JuridischForum.be

Even volgende vragen in de groep gooien.

Doorheen een een aantal landbouwpercelen ligt een erfdienstbare weg. Het betreft hier een conventioneel recht van overgang. De totale oppervlakte van deze weg bedraagt ongeveer 1500 vierkante meter. Hij is niet opgenomen in de atlas der buurtwegen.

De gemeentewerklieden hebben deze weg genivelleerd en een laag freesasfalt aangebracht zonder de eigenaars of pachters van de gronden hiervoor toelating te vragen. Enkel één gebruiker heeft gevraagd om de weg te verbeteren en te verharden en de gemeente is hier op ingegaan. Dat de grond die feitelijk nog steeds landbouwgrond is hierdoor zwaar werd vervuild staat zonder meer vast.

In pricipe zijn werken aan erfdienstbare wegen die louter tot doel hebben het gebruiksconfort te verhogen nooit toegelaten.
Mocht in dit geval de gemeente dergelijke werken uitvoeren op privéterrein?
Zo ja, mag dat zonder eigenaars en gebruikers van de percelen hiervoor toelating te vragen?
Welke vergunningen en toelatingen zou de gemeente hiervoor moeten kunnen voorleggen?
Zo nee, welke overtredingen heeft de gemeente hier begaan? Milieu, stedenbouw enz.

Mijn persoonlijke mening is dat de werklieden deze weg zelfs niet mochten betreden aangezien zij hiervoor geen rechten bezaten. Die zijn immers voorbehouden voor de eigenaars en gebruikers van de heersende erven.

Alvast bedankt,

Als dit een conventioneel recht van overgang is, dan heeft er buiten de eigenaar en de gebruikers van de heersende erven niemand iets te zoeken.
Ik ben benieuwd naar het resultaat mocht u er de gemeentelijke milieudienst bij halen voor sluikstorten.

Zelfs als het een buurtweg is, kan de gemeente niet zomaar verharden.
Als beheerder moet ze uiteraard deze wegen onderhouden, maar ik meen dat ze altijd een vergunning (met bijhorend openbaar onderzoek) moet hebben wanneer ze het materiaal van de bedding wijzigt (bv. aardeweg die geasfalteerd wordt) of wanneer ze werken over een strook van meer dan 50 meter uitvoert.

Persoonlijk zou ik me tegen deze daad verzetten.
Ze kan immers aanzien worden als permanente inbezitname met een verjaringstermijn van doorgaans 30 jaar.
Als de gemeente echter ook een publiek recht van doorgang kan aantonen, kan een verkorte verjaringstermijn van 10 jaar van toepassing zijn.

"In principe zijn werken aan erfdienstbare wegen die louter tot doel hebben het gebruikscomfort te verhogen nooit toegelaten"
Wat bedoelt u hiermee?
Volgens artikel 697 in het burgerlijk wetboek mag je een erfdienstbare weg toch onderhouden naargelang je eigen behoeften. Begrijp ik dit dan fout? Ik ben wel geen specialist in wetteksten.

"In principe zijn werken aan erfdienstbare wegen die louter tot doel hebben het gebruikscomfort te verhogen nooit toegelaten"
Wat bedoelt u hiermee?
Volgens artikel 697 in het burgerlijk wetboek mag je een erfdienstbare weg toch onderhouden naargelang je eigen behoeften. Begrijp ik dit dan fout? Ik ben wel geen specialist in wetteksten.

Het recht om een weg te onderhouden kan volgens mij enkel maar indien het gaat om de oorspronkelijke staat te herstellen. Bijvoorbeeld wanneer in een onverharde veldweg tijdens een natte periode diepe sporen zouden zijn onstaan mag de eigenaar van het heersende erf al het nodige doen om de doorgang opnieuw te nivelleren. Op een of andere manier verharden kan volgens mij niet, wat ook logisch is. Wanneer de erfdienstbaarheid zou teniet gaan moet de eigenaar van de landbouwgrond deze meteen opnieuw kunnen in gebruik nemen zonder dat hij daarvoor bijkomende kosten dient te maken. Wanneer er een verharding zou zijn aangebracht kan dit niet langer.

Een recht van doorgang is toch opgenomen in de notarele aktes en is toch voor altijd. Bij ons toch.
Ik vind nergens terug dat je zo'n weg niet zou mogen verharden. Stel dat de doorgang je oprit is van je huis. Moet je dan een tractor kopen om aan je voordeur te geraken? Kan je me vertellen waar je die info gevonden hebt,ik vind er niets van terug.

