JuridischForum.be

Misschien werd deze topic al eens eerder behandeld maar ik vind daar op het eerste zicht niets van terug, bij deze:

Het is niet ongebruikelijk dat men gerechtelijke briefwisseling (oproeping, kennisgeving, vonnis...) laat toekomen op het adres van de werkgever in zaken waarbij de werknemer bij een arbeidsongeval gekwetst raakte door agressie van een derde. De meest voor de hand liggende reden is om z'n domicilie-adres van de agressor af te schermen.

Nu vraag ik mij af als de werkgever echter tegen de wil van de werknemer in, deze briefwisseling opent en kennis neemt van de inhoud, maakt deze zich dan ergens schuldig aan? De brief werd per post in zijn brievenbus gedeponeerd, ook al staat daar als vermelding naam van de firma, t.a.v. de werknemer.

Graag jullie reactie.

Kan je niet echt antwoorden maar is het een groot bedrijf en is de brief opzettelijk gelezen?

Zelf werkte ik jarenlang in een KMO met een 80 werknemers. Ik kreeg continu post t.a.v. mijzelf (wel nooit gerechterlijke dingen). Een secretaresse op 'den bureau' opende elke ochtend routineus alle briefwisseling en sorteerde die dan per persoon. Ik heb er zelf nooit 1 envelop opengemaakt.

Mijn beroepservaring bij een van 's lands grootste overheidsbedrijven komt in deze goed van pas.
Met de vermelding "X ter attentie van Y" is er "keuze van woonplaats".
Er werden immers TWEE bestemmelingen aangeduid (X of Y); zowel de ene als de andere mogen de zending in ontvangst nemen. X is de persoon bij wie woonplaats wordt gekozen en Y is de werkelijke geadresseerde.
Laat ons het simpel houden; X is een internaat en Y is zoon of dochter in het internaat.. X mag dus niet lezen!!!
Wij zitten hier niet in het voormalige Oost-Duitsland hé !!!

Het bedrijf telt ongeveer 70 tot 72 personeelsleden.

De werkgever gaat ervan uit dat hij elke brief die toekomt op de werkplaats, ook al staat erop vermeld t.a.v. de werknemer, dat hij die mag openen.

Ik ga ervan uit dat de brief in mijn geval dus opzettellijk werd geopend (wat moeilijk aan te tonen is).

Het is niet mijn bedoeling om mijn werkgever zwaar te sanctioneren dan wel om hem voor eens en altijd duidelijk te maken dat hij niet zomaar een brief mag openen die niet voor hem is bestemd. Zeker niet als daar gerechtelijke informatie in staat, in mijn geval een vonnis in mijn voordeel.

Ik heb er geen probleem mee als hij mij komt vragen of hij die brief (in mijn bijzijn) mag openen. Een tikje op z'n vingers is dus wel op z'n plaats. Kent iemand de te volgen procedure eigenlijk?

@Vaoke: Soms heb ik het gevoel dat wij weldegelijk in Oost-Duitsland leven

“Art.460.Hij die schuldig bevonden wordt aan het wegmaken van een aan een postoperator toevertrouwde brief of aan het openen van een zodanige brief om het geheim ervan te schenden, wordt gestraft met...onverminderd zwaardere straffen, indien de schuldige een ambtenaar of een agent van de Regering of een personeelslid van een postoperator of een persoon die voor zijn rekening optreedt is.”(Sw.=Strafwetboek).

De brief gericht aan de werknemer per adres (p.a.) diens werkgever behoort de werkgever niet toe,doch de werkgever is geen postoperator,zodat art.460 op hem niet van toepassing is.

“Art.461.Hij die een zaak die hem niet toebehoort, bedrieglijk wegneemt, is schuldig aan diefstal. Met diefstal wordt gelijkgesteld het bedrieglijk wegnemen van andermans goed voor een kortstondig gebruik.”(Sw.).

Die bepaling is mijns inziens evenmin van toepassing bij ontbreken van ‘bedrieglijk wegnemen‘.

“Art.8.1.Eenieder heeft recht op eerbiediging van zijn privéleven,zijn gezinsleven,zijn huis en zijn briefwisseling.”(E.V.R.M.=Europees Verdrag Rechten van de Mens 4 november 1950)

‘Campbell zit een levenslange gevangenisstraf uit wegens moord en schrijft vanuit de gevangenis brieven naar de Europese Commissie en naar zijn advocaat. Door het openen van de brieven van de raadsman heeft de administratie art.8 geschonden. Ook wat betreft de brieven van en naar de Commissie is er een aantasting van het recht op privacy. De genomen maatregel is niet noodzakelijk in een democratische samenleving‘[EHRM 25 maart 1992(Campbell t. U.K.),Liga 1992,afl.5-6,26,Ars Aequi(Ned.) 1992,katern 44,2019,Human Rights Law Journal 1992,371].

‘De klacht heeft betrekking op de praktijk van het ziekenhuis dat alle uitgaande correspondentie van klager-psychiatrisch patiënt voor selectie naar een curator zond. Als de wet beleidsvrijheid toekent,moet zij nochtans ook de omvang daarvan aangeven. De mate van precisie is afhankelijk van het specifieke onderwerp. De i.c. toepasselijke bepalingen van de Ziekenhuiswet,het Burgerlijk wetboek en de Handelingsonbekwaamheidsregeling zijn in zeer vage bewoordingen gesteld en specificeren niet de reikwijdte van of de voorwaarden voor de uitoefening van de discretionaire bevoegdheid die ten grondslag ligt aan de gewraakte maatregelen terwijl zulk een specificatie toch des te meer noodzakelijk lijkt op het gebied van de opneming in psychiatrische inrichtingen doordat de betrokken personen vaak zijn overgeleverd aan de medische autoriteiten,zodat het schrijven van brieven hun enige contact met de buitenwereld is‘[EHRM 24 september 1992(Herczegfalvy t. Oostenrijk),NJB(Bijlage)(Ned.) 1993,97].

