JuridischForum.be

De kinderen zijn niet verantwoordelijk of aansprakelijk aangezien hun ouders meerderjarig zijn.

Een oogtest is vooralsnog niet wettelijk verplicht. Bij klacht bij de politie, kan die wel het rijbewijs intrekken.

[Dat zijn toch tikkende landmijnen op de weg.
?

En al die anderen dan? Dronken rijders; GSM bellers achter het stuur; fietsers die denken dat ze alleen op de weg zijn; voetgangers die zomaar oversteken; etc....
Als je met die gedachte moet rondrijden zou je beter stoppen met autorijden, want wordt je zelf een gevaar op de weg.

[Dat zijn toch tikkende landmijnen op de weg.
?

En al die anderen dan? Dronken rijders; GSM bellers achter het stuur; fietsers die denken dat ze alleen op de weg zijn; voetgangers die zomaar oversteken; etc....
Als je met die gedachte moet rondrijden zou je beter stoppen met autorijden, want wordt je zelf een gevaar op de weg.

En de vrachtwagens niet vergeten die je niet zien naderen in hun dodehoeken.

Een oogtest is vooralsnog niet wettelijk verplicht. Bij klacht bij de politie, kan die wel het rijbewijs intrekken.

Dat zijn toch tikkende landmijnen op de weg.
Al die duizenden waar geen klacht is.
Hoe is zoiets mogelijk in een hoogbeschaafde maatschappij ?

Mijn zicht is ook niet meer 100% vooral als het donker en regenachtig is, ik pas me aan en rij zelden als het donker is.
Ik rij 30 waar 30 de max snelheid is, als ik de kleinkindjes ga halen aan school, parkeer ik waar ik mag parkeren, en nog nooit een ongeval gehad.
Ben ik dan de tijdbom, zie meer tijdbommen bij deze waar het zicht 100% is, ja en toch gebeurd dit in een hoogbegaafd land.

Het is niet de bedoeling om hier een politieke discussie aan te gaan over welke beleidsmaatregelen nodig zijn. De juridische vraag is beantwoord.

Om af te sluiten een rapportage van experten over leeftijd & mobiliteit. Punt 7.6 gaat hierover:
http://www.bivv.be/publications/Seniore ... %C3%AB.pdf

Nog een toevoeging misschien.

Bijlage 6 bij het K.B. 23 maart 1998 betreffende het rijbewijs bepaalt de minimumnormen inzake lichamelijke en geestelijke geschiktheid voor het besturen van een motorvoertuig. Overeenkomstig art. III.1.3 is een persoon met een stoornis in het visueel functioneren die het in alle veiligheid besturen van een motorvoertuig kan verhinderen, niet rijgeschikt.

Overeenkomstig art. 24, lid 1, 1° Wegverkeerswet dient een persoon die kennis krijgt van een lichaamsgebrek dat de rijgeschiktheid beïnvloedt, zijn rijbewijs in te leveren bij de gemeente binnen de 4 dagen na de kennisname van dat gebrek.

Toch rijden wanneer men niet lichaamsgeschikt is, vormt een inbreuk op art. 8.3 Wegcode.

Overeenkomstig art. 30, §1 Wegverkeerswet is rijden met een lichaamsgebrek strafbaar (geldboete, rijverbod), én kunnen er verzekeringstechnische problemen rijzen in geval van ongeval.

Volgens art. 46, §1 K.B. 23 maart 1998 dient de arts die dergelijk lichaamsgebrek vaststelt, de betrokkene in kennis te stellen van de verplichting om het rijbewijs in te leveren op de gemeente. Indien de betrokkene toch blijft rijden, daarbij het (dwingende) advies van de arts negerend, en dit levert een gevaar op, dan mag de arts het parket inlichten, aldus de Nationale Raad van de Orde van Geneesheren in een advies van 15 december 1990, en levert dit geen schending van het beroepsgeheim op.

Overeenkomstig art. 45 K.B. 23 maart 1998 dient de arts de betrokkene bovendien door te verwijzen naar CARA (Centrum voor Rijgeschiktheid en Voertuigaanpassing, binnen het BIVV). CARA zal een onderzoek voeren en desgevallend het rijbewijs koppelen aan voorwaarden (bv. enkel overdag rijden). Zo kan het rijbewijs soms toch nog behouden blijven, zij het dan aan voorwaarden gekoppeld.

In de praktijk worden deze regels wellicht te weinig toegepast.