De volgende dag, een zondag, begaf hij zich naar het politiekantoor om daar aangifte te doen van het ongeval. Er werd een proces-verbaal opgesteld. 's Maandags contacteerden we ook onze verzekeringsmaatschappij om hen op de hoogte te brengen van het ongeval.
De tegenpartij werd door de lokale politie van zijn woonplaats verhoord en verklaarde dat hij inderdaad aanwezig was op dat optreden, maar dat hij niets gemerkt had van een aanrijding. Als je echter ziet hoe de linker flank van onze wagen opgestuikt is, weet je al snel dat het onmogelijk is dat de aanrijder daar niets van zou gemerkt hebben. Hij bleef ten andere in eerste instantie ook even staan vooraleer hij verder reed. Mijn vermoeden is dat hij gedronken had en panikeerde over de gevolgen van dronkenschap achter het stuur en er daarom voor koos om vluchtmisdrijf te plegen. Een keuze waar hij naderhand uiteraard moeilijk op terug kon komen...
Enige tijd later mochten we van onze verzekeringsmaatschappij, waar we al 25 jaar klant zijn met AL onze DURE verzekeringen, een brief ontvangen dat er "onvoldoende elementen in ons voordeel spraken om schadevergoeding toe te kennen"... Say what?
Uit contact met onze verzekeringsmakelaar, dat niet onder de meest gemoedelijke stemming verliep, leerden we dat "de versie van de tegenpartij afweek van de onze". Tegenpartij beweerde dus niet dat hij er niet geweest was en zelfs niet dat hij onze auto niet had aangereden, maar enkel dat hij niets gemerkt had... Aangezien er geen getuigen waren om onze versie van de feiten te bevestigen, kon de verzekeringsmaatschappij dus niet overgaan tot het vergoeden van de schade. Van zulke dingen wordt een mens niet vrolijk... 
Op dat moment herinnerde mijn echtgenoot zich evenwel dat, toen hij uitstapte vlak na de aanrijding, er een jonge kerel, een parkeerwachter die aangesteld was door de organisator van het optreden, stond toe te kijken en op weg was om te komen kijken wat er gebeurd was. Omdat de tegenpartij echter plots wegreed, met mijn echtgenoot in zijn kielzog, bleef die jongen daar alleen achter. Mijn echtgenoot had daar niet bij stilgestaan en er ook niet meer aan gedacht toen hij bij de politie aangifte ging doen van het ongeval. Het was pas toen de verzekeringsmaatschappij sprak over een getuige, dat hij zich die jongen herinnerde. We namen contact op met de organisator van het optreden en die bleek meteen te weten over wat het ging, want die parkeerwachter had al verteld wat er gebeurde. We kregen meteen de naam en het GSM-nummer van die jongen, want hij was zeker bereid om te verklaren wat hij gezien had.
Onze verzekeringsagent stelde voor om de gegevens van die jongen door te geven aan de politie waar de aangifte oorspronkelijk gebeurde, zodat de getuigenverklaring eventueel kon opgenomen worden in het proces-verbaal. Toen ik daar vanochtend voor belde met de inspecteur die het PV opmaakte, kreeg ik al meteen het gevoel dat de dame in kwesite niet veel zin had om daar iets mee te doen, omdat het PV al afgesloten was en doorgestuurd was naar het parket. Als het parket interesse heeft in een getuigenverklaring, zo vertelde ze me, zou men daar zelf wel naar vragen. Toe ik liet verstaan dat ik daar geen genoegen mee kon nemen en dat ik eiste dat er een navolgend PV zou worden opgemaakt met die getuigenverklaring, werd ze een beetje lastig en zei me dat ze het met haar "chef" zou bespreken om te zien of ze nog iets konden doen... Mijn vrees is echter dat het parket niet zelf het initiatief zal nemen om bij de politie na te vragen of er nog meer elementen (zoals getuigen) zijn en dat deze hele zaak zal gesponeerd worden... Ik dacht dat ik het recht had om een navolgend proces-verbaal te eisen. Maar is dat wel zo?
Wat kunnen jullie me aanraden?
(Sorry voor de lange utleg. Eens ik op dreef ben...)