De werkgever die de brieven gericht aan een van werknemers p.a. de werkgever opent schendt art.8. E.V.R.M.

en wat met hetvolgende

men stuurt brieven aan mijn werk - tav mijn naam -- gezien ik met vakantie blijven de brieven gesloten -

blijkt dat er een termijnafspraak niet wordt nageleefd en de klant heeft hierdoor veel schade - ook mijn werkgever - wie is nu aansprakelijk?

Ik vind dat men nu wel ver gaat - de brieven worden gestuurd naar de firma - ik word niet verondersteld privé activiteiten en privé post te ontvangen op mijn werk - ook niet voor privé doeleinden op het net te surfen.
Op het werk hoor ik met dingen bezig te zijn voor mijn werkgever en niet voor mij privé.

Onze oplossing - wij machtigen een collega al onze post te openen ( die waar persoonlijk opstaat - of strikt vertrouwelijk ) al de rest wordt door ons secretariaat geopend - simpel

Opgelet, het kan niet de bedoeling zijn dat je privé post op het adres van je werkgever laat toekomen. Je laat hem dit best eerst weten. Nu in sommige gevallen laat je je briefwisseling daar beter toekomen.

Ik treed het standpunt van j.demoor bij: de werkgever die brieven gericht aan een van werknemers p.a. de werkgever opent, schendt art.8. E.V.R.M.

@Franciscus: als je op verlof vertrekt, moet je duidelijke afspraken maken hoe je je post behandeld wilt zien. Je kan inderdaad aan iemand vragen om je poststukken bij te houden, te openen of beter nog, door te sturen.

Niets doen en alles onbehandeld laten, houdt risico's in en is vragen om problemen. Men zou jou nalatigheid kunnen verwijten. Allez, dat is dan toch mijn standpunt...

Een werkgever die post opent die gericht is aan een werknemer is niet automatisch strafbaar.

Een werkgever kan er perfect van uitgaan dat post die naar zijn adres wordt gestuurd op naam van een werknemer rechtstreeks te maken heben met de activiteit van de onderneming. Op dat moment is de serkgever wel degelijk gerechtigd om die post te openenen. Het is enkel wanneer die werkgever willens en wetens die post opendeed, wanneer hij op de hoogte was dat het om privé-post ging. Art. 8 EVRM en de daarmee gepaarde schending van het briefgeheim gaat hier niet op.

Het feit dat de naam van de werknemer er op vermeld stond doet er niet toe, hoe vaak komt het niet voor dat klanten een bepaalde contactpersoon hebben, en dus al hun post daarnaartoe richten...

Mijn excuses als ik op zere tenen trap, maar wie laat er nu privé-post toekomen bij zijn werkgever?

uiteraard - ik implementeer mee de regels maar enkele jaren geleden kwam onze baas met de mededeling - tijdens een personeelsvergadering met middenkader nb - dat x y en z toch teveel op het net zaten en dan vooral naar xxx-sites

daar hebben we direct op gereageerd - baas in de fout - we hebben de gemoederen kunnen sussen en dat met IT en de baas gedragregels afgesproken - webmaster volgt algemeen surfgedrag - en de nodige filters werden geplaatst - webmaster geeft algemene waarschuwingen- wanneer nog niet goed volgt er wel een gesprek met de 'overtreder' - volgens vooraf afgesproken procedures vermeld in arbeidsreglement

Ik zit nog te tobben over het volgende :

Art. 460 Sw. spreekt over aan een postoperator toevertrouwde brief of aan het openen van een zodanige brief om het geheim ervan te schenden.

Het wegmaken of openen van een brief zou dus slechts strafbaar zijn indien dit gebeurt in de tijdspanne tussen afgifte aan de postoperator en de afgifte aan de geadresseerde.

Vraag 1. volstaat het niet dat de brief toevertrouwd werd aan de post? Als de geadresseerde niet thuis is, geeft de postbode deze aan de bewoner. Wat als deze de brief opent? De brief is namelijk bezorgd, weliswaar niet aan de geadresseerde. Denk aan situaties in appartementsgebouwen, campings, ...
Vraag 2. iemand 'n voorbeeld van wat men bedoelt met 'n zodanige brief?

Mijn excuses als ik op zere tenen trap, maar wie laat er nu privé-post toekomen bij zijn werkgever?

In sommige gevallen (dit zijn dus uitzonderingen) is het beter om de briefwisseling naar het adres van je werkplaats te laten zenden. Neem nu dat je door fysiek geweld gekwetst raakte en er werd een proces-verbaal opgemaakt tegen een persoon. Je hebt schrik voor repressailles en je wenst je adres af te schermen van die agressor. In zo'n gevallen laat men dan z'n post toekomen op het adres van de werkgever.

Nu als de werkgever je privé niet wil respecteren , dan kan je inderdaad maar beter een andere manier zoeken...

als die agressie vb werkgebonden kan dat natuurlijk - in andere gevallen misschien best een Postadres - of via uw advokaat

In elk geval voor een aantal beroepen wordt zo wie zo werkadres vermeld op het PV en geen werkelijk adres alleen naam en geboortegegevens - zoals vermeld op de IK

trouwens een van de redenen om geen adres meer op I.K. te zetten was om te beletten dat bij verlies of diefstal de onbekend - niet zo eerlijke vinder - eerder bij u thuis stond dan de bewoner