parner overleden is, het gaat niet altijd over echtscheiding! En als de kinderen piep klein zijn, en de plusmoeder, of plusvader de taak overneemt!!!!!
Dit personen hebben maar alleen plichten, en nooit rechten! Heeft daar al iemand aan gedacht!?
Zij doen dit met liefde, en toch krijgen zij geen erkenning, of rechten......

[eylis]

@buksikam,
kan je dat concreet benoemen?: Over welke rechten van de plus-ouder zou je het willen hebben?
Zelf plusouder zijnde, ondervind ik inderdaad dat de psycho-sociale aanvaarding en erkenning (van de pluskinderen zelf, de ex-partner, de famillie enz...) zeker niet optimaal is. Maar dat zijn zaken die expliciet in de maatschappelijke sfeer liggen. Niet in de juridische. Juridisch is je positie als plusouder duidelijk.

Dus laten we het terrein goed afbakenen: in deze draad willen we het hebben over de maatschappelijke erkenning van de plusouder en de pscyho-sociale problematiek van de positie van de plus-ouder?

Dan doe ik concreet een voorzetje:enkele typische voorbeelden:
- wie heeft er ervaring met contact met de school van je pluskind als de wettelijke ouder afwezig is.
- wie heeft er tips om eventuele (communicatie)problemen hierrond op te lossen?
- Het pedagogisch gesprek met een puberend pluskind wie is er in geslaagd (en héél belangrijk op welke wijze) een goed gesprek te houden mét het kind mét resultaat
- vul maar aan: hoe meer vragen, hoe meer dat we er van kunnen leren.
- Wat met mogelijke "gezagsproblemen" tussen pluskind en plusouder. Ik heb een aantal practische tips om dat "gezagsprobleem" te verbeteren, zelfs op te lossen...

Trouwens de VZW plusouder (dank u voor de tip rebel-without-a caus) is daar HEEL goelgericht mee bezig. Dus als je advies en verheldering zoekt rond deze problematiek: spring er eens binnen.
maar ik denk dus dat het duidelijk is: de discussie van erkenning en aanvaarding van de positie van de plusouder is GEEN juridische materie, maar moet wel op het maatschappelijk vlak gevoerd worden.
-

[buksikàm]

Stel, jij komt in een gezien terecht, waar een van de ouder is overleden!
De kinderen zijn piepklein, hebben de overleden ouder niet gekend!
Jij doet er alles, maar ook er alles voor, ...... en als het op er aankomt, zij hebben geen plichtingen tegenover
de stiefouder, ( dat is het wettelijk word dan), omdat, er geen bloedverwantschap is!!!!
Jij bent dan wettelijk in de kou, erkenning is natuurlijk ook een ander verhaal!

[eylis]

beste buksikam,
welke verplichtingen zouden je stiefkinderen moeten hebben tov jou?
- autoriteit regel je via de wettelijke ouder. Daarmee wordt bedoeld dat als er afspraken dienen gerespecteerd te worden de wettelijke ouder die aanbrengt (in aanwezigheid van de plusouder) tov de kinderen mét de mededeling dat als hij/zij niet aanwezig is, de plusouder plaatsvervangend toezicht houdt en dus de autoriteit heeft te controleren of de afspraken nageleefd worden. De wettelijke ouder deelt ook mee dat bij zijn/haar terugkeer hij vraagt aan de plusouder of deze afspraken nageleefd zijn en indien NIET de wettelijke ouder de maatregelen neemt om te zorgen dat dit in het gevolg wel gebeurt.

-Erfenis: zou je willen dat je stiefkinderen kunnen ervan van jou? Er bestaat nog steeds een wettelijke fomule die er voor kan zorgen dat je vermogen in het huwelijksvermogen wordt ingebracht en dat je stiefkinderen van je erven.

-Wil je erven van je stiefkinderen? Waarom zou je? De stiefkinderen erven een vermogen dat deels van hun overleden wettelijke ouder komt (en waar je eigenlijk niet mee te maken hebt).

Wil je een wet die mogelijk maakt dat je stiefkinderen onderhoudsplichtig zijn tov jou als je gepensioneerd bent en noodlijdend?
De wet voorziet inderdaad dat eigen kinderen voor hun ouders onderhoudsplicht hebben in dat geval. Maar je vertrekt als ouder toch nooit vanuit het standpunt dat ze dat ooit zullen moeten doen?
Die wet is tgrouwens een tweesnijdend zwaard: als echte ouder heb je onderhoudsplicht tov je kinderen en later habben je kinderen als je noodlijdend bent onderhoudsplicht tov jou.
Wel als stiefouder heb je GEEN onderhoudsplicht tov je stiefkinderen en zij dus ook niet tov jou. Eerlijk genoeg niet?