Een recht van doorgang is toch opgenomen in de notarele aktes en is toch voor altijd. Bij ons toch.
Ik vind nergens terug dat je zo'n weg niet zou mogen verharden. Stel dat de doorgang je oprit is van je huis. Moet je dan een tractor kopen om aan je voordeur te geraken? Kan je me vertellen waar je die info gevonden hebt,ik vind er niets van terug.

Niemand zal kunnen vertellen dat deze weg NIET mag verhard worden , en je hoeft je ook niet suf te zoeken , want DIT staat nergens in de wet . Integendeel zelfs .
Ik kom hier straks op terug ( had reeds een uitgebreid antwoord klaar vandaag , maar was uitgelogd en volledige tekst kwijt ) .

Erfdienstbaarheden is een materie die beschreven staat in het Burgerlijk Wetboek . Boek II / Titel IV / art. 637 tot 710
Art. 697. Hij aan wie erfdienstbaarheid verschuldigd is, heeft het recht alle werken uit te voeren die nodig zijn voor het gebruik en het behoud van die erfdienstbaarheid.

In geen enkel artikel staat ook maar iets dat er zou kunnen op wijzen dat een verharding ( of opgevoerd met frees asfalt )van dergelijke weg verboden zou zijn .
Geschillen hierover worden behandeld door de vrederechter .
In praktijk zijn er zo veel situaties mogelijk , dat er in de rechtspraak heel wat discussie bestaat over wat toepasselijk is of niet .
Het is aan de rechtbank om iedere situatie autonoom te beoordelen .

Het verhaal wat TS hier start is redelijk complex , omdat er meerdere partijen in voorkomen , en ook niet alle informatie beschikbaar is .
Mijn stelling is dan ook onder voorbehoud ( uitgezonderd wat de betreffende wetsartikelen zeggen ) , en is uiteraard ondergeschikt aan de autonome beoordeling van een rechter ( die dan wel het ganse verhaal zal moeten kennen , alsook een duidelijke klacht ) .

Samenvatting van de situatie :
1/ er is een erfdienstbare weg die over meerdere landbouw percelen loopt ( private weg , niet openbaar ) .
2/ Er is één of meerdere eigenaars.
3/ Gemeente heeft , op vraag van één der "gebruikers " deze weg bedekt met een laag frees asfalt .
4/ Andere eigenaars zijn niet om toelating gevraagd.

Stelling van de TS : ** Dat de grond die feitelijk nog steeds landbouwgrond is hierdoor zwaar werd vervuild staat zonder meer vast. **
Antwoord : door het gebruik van frees asfalt wordt een grond NIET vervuild in de zin van millieuvervuiling. Het gebruik van dit materiaal is toegelaten .
Iemand anders beweert dat dit sluikstorten zou zijn ( door de gemeente dan nog wel ) . Niets is minder waar .Het gaat hier niet over afval, maar over een gecalibreerd bouwmateriaal.
Als kan aangetoond worden dat gemeente dit gedaan heeft in opdracht van een "gebruiker " kan dit ook niet aanzien worden als "permanente inbezitname " .

Over het feit "wat de gemeente daar te zoeken heeft " kan hier niet beantwoord worden , zonder te weten of de gemeente hier " belangen " heeft .
Het zou bvb. kunnen dat verderop een gemeentelijke sloot bestaat , waarbij de gemeente het recht heeft deze weg te gebruiken voor het onderhoud van deze sloot ( tot algemeen nut ). Tot nader order weten we dit niet .

Volgen nu antwoorden op vragen van TS zoals te vinden in 1e post :
1/ Citaat " In pricipe zijn werken aan erfdienstbare wegen die louter tot doel hebben het gebruiksconfort te verhogen nooit toegelaten."
-- Het woordje NOOIT staat nergens in betreffende wetgeving , en de uitdrukking " IN PRINCIPE " ook niet . Dus het IS toegelaten.
2/ Mocht de gemeente dit werk uitvoeren ? Ja , indien in opdracht van één der eigenaars , en uiteraard tegen vergoeding ( zoals elke aannemer ) .
3/ Toelating andere eigenaars : MAG NIET zonder toelating andere eigenaars.
4/ Vergunningen . Gemeente die in opdracht handelt van een der eigenaars heeft géén vergunning nodig .
5/ Overtredingen : Zeker niet milieu ( geen aantasting van of daden tegen het milieu) ; Stedenbouw : Nee , er is géén bouwvergunning nodig en er wordt geen enkele bouwovertreding begaan .
6/ Over het betreden van deze weg door gemeente werklieden - zie : eventuele belangen van de gemeente , alsook antwoord 2 .

