Beste,
Wij zijn een klein migranten-gezin uit Oekraïne (vader, moeder en enig kind - ondertussen meerderjarig), gearriveerd in 2000 en ondertussen reeds genaturaliseerd en in bezit van Belgische nationaliteit. Buiten ons drietjes hebben wij verder geen familieleden in België.
Enkele dagen geleden werd er bij de moeder van mijn vader vorderende huidkanker vastgesteld, alsook een waaier aan andere kankergerelateerde aandoeningen.
Wat betreft ouderenzorg in Oekraïne, daar heb ik zelfs geen woorden voor; de mentaliteit daar is eens je voorbij de 50 bent, moet je zich erbij neerleggen dat je oud bent en de nodige behandelingen niet waardig bent.
Mijn oma is 80 en er wordt tegen haar gezegd dat zij zich erbij moet neerleggen en het gewoon accepteren dat zij stervende is.
Om een voorbeeld te schetsen, toen mijn grootvader zijn been brak en door de medicatie een maagbloeding had opgelopen, werd hij opgenomen in het staatsziekenhuis. Hij was er heel erg van bewust dat hij aan het sterven was op een bepaalde moment, toen mijn familie de verpleegster riep, kregen zij als antwoord 'hij is gewoon oud, het is de moeite niet waard'. Hij had nog die wil om te vechten, maar dit werd telkens gesaboteerd door de medische collectiviteit; er werden ook ludieke praktijken toegepast zoals hem vastbinden met stukken stof.
Mijn vader draagt nog steeds een immense gevoel van schuld dat hij zijn vader niet kon helpen, aangezien het zijn plicht is t.o.v. zijn ouders.
De tweelingzus van mijn vader heeft eveneens kanker (wordt wel behandelt) en kan moeilijk voor hun moeder zorgen.
De grootmoeder staat er quasi alleen voor en heeft dringend verzorging nodig.
Nu, mijn vraag is, welke mogelijkheden bestaan er om mijn grootmoeder met ons te herenigen en haar laatste jaren in comfort te laten doorbrengen?
Enkele jaren geleden had ik vernomen dat de wetgeving omtrent gezinshereniging heel erg strikt is geworden. Maar zijn er uitzonderingen?
We zijn heel erg wanhopig en appreciëren elk advies.
Alvast bedankt.
Met vriendelijke groet