Ik weet ook niet goed waar ik moet zoeken voor een oplossing vandaar deze vraag. Al 10 jaar wordt ik geterroriseerd door het druggebruik van mijn zoon. Altijd en overal heb ik hem erdoor heen gesleurd zodat hij toch zijn studies zou kunnen beëindigen en dan na veel zwoegen heeft hij dan toch een goed betaalde job. Werken doet hij dus uitstekend hij vertrekt hier 's morgens om 7u en komt rond 19u thuis, meestal doodmoe. Dit zou ik kunnen begrijpen maar een jongen van 23 die na een dagtaak volledig uitgeteld is daar kan ik niet inkomen. Dan begint het spelletje al als hij thuiskomt. Iedereen loopt op zijn tenen om hem maar niets in de weg te leggen want ruzie en herrie is alles wat we willen. Meestal is het dan eten, en even naar een vriend gaan en dan begaaid terug binnen komen. Ook in de weekends is hij altijd moe en dan lopen we ook altijd maar stil rond en durven niets te zeggen bang dat hij boos wordt. Wij zijn dan ook altijd blij als hij weg is zodat we wat kunnen adem halen maar ook de andere kant weegt dan weer door dat we ongerust zijn waar hij weer uithangt en hoe hij weer heel huids thuis geraakt.
Iedereen is abnormaal en debiel. Alleen hij kan logisch denken, hij heeft kretiek op iedereen en op alles, iedereen is de fout en hij is superman hij weet alles kan alles en wij kruipen allemaal. Een normaal gesprek is niet meer te voeren of hij schiet uit zijn sloffen.
Hij betaalt 200 euro kostgeld en dus moet ik mijn mond houden en heb ik niets te zeggen. Sinds 1 januari zijn wij verhuisd en hebben wij duidelijke wetten gesteld, waar hij zijn laars aan lapt. Er zouden geen drugs meer binnen komen of hij vliegt buiten.
Vanmorgen is dus de bom ontploft, hij stond weer luidskeels te schelden tegen zijn vriendin, ze kon het afbollen en dit alles omdat ze een vuilbakje niet had leeggemaakt. Iedereen moet nl springen voor hem en hij doet zelf niets. Ik ben dan ook heel boos geworden en heb hem duidelijk gemaakt dat er niets aan ons scheelt en dat hij dringend hulp moet gaan zoeken en dat hij het kan afbollen want ik tolereer dit echt nietmeer. Hij is met slaande ruzie en de nodige drugs afgebold. Ondertussen is hij terug thuis gekomen en hij nigeert mij totaal en ik doe dit ook want ik kan die ruzie's niet meer aan.
Ik heb hem duidelijk gemaakt dat dit het einde van zijn verhaal is, hij zegt dat ik hem niet kan buiten gooien. Mijn vraag is nu welke stappen kan ik ondernemen om hem uit het huis te zetten en tot welke instanties kan ik mij richten.
Een moe getergerde moeder