ik ben een oma en heb een superlieve kleinzoon van 8 jaar waar ik altijd voor gezorgd heb
ik deed hem dus ook vaak naar school en hielp hem bij zijn huiswerk
als mijn dochter werken was zorgde ik dus ook voor hem
onze relatie is superbest en mijn kleinzoon betekend de hele wereld voor mij en mijn man
onze dochter pest mij sinds een hele lange tijd en ze weet dat ze me het zwaarst kan treffen door mij mijn kleinzoon af te nemen
ik heb mijn lief ventje dus al 3 weken niet meer gezien , laat staan geknuffeld
ik ga hieraan kapot want ik mis mijn schatje ontzettend
heb getelefoneerd met de jeugdrechtbank in Hasselt , daar lieten ze me weten dat ik dit enkel kan aanvragen via advocaat
ik ken van die juridische dingen echter niks
ik weet wel dat een advocaat heel veel geld kost en dan nog , wanneer zie ik mijn kleinzoon ? hoelang gaat dat aanslepen ?
op welke leeftijd mag een kind kiezen bij wie hij gaat wonen ?
veel vragen , ik ben ten einde raad
ik mis mijn kleinzoon zo ontzettend dat elke vezel aan mijn lijf pijn doet
ik begrijp niet dat ze iemand zoiets aan kunnen doen vooral als je weet dat ik altijd klaargestaan heb voor mijn dochter maar ik moet toegeven dat ze een verwend nest is en dat dankzij mijn moeder die voor haar gezorgd heeft toen ik werken was
dank U wel voor Uw hulp
-
rozenbotteltje
Topic Starter - Berichten: 24
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
U stuurt uw dochter een AS waarin u duidelijk maakt dat u wenst gebruik te maken van het omgangsrecht dat u heeft volgens artikel 375bis Burgerlijk Wetboek. Dat u graag binnen de 14 dagen een voorstel van haar ontvangt om dit te organiseren. Dat u zich anders genoodzaakt ziet dit voor de jeugdrechtbank te brengen.
En ga alvast eens met een advocaat praten. Eerste consultatie is vaak gratis (vraag dit wel na), en zo weet u ook al welke stappen u hierna dient te nemen.
En ga alvast eens met een advocaat praten. Eerste consultatie is vaak gratis (vraag dit wel na), en zo weet u ook al welke stappen u hierna dient te nemen.
-
Franciscus
- Berichten: 39358
- Juridisch actief: Nee
zie hier ook eens :
http://balieantwerpen.be/?action=onderd ... s+bijstand" onclick="window.open(this.href);return false;
en nog beter
http://baliehasselt.be/content/baliehasselt/site/4143&" onclick="window.open(this.href);return false;
http://balieantwerpen.be/?action=onderd ... s+bijstand" onclick="window.open(this.href);return false;
en nog beter
http://baliehasselt.be/content/baliehasselt/site/4143&" onclick="window.open(this.href);return false;
rozenbotteltje nog een belangrijke info: een kind mag nooit kiezen waar het gaat wonen. Pas vanaf meerderjarigheid heeft een persoon zelfbeslissingsrecht (dus 18 jaar)
In geval van onenigheid van (gescheiden) ouders, en een rechter moet de verblijfsregeling vonnissen, dan kan een kind vanaf 12 jaar "gehoord" worden door een rechter; Maar dat betekent niet dat de mening van het kind een beslissende factor is.De rechter wil dan gewoon alle informatie samen op een rijtje zetten.
doe inderdaad je dochter een concreet voorstel (cfr. turaki) en raad je dochter aan zich te informeren over je wettelijke omgangrecht.
Ze zal (hopelijk) begrijpen dat een rechter - zeker gezien je close band met je kleinzoon - sowieso een omgangsregeling zal vonnissen. en dan kost het haar bovendien nog een pak geld ook nog....
courage!
In geval van onenigheid van (gescheiden) ouders, en een rechter moet de verblijfsregeling vonnissen, dan kan een kind vanaf 12 jaar "gehoord" worden door een rechter; Maar dat betekent niet dat de mening van het kind een beslissende factor is.De rechter wil dan gewoon alle informatie samen op een rijtje zetten.
doe inderdaad je dochter een concreet voorstel (cfr. turaki) en raad je dochter aan zich te informeren over je wettelijke omgangrecht.