Hierbij kan nog aan toegevoegd worden :
1/ Eén der eigenaars heeft het recht om op zijn perceel deze weg te verbeteren , maar NIET over gans de lengte , zonder toelating van de mede-eigenaars.
2/ Aangenomen dat het louter landbouwgrond is ( akkers , weilanden ) en er géén bebouwing of bewoning aanwezig is , EN de erfdienstbaarheid komt op zeker ogenblik te vervallen ( zoals de mogelijkheden bepaald in de wet art. 710 bis ) , wat weinig waarschijnlijk is met verschillende percelen landbouwgrond ; dan kan deze weg terug gebruikt worden als akker- of weiland .
De vraag is dan wat er moet gebeuren met de aangebrachte verharding , en wie voor de kosten zal opdraaien . En dit zal dan wel door de rechter bepaald worden . Hoedanook is saneren van de weg altijd mogelijk ( maar een duur grapje ) .
3/ Het aanbrengen van een laag frees asfalt bovenop de oorspronkelijke grond , zonder een gedegen fundering aan te brengen is eigenlijk vrij nutteloos , want de zware landbouwvoertuigen rijden dit frees asfalt zo de grond in , tenzij het regelmatig vernieuwd wordt .

Het is een interessante vraagstelling van de TS ,
sommige zaken verdienen het nader onderzocht te worden , maar het moet wel met respect voor de bestaande wetgeving , en het mag niet ingegeven zijn door een overdreven milieu activisme.
P.S. De username van TS verwijst naar een Amerikaanse environmental organization. Toeval ?

Bedankt voor het duidelijke antwoord.

Een recht van doorgang is toch opgenomen in de notarele aktes en is toch voor altijd. Bij ons toch.
Ik vind nergens terug dat je zo'n weg niet zou mogen verharden. Stel dat de doorgang je oprit is van je huis. Moet je dan een tractor kopen om aan je voordeur te geraken? Kan je me vertellen waar je die info gevonden hebt,ik vind er niets van terug.

Een erfdienstbaarheid kan perfect mondeling worden gevestigd en dat gebeurde vroeger dan ook vaak op die manier. Pas later wanneer er erven werden verkocht werden ook die erfdienstbaarheden in de notariële akte opgenomen.
Op een aantal plaatsen in Vlaanderen is het zelfs gebruikelijk dat het soort wegen waar ik op doel jaarlijks een of meermaals geploegd en ingezaaid worden. Zelf weet ik twee woningen aan het einde van een ruw geschat 1000m lange veldweg. Deze weg wordt telkens mee bewerkt door de landbouwers die daarna een doorgang nivelleren en de grond aandrukken. Niet dat ik op die plaats zou willen wonen maar het bestaat wel degelijk en er is wettelijk gezien ook niks mis mee. Ik meen dan ook dat je voor het verharden toelating zal moeten krijgen van de eigenaar en dat je desgevallend de nodige vergunningen zal moeten aanvragen.
Eigenaar zijn van een ingesloten erf heeft zo bepaalde “geneugten”.

Erfdienstbaarheden is een materie die beschreven staat in het Burgerlijk Wetboek . Boek II / Titel IV / art. 637 tot 710
...

Beste freelance,

Vooreerst bedankt voor de tijd die je hebt gestoken in je antwoord. Ik heb echter de stellige indruk dat je bepaalde zaken door elkaar haalt. In Bovenstaand geval gaat het om een erfdienstbare doorgang die wordt gebruikt door landbouwers en één particulier persoon. Jouw betoog handelt volgens mij in de eerste plaats over wegen die zijn opgenomen in de atlas of over private wegen met openbaar karakter. En dan nog staan er enkele fameuze lapsussen. De veronderstellingen die je maakt doen hierbij niets ter zake. Misschien heeft de koning daar wel een buitenverblijf, we weten het tot nader order niet. Dat de gemeente daar een gracht zou moeten ruimen wordt geregeld door wat men doorgaans openbare erfdienstbaarheden noemt ofwel erfdienstbaarheden die door de wet gevestigd zijn. Deze zijn hier niet aan de orde.