Ik lees in je post dat je het vooral moeilijk hebt met het feit dat je als stiefouder "....alles doet voor je stiefkind en als het er op aankomt hebben zij geen verplichtingen tov jou...".Dit gaat echt over de maatschappelijk context van deze problematiek.
Alles wat je doet voor je stiefkinderen mag je gerust goed afwegen.
Je moet niet ALLES doen. Wat had je gedacht te krijgen door ALLES te doen voor je stiefkind? Affectie, beloning?
Neen zo werkt dat niet.
als je dingen doet voor stiefkinderen doe je dat omdat je zelf beslist dat je dit wil en moet doen. Je mag nooit verwachten dat ze van je gaan houden.
Je mag verwachten dat ze na verloop van tijd respect voor je hebben en waardering voor de steun die je biedt.
Maar dit kan alleen door een intense samenwerking met de echte ouder die dit ook steeds onderlijnt.
Kortom: alweer: een wet stemmen kan aan deze sociale problematiek niets wijzigen.

Om vanuit mijn persoonlijke ervaring te spreken als plusouder (en zelf ook nog eens ouder, dus dat is ZEER complex om de kerk in het midden te houden...):
ik ben aan dit avontuur begonnen met het idee: ik doe wat nodig is en wat ik verzorg mijn stiefkinderen zoals ik mijn eigen kinderen verzorg. Ik pas dezelfde discipline en afspraken toe. Maar...
ik verwacht niets terug, geen affectie, geen waardering. Enkel dat iedereen goed samenwerkt om het voor elk lid van het gezin aangenaam te houden.

En weet je nu wat het verbazingwekkende is?
Hoe minder ik verwacht van hen , hoe meer ik paf sta van wat ze me spontaan geven...
Buksikam, neem contact op met de VZW plusouders, ze geven echt goede steun en raad hoe om te gaan met stiefkinderen.
Courage, ik weet dat het niet eenvoudig is, maar het is echt een maatschappelijk aan te pakken probleem.

[lucgescheiden]

Luc.. Je herhaalt je persoonlijke thema in elke post weer...
Telkens weer opnieuw zeg je: Mag een partner een huwelijk ontwrichten?
Ja luc, dat kan gebeuren. relaties eindigen.
Je leeft in deze wereld waar mensen relaties beginnen en eindigen.
Dat zijn ingrijpende en pijnlijke gebeurtenissen met implicaties voor veel mensen , maar daarna gaat het leven verder en je neemt de draad op.
Waarom? Omdat we mensen zijn en ongeluk kunnen verwerken en daarna verder gaan en weer gelukkig kunnen worden.
je accepteert niet dat je huwelijk beeindigd is. In jouw levensfilosofie kan en mag een breuk dus niet bestaan. Je blijft boos op de andere dat die het ook maar aandurfde om een einde te willen maken aan het huwelijk. .. Tja, dan heb je een levenslang probleem.. Je moet leven in een wereld waar dingen mogelijk zijn die je in je filosofie niet aanvaard. Ofwel kruip je daarmee in een hokje en leef je als een boze kluizenaar verder. Ofwel verwerk je dat en leer je aanvaarden dat deze wereld verschilt van de wereld die je in gedachten had. .
Maar neem je persoonlijk beheersingsdrama asjeblief niet als morele maatstaf voor ander mensen . . Vertrek niet vanuit je onverwerkte pijn om hier advies te geven. Het helpt mensen echt niet verder...

elyse,
Het gaat hier niet over mijn persoonlijk beheersdrama, wel over het feit dat één partner het recht krijgt om de toekomst van een geheel gezin kapot te maken.
Daarin zelfs wordt gesupporteerd door de rechtbank. Dat de niet-eisende partner en zelfs de nieuwe partner daar de rest van hun leven de dupe van zijn.
Wat poster hier toch duidelijk komt aan te kaarten als nieuwe partner, zonder erkenning en zonder rechten.
Mensen kunnen zich verwonderlijk goed aanpassen aan het éénzijdig opbreken van een relatie, wees gerust.
Echter de minderwaardige positie waarin zij door een rechtbank worden gestoken, biedt geen soulaas voor een verder gelukkig leven.
Laat staan voor de nieuwe partner...
Dat is louter een vaststelling, geen advies!

[lucgescheiden]

En nogmaals als je als pleegouder erkend wordt dan voorziet de rechtbank je van alle rechten en erkenning die je toekomen.
Als je als plusouder dezelfde verantwoordelijkheden op jou neemt, dan mag je jouw boontjes zelf doppen.

Natuurlijk is dat een pak gemakkelijker wanneer je een partner treft die het ruim breed heeft, waardoor je als het ware met je gat in de boter bent gevallen.
Maar dat is niet de regel, en kan je geenzins als basis stellen om enig advies te leveren.

[eylis]

maar welke boontjes moet ik als plusouder zelf doppen Luc?? ??
Ik zorg voor de kinderen van mijn partner, that's al.Ik zorg voor hen zoals ik ook zorg voor mijn eigen kinderen. So What?
Ik moet daar toch niet voor vergoed worden? Dat wordt ik als wettelijke ouder van mijn eigen kinderen toch ook niet?

Waar hebben jullie het over: zeg het me concreet, dan kan ik als plusouder concreet antwoorden of ik daar wettelijk ECHT in gediscrimineerd wordt. Vermits ik zowel eigen als stiefkinderen heb, denk ik dat een redelijk objectieve vergelijking tussen de twee kan maken....