Ze zal (hopelijk) begrijpen dat een rechter - zeker gezien je close band met je kleinzoon - sowieso een omgangsregeling zal vonnissen. en dan kost het haar bovendien nog een pak geld ook nog....
courage!
-
rozenbotteltje
Topic Starter - Berichten: 24
dank jullie wel voor al je antwoorden
helaas valt er met mijn dochter niet te praten en heb ik dus een aangetekend schrijven gedaan
vanmorgen ging ik tot op zijn school , je moet weten dat hij ontzettend bang is voor zijn mama , om hem een knuffel te geven en hem te zeggen dat ik hem graag zag
hij durfde zelfs niet tot bij me te komen en de juffrouw zei dat hij gezegd had dat hij niet naar mij toe mocht komen
als liefhebbende oma doet dit ontzettend pijn , ik ben pas uit het ziekenhuis door al deze ellende
als mijn kleinzoon al zo bang is om op het schoolplein naar me toe te komen hoe zal het dan voor hem zijn als hij moet komen om omgangsrecht?
uiteraard wil ik enkel het allerbeste voor mijn lieve kleinzoon . ik moet niet zeggen zeker dat ik me vandaag nog stukken slechter voel dan gisteren
helaas valt er met mijn dochter niet te praten en heb ik dus een aangetekend schrijven gedaan
vanmorgen ging ik tot op zijn school , je moet weten dat hij ontzettend bang is voor zijn mama , om hem een knuffel te geven en hem te zeggen dat ik hem graag zag
hij durfde zelfs niet tot bij me te komen en de juffrouw zei dat hij gezegd had dat hij niet naar mij toe mocht komen
als liefhebbende oma doet dit ontzettend pijn , ik ben pas uit het ziekenhuis door al deze ellende
als mijn kleinzoon al zo bang is om op het schoolplein naar me toe te komen hoe zal het dan voor hem zijn als hij moet komen om omgangsrecht?
uiteraard wil ik enkel het allerbeste voor mijn lieve kleinzoon . ik moet niet zeggen zeker dat ik me vandaag nog stukken slechter voel dan gisteren
Dat de juf hem tegenhield, is correct. Enkel de ouders mogen beslissen wanneer het kind met wie omgaat, en de leerkrachten hebben dit te respecteren.
Het is trouwens een slecht idee om uw kleinzoon zo trachten te zien. 9 kansen op 10 geeft dit negatieve resultaten, en u wil niet dat uw kleinzoon u gaat verbinden met de bijbehorende gevoelens. Al is het moeilijk, houdt uw afstand tot u een akkoord heeft met uw dochter, of een uitspraak van de rechter.
Het is trouwens een slecht idee om uw kleinzoon zo trachten te zien. 9 kansen op 10 geeft dit negatieve resultaten, en u wil niet dat uw kleinzoon u gaat verbinden met de bijbehorende gevoelens. Al is het moeilijk, houdt uw afstand tot u een akkoord heeft met uw dochter, of een uitspraak van de rechter.
-
rozenbotteltje
Topic Starter - Berichten: 24
dank U voor Uw goede raad , ik wacht al meer dan 3 weken en op een goedkeuring van mijn dochter zal ik nu of nooit moeten rekenen want ze doet alles wat maar kan om mijn leven onleefbaar te maken
dan zal ik dus maar afwachten wat de rechter zegt , ik was al bang om dat nog aan te vragen vermits hij al schrik heeft op het schoolplein
ik wil uiteraard enkel het allerbeste voor mijn kleinzoon , dat ik door een hel ga tja daar is nu eenmaal niks aan te verhelpen
dan zal ik dus maar afwachten wat de rechter zegt , ik was al bang om dat nog aan te vragen vermits hij al schrik heeft op het schoolplein
ik wil uiteraard enkel het allerbeste voor mijn kleinzoon , dat ik door een hel ga tja daar is nu eenmaal niks aan te verhelpen
wacht even turaki, even een nuance ... de juf heeft het kind niet tegengehouden...(herlees de post maar eens) De juf heeft enkel gemeld aan de oma dat de kleinzoon haar vertelde dat hij niet bij de oma mocht komen. (dit vertelde de juf waarschijnlijk om te duiden dat het kind gestresst en geremd is doordat de moeder dit aan het kind verbiedt, niet echt koosjer héé...) De ouders hebben zelf niet tegen de juf gezegd dat de oma niet mag omgaan met het kind. Tamelijk lelijk psychologisch spel van de ouders dus. Want als er een aannemelijke reden is om niet om te gaan met de oma (direct gevaar, etc) , moet een ouder dat inderdaad met de juf regelen. Maar niet het kind onder hoge druk zetten.