“Art. 637. Een erfdienstbaarheid is een last op een erf gelegd tot gebruik en tot nut van een erf dat aan een andere eigenaar toebehoort.”
De manier waarop deze erfdienstbaarheid zal worden uitgeoefend zal door de verschillende eigenaars worden overeengekomen. Bij gebrek aan overeenkomst zal de vrederechter en desgevallend de rechter beslissen, eventueel na een plaatsbezoek. Indien de gemeente geen eigenaar is van een van de erven heeft ze hierbij geen enkel recht om tussen te komen. Ik weet dat er een aantal gemeentebesturen zijn die dat toch steeds opnieuw proberen af te dwingen. Dit zijn in de meeste gevallen gemeentebesturen die meer weg hebben van een immobiliënkantoor dan van wat anders.
Het recht van doorgang is een niet voortdurende erfdienstbaarheid. In dit geval betekent het concreet dat de erfdienstbaarheid aanvang neemt op het ogenblik dat de eigenaar/gebruiker van het heersende erf zich op de doorgang begeeft. De erfdienstbaarheid houdt op te bestaan op het ogenblik dat deze persoon de doorgang weer verlaat. Wanneer deze persoon iets achterlaat op deze doorgang met de bedoeling het daar te laten, bvb. een verharding, ontstaat er volgens mij onmiskenbaar een voortdurende erfdienstbaarheid of, zoals Sint-Joris het hierboven noemt, een permanente inbezitname. Recht van doorgang en voortdurende erfdienstbaarheden zijn niet te vereenzelvigen.

“Art. 697. Hij aan wie erfdienstbaarheid verschuldigd is, heeft het recht alle werken uit te voeren die nodig zijn voor het gebruik en het behoud van die erfdienstbaarheid.”
Door wat ik hogerop heb gesteld meen ik dat het woord “behoud” in dit geval zeer letterlijk moet worden genomen. Hij mag alle werkzaamheden uitvoeren om de doorgang te behouden maar mag geen handelingen uitvoeren die de plaatsgesteldheid wijzigen. Zoniet heeft men te maken met een voortdurende erfdienstbaarheid.

“Art. 702. Anderzijds mag hij die een recht van erfdienstbaarheid heeft, daarvan slechts gebruik maken overeenkomstig zijn titel, zonder aan het dienstbare erf of aan het heersende erf een verandering te mogen aanbrengen waardoor de toestand van het eerstgenoemde zou worden verzwaard.”
Het lijkt me evident dat een verharding aanbrengen op landbouwgrond de toestand verzwaard. U stelt het zelf, wanneer de erfdienstbaarheid teniet zou gaan zal er waarschijnlijk moeten gesaneerd worden. Dat om te bepalen wie er moet opdraaien voor die kosten te laten afhangen van een juridische procedure is wellicht een grapje van uwentwege.

Ik weet dat sommigen nu gaan schermen met rechtspraak van enkele decennia geleden. Deze is echter voor het grootste deel achterhaald door de nieuwe regelgeving inzake stedenbouw en er wordt dan ook nog maar zelden rekening mee gehouden.

Ik raad u ook aan, beste freelance, om u eens te verdiepen in de milieuvoorschriften welke er zijn om gerecupereerde afvalmaterialen te gebruiken in de wegenbouw. Tevens zou ik u aanraden om eens na te gaan wanneer en welke vergunningen en attesten er nodig zijn om de bodem permanent te verharden of vreemde materialen aan te brengen.

Ondertussen ben ik uiteraard reeds op het gemeentehuis langs geweest en bij de betrokken diensten deed men zeer nerveus, ging men bij elkaar overleggen en kwam men aandraven met niets ter zake doende opmerkingen. Ik was hieromtrent ook bij de burgemeester himself en deze heeft mij enkel maar toegesnauwd dat ik daar geen zaken mee heb waarna hij me prompt aan de deur zette. Hieruit blijkt duidelijk dat men zeer goed weet dat er dingen gebeurd zijn die niet hadden mogen gebeuren.

Tot slot nog even ingaan op uw P.S. Hierbij laat u uitschijnen dat ik mijn gebruikersnaam heb gekozen omdat ik mogelijk sympathieën zou hebben met bepaalde milieuactivisten. Niets is minder waar. Ik ben geboren en getogen op het platteland en hou van dit platteland. Ik erger mij meer en meer aan organisaties zoals natuurpunt en consoorten. Door hun (wan)beheer heb ik de laatste jaren heel wat mooie stukjes natuur zien teloorgaan. En door de hype rond “trage wegen” worden steeds maar meer van deze wegen volgegooid met allerhande troep, want dat is oa. freesasfalt nu eenmaal. Mij een “groene rakker” noemen ga ik dan ook meer en meer als een belediging aanzien.

