Bezoeksrecht grootvader

[Navara]

Beste lezer,

momenteel zitten we in ernstige situatie die niet goed is voor beide partijen. Ik maak even duidelijk met de volgende beschrijving.

Nog geen 5 maand geleden heeft mijn moeder (bomma van mijn 4 jarige zoon) het leven achter zich gelaten wegens ernstige ziekte. De verstandhouding tussen mijn zoon en zijn bomma was zo groot, dat mijn zoon nog slapeloze nachten heeft en steeds vraagt naar zijn bomma. Dit is natuurlijk een probleem dat de kleine moet verwerken, en waar enige tijd voor nodig is. Ondertussen heeft den bompa (mijn vader dus) een andere dame leren kennen met 3 kinderen en wordt bij elk bezoek mijn zoon (zijn enigste kleinkind) naar achter gezet voor deze 3 vreemde kinderen. Telkens de kleine bij den bompa is geweest, wordt die s'nachts wakker en vraagt telkens naar de bomma. Wij vinden het als ouder zo vervelend dat ik ook met mijn pa alle contacten wil vermeiden om de kleine het op een normale manier te laten kunnen verwerken.

Den bompa heeft nu gedreigd dat hij bezoekrecht gaat opeisen.

Is er een mogelijkheid om dit fenomeen te kunnen ontlopen ? Ik wil als ouder niet dat mijn 4 jarig kind telkens naar huis komt en uren zit te huilen omdat hij zijn bomma mist.

Graag had ik wat tips gewenst over deze toestand.

Alle meningen zijn welkom.

Met vriendelijke groeten,

[dieke]

Ik vrees niet dat een rechter je gelijk zal geven en dus je vader wel degelijk bezoekrecht zal toestaan.

Ik zie dan ook eerder heil in een goed gesprek met je vader. Als hij zijn kleinzoon dan toch zo graag ziet dat hij zelfs bezoekrecht zou opeisen, zal het hem toch ook niet onberoerd laten dat zijn kleinzoon zich achteruitgesteld voelt?

Geconfronteerd worden met je verdriet is trouwens niet slecht. Het kan goed zijn dat je zoon ook 's nachts zou wakker worden en naar de bomma vragen, als de bompa wél meer aandacht voor hem zou hebben. Gewoon bij de bompa zijn, in dat huis, zal al wel genoeg 'trigger' zijn voor zijn verdriet. Verdriet gaat niet over door zo snel mogelijk vergeten hoor. Kinderen hebben tijd nodig om het overlijden van een dierbare een kader te kunnen geven.

Ik zou in uw plaats eerder meer met uw zoontje praten over de bomma, over waar ze nu is volgens je zoon, over dat jij haar ook mist, ... Wij hebben een jaar geleden ons broertje moeten afgeven en hoewel nu soms het gemis nog wel eens de kop opsteekt, heb ik de indruk dat mijn 2 andere kinderen het vrij goed kunnen kaderen. Wij hebben het onderwerp dan ook nooit doodgezwegen en voor onze oudste kinderen is jongste broer een sterretje aan de hemel waar ze altijd nog eens naar kunnen zwaaien of een kusje gooien. Bij een heldere hemel, roepen ze enthousiast: daar is hij! We hebben hen altijd laten zien dat het niet fout is om soms verdrietig te zijn maar dat je ook met blije herinneringen kan terugdenken.

Misschien is het dus beter dat je je concentreert op zulke dingen i.p.v. op 'de bompa'? Als het niet bij de bompa is, is het wel ergens anders hoor, dat je kind wordt geconfronteerd met het gemis. Denk bv. maar eens aan school; daar wordt ook nogal eens geïnformeerd naar de grootouders, er is een grootouderfeest,...

Er bestaan ook allerlei mooie boekjes rond overlijden, op maat van kinderen. Die hebben hier ook goed dienst gedaan om een kader te scheppen. Als je tips wil, stuur ik je wel wat titels door via pb.

[Franciscus]

Vraag aam bompa om op bezoek te komen - om eens iets te doen samen met kleinzoon alleen enz..
Het achteruit steken kan ook subjectief zijn er zijn nu 4 kinderen ipv 1

[sledge]

hij zal bezoekrecht krijgen, er is al een affectieve band geweest. Ik zit in een situatie waar mijn zoontje nooit zijn grootvader heeft gezien, mijn vrouw heeft die vent ook al 18 jaar niet gezien, maar nu hij heeft vernomen dat hij een kleinkind heeft brengt hij ons voor de rechtbank. Zaak sleept al bijna drie jaar aan, wij haten die vent, maar de rechter wil blijkbaar bezoekrecht toestaan, enkel op basis van een bloedband