Ik hoop voor u dat uw dochter reageert op uw brief, want anders vrees ik dat het nog heel lang zou kunnen duren.
Ik heb ook een conflict met mijn ouders, al van toen ik zelf nog kind was. Ze hebben mij altijd extreem hard overbeschermd, in die mate dat ik het psychologische mishandeling durf noemen. Ik ben op mijn 18de dan ook thuis weggegaan. Enkele jaren nadien was het contact iets verbeterd, tot ze mijn partner beschuldigden de kinderen te slaan. Dit is totaal uit de lucht gegrepen want ik weet waar het (eenmalige) wondje dat mijn zoon toen had veroorzaakt was. Hij was gewoon gevallen, zoals dat nogal eens gebeurd met een kind van 6. Toen heb ikzelf ook definitief alle banden met mijn ouders doorgeknipt. We hebben nog afgesproken dat ze de kinderen één weekend in de maand mogen komen halen (tot aan de voordeur en geen stap verder) en voorlopig werkt dat.
Mijn ouders dreigden toen ook om naar de rechtbank te gaan om omgangsrecht af te dwingen. Maar ik verzeker je, moesten ze dat gedaan hebben, ik zou mijn advocaat gevraagd hebben alles zo lang mogelijk te rekken, koste wat het kost. Ik weet dat ik uiteindelijk zou verloren hebben, maar je bent hier snel een paar jaar verder voor je een definitieve uitspraak hebt. Ik weet nu al dat mijn kinderen binnen enkele jaren niet meer zullen willen gaan naar hun grootouders om dezelfde overdreven betuttelende, overbeschermde en kleinerende houding.
Ik ken natuurlijk jouw verhaal niet, dus ik hoop dat jullie tot een akkoord kunnen komen.
Ik heb ook een conflict met mijn ouders, al van toen ik zelf nog kind was. Ze hebben mij altijd extreem hard overbeschermd, in die mate dat ik het psychologische mishandeling durf noemen. Ik ben op mijn 18de dan ook thuis weggegaan. Enkele jaren nadien was het contact iets verbeterd, tot ze mijn partner beschuldigden de kinderen te slaan. Dit is totaal uit de lucht gegrepen want ik weet waar het (eenmalige) wondje dat mijn zoon toen had veroorzaakt was. Hij was gewoon gevallen, zoals dat nogal eens gebeurd met een kind van 6. Toen heb ikzelf ook definitief alle banden met mijn ouders doorgeknipt. We hebben nog afgesproken dat ze de kinderen één weekend in de maand mogen komen halen (tot aan de voordeur en geen stap verder) en voorlopig werkt dat.
Mijn ouders dreigden toen ook om naar de rechtbank te gaan om omgangsrecht af te dwingen. Maar ik verzeker je, moesten ze dat gedaan hebben, ik zou mijn advocaat gevraagd hebben alles zo lang mogelijk te rekken, koste wat het kost. Ik weet dat ik uiteindelijk zou verloren hebben, maar je bent hier snel een paar jaar verder voor je een definitieve uitspraak hebt. Ik weet nu al dat mijn kinderen binnen enkele jaren niet meer zullen willen gaan naar hun grootouders om dezelfde overdreven betuttelende, overbeschermde en kleinerende houding.
Ik ken natuurlijk jouw verhaal niet, dus ik hoop dat jullie tot een akkoord kunnen komen.
