Juist, maar vele werkgevers bellen tegenwoordig direct rond... Of het nu referenties zijn of niet.Er is een verschil tussen vorige werkgevers en referentiepersonen.
Naar referentiepersonen dient specifiek gevraagd te worden, zodat de werknemer de kans heeft de referentiepersonen te vragen of het OK is voor hen, of zij wel referentiepersoon willen zijn (=beleefdheid).
Dit laat de werknemer ook toe de referentiepersonen te briefen.
Daar heb je een grijze zone: consultants.Er is ook een immens verschil tussen zelfstandigen en werknemers.
Er bestaat geen band van ondergeschiktheid tussen klant en zelfstandige, zoals deze bestaat tussen werknemer en werkgever.
Wanneer een zelfstandige klanten opgeeft zijn deze eigenlijk referenties, of hij had ze maar niet moeten opgeven.
De werkgever in het voorbeeld vond dat diploma van belang in dit geval.Ik meen dat het originele voorbeeld over een informaticus ging. Als iemand geen diploma's kan voorleggen van informatica, maar overduidelijk van het nerdige type is, het soort dat altijd al het nieuwste afweet van computers, kan het zijn dat die persoon toch uitermate geknipt kan zijn voor een job. Als iemand zonder diploma Romaanse van thuis uit vloeiend Frans spreekt dan kan het zijn dat die persoon uitermate geknipt is als Franstalig woordvoerder voor een bedrijf.
MAAR. Sommige jobs mag je niét uitoefenen zonder diploma. Om er maar een paar te noemen: dokter, burgerlijk ingenieur architect, leraar, politieagent...
Ik zeg toch nergens dat die niet mogen worden nagekekekn..; Ik stel gewoon de manier waarop in de vraag. In dit specifiek geval; mag een potentiële werkgever zomaar naar de school bellen om daar inlichtingen in te winnen over een oud-student.Wat voor nut hebben referenties dan, als een werkgever ze niet mag natrekken op hun waarheid? Bladvulling?
Idem met een diploma. Als iedereen zomaar een reeks diploma's mag opgeven waarvan de helft niet eens gehaald door de sollicitant is het hek van de dam.
http://www.nieuwsblad.be/article/detail ... 110921_122" onclick="window.open(this.href);return false;
Euh bart... Daar ging de vraag van begin af aan over. :pJe mag liegen over alles wat je privéleven aangaat, of je getrouwd bent of niet, lijkt me wel relevant, al was het maar voor bv. de loonberekening.
De vraag is blijkbaar al niet meer of het wat uitmaakt wat je op je CV zet, maar hoe ver een werkgever mag gaan om jou na te trekken; wat een werkgever mag doen om erachter te komen of jij wel de geschikte persoon bent voor een bepaalde functie.
Gezond verstand? Het "Ons kent ons"-principe?Nu, als ik als werkgever een sollicitant krijg die zijn huidige werkgever niet bij zijn referenties zet, dan weet ik meteen dat daar iets scheef zit. Waarom niet gewoon meteen vertellen wat dat dan precies is? Het is inderdaad een kwestie van vertrouwen. Maar waarom moet een werkgever wel zijn potentiële werknemer vertrouwen en niet omgekeerd?
Anders gezegd: het mag NIET zonder dat de toekomsige werknemer in kwestie hiervoor zijn toestemming heeft gegegen... Net zoals ik dacht eigenlijk.B e t r e f t ; opvragen van echtheid diploma door werkgever bij school - Wet van 8 december 1992
(hierna "de privacywet")^
Geachte heer
Ik heb uw e-mail d.d. 26 maart 2012 in goede orde ontvangen.
De huidige analyse wordt u meegedeeld op basis van de informatie waarover het secretariaat van de
Commissie beschikte
Het feit of een werknemer al dan niet een diploma heeft behaald In een onderwijsinstelling Is een
persoonsgegeven ln de zin van artikel 1 , § 1"^ privacywet.
De mededeling van deze gegevens is een venwerking"* onderworpen aan de basisbeginselen van de
privacywet.
' Wet van 8 december 1992 tot bescherming van de persoonlijke levenssfeer ten opzidite van de verwer^ng van
per^)onsgegevens. Zowel de gecoördineerde versie van de privacywet, als de tekst van het K.B. van 13 februari 2001 dat de
privacywet uitvoert, bevinden zich op onze website: http://www.privacycommission.be" onclick="window.open(this.href);return false;.
^ Zij staat de stelling niet In de weg die, in voorkomend geval, zou kunnen worden ingenomen door de Commissie als
collegiaal orgaan.
^ Artikel 1, § 1 privacywet: " Voor de toepassing van deze wet wordt onder "persoonsgegevens"ied&e informatie betreffende
een gadenüflceerde of identificeerbare natuudijke persoon verstaan, hierna "beùvkkene" genoemd; als idenö'ßceerbaar wordt
tjeschouwd een persoon die direct of indirect kan worden geïdentificeerd, met name aan de hand van een
identißcatienummer of van één of meer spedfieke elementen die kenmerkend zijn voor zijn of haar fysieke, fysioiogisdie,
psychische, economische, ailturele of sodale identiteit."
Één van deze beginselen is het finaliteitsbeginsel. Artikel 4, § 1, 2° privacywet bepaalt nl.:
"^Persoonsgegevens dienen vrx)r welbepaalde, uitdrukkelijk omschreven en gerechtvaardigde
doeleinden te worden verkregen en niet verder te worden verwerkt op een wijze die, rekening
houdend met alle relevante factoren, met name met de redelijke verwachtingen van de betrokkene
en met de toepasselijke wettelijke en reglementaire bepalingen, onverenigbaar Is met die
doeleinden."
Hieruit volgt dat gegevens die oorspronkelijk door de school werden verzameld voor het
studentenbeheer niet zomaar mogen worden meegedeeld aan een werkgever voor de controle van
de echtheid van een diploma.
Dit zal alleen mogelijk zijn mits de ondubbelzinnige toestemming van de betnakken werknemer
(artikel 5,a) ^privacywet.
Hoogachtend