Even de situatie schetsen.
Ik werk nu 3 jaar voor hetzelfde bedrijf.
Recent ben ik problemen beginnen ondervinden met de rug.
De logistiek manager spoorde me aan om na te denken over een jobswitch omdat ik een fysiek zware job heb.
Na enkele dagen nadenken stelde ik voor om mij te ontslaan en dat ik mijn opzeg van 8 weken zou presteren.
Dit werd geweigerd.
De logistiek manager probeerde me te overtuigen om eerst op ziekenkas te gaan voor 4 maanden,om dan een re-integratietraject te volgen om me dan uiteindelijk te laten gaan wegens medische overmacht.
Nu is het zo dat ik het mij financiëel niet kan veroorloven om zo'n lange periode te moeten terugvallen op het ziekenfonds.
Dus zag ik maar 1 mogelijkheid en dat was een nieuwe job zoeken en het contract te ontbinden in onderlinge overeenkomst.
Een tijdje geleden,ongeveer in het begin van dit jaar heeft een collega van mij op dezelfde manier zijn contract opgezegd.
Ik heb 3 jaar met hem samengewerkt en we hebben dan ook een vriendschapsband opgebouwd in die periode.
De vrouw van de logistiek manager is ook de meter van die ex-collega zijn dochtertje.
Toen die ex-collega me een aantal weken geleden vroeg hoe het was legde ik hem de situatie uit dat ik op zoek ben naar een andere job door mijn rugproblemen en dat de kans groot is dat ik binnenkort een nieuwe job heb.(ik heb 1 solicitatie gehad,die als ik de ploegbaas van dat bedrijf mag geloven,vrij positief was.)
Vorig weekend is de logistiek manager samen met zijn vrouw op bezoek geweest bij die ex-collega.
De ex-collega vroeg aan de logistiek manager of ik al weg was.
Daar ben ik gisteren voor op het matje geroepen.
De logistiek manager heeft mij zitten uitkafferen,roepen,brullen.
Uitspraken zoals "als dit 10 jaar geleden was gebeurd had ik u nu vast gehad"
Ik begon er haast van te hyperventileren.
Hij heeft een persoonlijke vete met die ex-collega door zijn ontslag.
Dit is niet de eerste keer dat ik zo uitgekafferd word.
Toen die ex-collega aan zijn laatste week bezig was had onze hoofdmagazijnier 3 weken vakantie en hij was nog niet op de hoogte.
Maar ik werk ook al 3 jaar samen met onze hoofdmagazijnier en had hem op de hoogte gebracht.
De dag erna,hetzelfde scenario.
Ik moest mijn mond houden.
"Als je tegen een klein kind zegt dat hij niets mag doen en hij doet het toch,hoe zou je dan reageren?"
Terwijl hij me niet eens benaderd had met de vraag om hier nog niets van te zeggen.
In hoeverre heb ik discretieplicht in deze situatie?
Is het dan zo fout dat ik met mensen in mijn privé praat over mijn toekomst?
Is het normaal dat een leidinggevend figuur op zo'n denigrerende en intimiderende toon met zijn werknemers omgaat?
Welke stappen kan ik verder ondernemen?
Ik loop tegen een depressie aan door dit gedrag.
De logistiek manager is verbaal heel agressief en heeft een enorm opvliegend karakter.