-
rozenbotteltje
Topic Starter - Berichten: 24
elylis even reageren als ik mag , nu of nooit zou ik mijn kleinkind in gevaar brengen , hij is mijn hele wereld en ik hou ontzettend veel van hem maar mijn kleinzoon is heel bang van zijn eigen mama dat is juist
mijn dochter heeft me al enkele keren met de dood bedreigd en is me dus onlangs naar de keel gevlogen waardoor mijn man gezegd heeft dat ik eindelijk naar de politie moest stappen voordat het te laat was
daar is ze dus op de bureau moeten komen en de politie heeft me doorverwezen naar slachtofferhulp waar ik heel lang gepraat heb en die mevrouw is dan ook bij haar komen praten
naar het schijnt zou ze dus onder begeleiding staan van DAAG of zoiets
nadat ik gisteren op het schoolplein geweest was en zo de reactie zag ben ik terug gestapt naar de politie om te melden dat ik dus op het schoolplein geweest was zodat ze zeker weten dat ik niks stiekems zou doen
daar had mijn dochter dus gezegd dat hier alles normaal was en dat zou ze ook tegen die van slachtofferhulp gezegd hebben
er zijn toen ik de klacht neerlegde tegen haar vele smsjes van mijn gsm overgeschreven door de politie , dat was wel degelijk bewijs dat er hier iets totaal mis is maar ja daar doen ze daar blijkbaar niks mee
ik vind het erg , heel erg zelfs want mijn kleinzoon wordt door haar gewoon gemanipuleerd en hij is heel bang voor haar
heb dat dus ( dat was de enige reden waarvoor ik naar slachtofferhulp gegaan ben (niet voor mij maar hulp voor mijn kleinzoon ) dat ik zo willen dat hij zich geborgen en veilig voelt bij zijn mama en vooral niet in angst om haar moet leven
toen ik hem van school ging halen en hij zag dat haar auto er al stond huilde hij , dat is geen normale situatie
er kon ook nooit een lief woord vanaf of een knuffel , wel als hij thuis kwam moest hij verder leren tot het bijna slaaptijd was, van vriendjes daar kwam niks in huis laat staan dat hij ergens mocht gaan spelen
is nu ook nog zo dus je kan begrijpen waarom ik uiteindelijk toch naar slachtofferhulp ben gestapt maar ik betwijfel of daar ooit hulp uit de bus gaat komen
uit alle stappen die ik al ondernomen heb heb ik tot nu toe nog niks gezien laat staan dat mijn kleinzoon zich beter voelt ....
mijn dochter heeft me al enkele keren met de dood bedreigd en is me dus onlangs naar de keel gevlogen waardoor mijn man gezegd heeft dat ik eindelijk naar de politie moest stappen voordat het te laat was
daar is ze dus op de bureau moeten komen en de politie heeft me doorverwezen naar slachtofferhulp waar ik heel lang gepraat heb en die mevrouw is dan ook bij haar komen praten
naar het schijnt zou ze dus onder begeleiding staan van DAAG of zoiets
nadat ik gisteren op het schoolplein geweest was en zo de reactie zag ben ik terug gestapt naar de politie om te melden dat ik dus op het schoolplein geweest was zodat ze zeker weten dat ik niks stiekems zou doen
daar had mijn dochter dus gezegd dat hier alles normaal was en dat zou ze ook tegen die van slachtofferhulp gezegd hebben
er zijn toen ik de klacht neerlegde tegen haar vele smsjes van mijn gsm overgeschreven door de politie , dat was wel degelijk bewijs dat er hier iets totaal mis is maar ja daar doen ze daar blijkbaar niks mee
ik vind het erg , heel erg zelfs want mijn kleinzoon wordt door haar gewoon gemanipuleerd en hij is heel bang voor haar
heb dat dus ( dat was de enige reden waarvoor ik naar slachtofferhulp gegaan ben (niet voor mij maar hulp voor mijn kleinzoon ) dat ik zo willen dat hij zich geborgen en veilig voelt bij zijn mama en vooral niet in angst om haar moet leven
toen ik hem van school ging halen en hij zag dat haar auto er al stond huilde hij , dat is geen normale situatie
er kon ook nooit een lief woord vanaf of een knuffel , wel als hij thuis kwam moest hij verder leren tot het bijna slaaptijd was, van vriendjes daar kwam niks in huis laat staan dat hij ergens mocht gaan spelen
is nu ook nog zo dus je kan begrijpen waarom ik uiteindelijk toch naar slachtofferhulp ben gestapt maar ik betwijfel of daar ooit hulp uit de bus gaat komen
uit alle stappen die ik al ondernomen heb heb ik tot nu toe nog niks gezien laat staan dat mijn kleinzoon zich beter voelt ....
@eylis: correct, maar ik denk nog steeds dat het niet bevorderlijk is om situaties te creëren waar het kind negatieve gevoelens bij krijgt, aangezien je dan het risico krijgt dat het de gevoelens aan de persoon gaat linken. Beter is om een moment te hebben waar duidelijk is dat het kind met de grootmoeder mag omgaan, zodat het kind zich niet schuldig voelt.
-
rozenbotteltje
Topic Starter - Berichten: 24
en nu dus de vraag die mij nog rest
mijn kleinzoon is nu al zo bang op het schoolplein , hoe gaat hij zich voelen als als hij via omgangsrecht naar mij moet komen ? mijn klein ventje ziet mij dolgraag dat weet ik heel zeker en hij is mijn hele wereld maar ik wil in zijn belang handelen , niet in het mijne , laat dit even duidelijk zijn daarom hou ik veel te veel van hem dus ik wil heb absoluut niet kwetsen
mijn kleinzoon is nu al zo bang op het schoolplein , hoe gaat hij zich voelen als als hij via omgangsrecht naar mij moet komen ? mijn klein ventje ziet mij dolgraag dat weet ik heel zeker en hij is mijn hele wereld maar ik wil in zijn belang handelen , niet in het mijne , laat dit even duidelijk zijn daarom hou ik veel te veel van hem dus ik wil heb absoluut niet kwetsen
turaki, als we het scenario herlezen zien we waar het knelpunt ligt (cfr mijn correctiepost) ouders mogen kleine kinderen dergelijk omgangsverbod niet opleggen; Dat is psychologisch moordend. Enkel als er een expliciet objectief gevaar dreigt, kan en moet zelfs een ouder dat opnemen met de schooldirectie. Dan ligt de autoriteit van "het waken over" ook in de handen van de schooldirectie; Maar precies omdat de moeder dit soort waarschuwing NIET aan de directie geeft, maar het kind psychologisch belast, kunnen we 2 gevolgtrekkingen doen: A: de omgangsverbodregel die de moeder oplegt is géén objectieve redelijke maatregel Want anders zou ze dat gewoon aan de juf vragen en het kind daar niet mee belasten.
B: het is bovendien een psychologisch lelijk spel, want de moeder belast het (jonge) kind met de tweestrijd: ik wil met mijn oma praten, maar als ik het doe wordt mama boos op me.
Kortom affectieve manipulatie waar een kind psychologisch schade van ondervind.
Of om een lang verhaal kort te maken: als de moeder een conflicueuze relatie heeft met de oma, mag de moeder het kind psychologisch niet gijzelen. Het kind zou - als de oma aan de school passeert - gewoon spontaan even een babbel moeten kunnen doen met oma. Oma mag het kind natuurlijk niet meenemen en natuurlijk ook niet constant daar aan de poort gaan staan. De negatieve gevoelens en de negatieve situatie worden (zoals ik de case kan lezen) pro-actief door de moeder gecreerd.
B: het is bovendien een psychologisch lelijk spel, want de moeder belast het (jonge) kind met de tweestrijd: ik wil met mijn oma praten, maar als ik het doe wordt mama boos op me.
Kortom affectieve manipulatie waar een kind psychologisch schade van ondervind.
Of om een lang verhaal kort te maken: als de moeder een conflicueuze relatie heeft met de oma, mag de moeder het kind psychologisch niet gijzelen. Het kind zou - als de oma aan de school passeert - gewoon spontaan even een babbel moeten kunnen doen met oma. Oma mag het kind natuurlijk niet meenemen en natuurlijk ook niet constant daar aan de poort gaan staan. De negatieve gevoelens en de negatieve situatie worden (zoals ik de case kan lezen) pro-actief door de moeder gecreerd.
eylis, klopt wel allemaal, maar dat is een probleem dat niet meteen opgelost kan worden (als dit al lukt), en een oplossing duurt toch te lang. Ik ben dan voorstander van een pragmatische oplossing, wat jammer genoeg tot gevolg heeft dat TS haar kleinkind niet kan benaderen wanneer zij wil. Volgens mij is het nog steeds beter voor het kind om hem (op deze leeftijd toch niet) te bezwaren met een schuldgevoel, ook al ligt de oorzaak hier volledig buiten het kind.