Als TS ben je blijkbaar niet akkoord met de antwoorden die je hier kreeg. Jij bent blijkbaar overtuigd van uw eigen gelijk. Als je het dan beter weet, wat kom je dan hier doen, en waarom ga je dan niet rechtstreeks naar de rechtbank? Dan weet je binnen afzienbare tijd met 100 % zekerheid of je wel gelijk hebt of niet.

Als TS ben je blijkbaar niet akkoord met de antwoorden die je hier kreeg. Jij bent blijkbaar overtuigd van uw eigen gelijk. Als je het dan beter weet, wat kom je dan hier doen, en waarom ga je dan niet rechtstreeks naar de rechtbank? Dan weet je binnen afzienbare tijd met 100 % zekerheid of je wel gelijk hebt of niet.

TS , ts .... kalmpjes aan . TS heeft het recht om niet akkoord te zijn . Hij /zij brengt trouwens interessante zaken naar voor .
Mijn repliek volgt vandaag nog ( maar heb er eventjes werk aan ... ).

Om het enigzinds overzichtelijk te houden gebruik ik de quote functie , en voeg hier en daar wat aan toe ( in het blauw).
Dat ik verschillende zaken door elkaar haal kan ik niet echt betwisten . Dit is grotendeels te wijten aan de verschillende zaken die TS hier ten berde brengt .
In mijn vorige repliek heb ik denkelijk vrij kort op de bal gespeeld , en de zaken overzichtelijk proberen te houden . ( waarvoor een andere poster mij bedankt heeft , dus toch niet iedereen vind kennelijk dat ik de zaken door elkaar haal ).
Ik heb ook aangegeven dat bepaalde zaken in de aanvangs post van TS niet duidelijk waren , en dat sommige informatie achtergehouden wordt door TS.
In de laatste post van TS komen er sommige zaken boven water ( zij het soms enigmatisch ) die de zaak verduidelijken , maar vooralsnog niet helemaal uitklaren .
Hoe zou men dan willen dat ik zaken niet door mekaar haal . Ik repliceer naargelang de informatie die ik hier kan vinden .
Verder baseer ik mij nog steeds op de wetgeving Erfdienstbaarheden van het B.W. zoals hieronder vermeld.

Erfdienstbaarheden is een materie die beschreven staat in het Burgerlijk Wetboek . Boek II / Titel IV / art. 637 tot 710
...

Ik heb echter de stellige indruk dat je bepaalde zaken door elkaar haalt. In Bovenstaand geval gaat het om een erfdienstbare doorgang die wordt gebruikt door landbouwers en één particulier persoon. Jouw betoog handelt volgens mij in de eerste plaats over wegen die zijn opgenomen in de atlas of over private wegen met openbaar karakter.
Mijn betoog handelt over private erfdienstbaarheden , met uitsluiting van wegen opgenomen in de buurt atlas en private wegen met openbaar karakter .
En dan nog staan er enkele fameuze lapsussen. Dewelke dan ? De veronderstellingen die je maakt doen hierbij niets ter zake. Mijn veronderstellingen zijn gebaseerd op wat mogelijks het geval zou kunnen zijn . Aan u om meer informatie te verstrekken .Misschien heeft de koning daar wel een buitenverblijf, we weten het tot nader order niet. (voorbeeld enigmatisch(.
Dit wordt interessant : Heeft iemand daar een buitenverblijf ? En hoezo ? U weet het tot nader order niet ? U weet het best wel , maar houdt de informatie achter de hand .
Dat de gemeente daar een gracht zou moeten ruimen wordt geregeld door wat men doorgaans openbare erfdienstbaarheden noemt ofwel erfdienstbaarheden die door de wet gevestigd zijn. Deze zijn hier niet aan de orde.Dit punt kunnen we dan inderdaad schrappen.Dank u voor de toelichting .

“Art. 637. Een erfdienstbaarheid is een last op een erf gelegd tot gebruik en tot nut van een erf dat aan een andere eigenaar toebehoort"
De manier waarop deze erfdienstbaarheid zal worden uitgeoefend zal door de verschillende eigenaars worden overeengekomen .Bij gebrek aan overeenkomst zal de vrederechter en desgevallend de rechter beslissen , eventueel na een plaatsbezoek .
De zin volgend op het wetsartikel 637 komt niet uit de betreffende wetgeving , en is oorspronkelijk ook niet van u afkomstig . Graag bron a.u.b. Alhoewel ik het er helemaal mee eens ben , en dit reeds in mijn vorige repliek gesteld heb .
( Hier ,niet relevante zin weggelaten uit de quote .
Het recht van doorgang is een niet voortdurende erfdienstbaarheid. In dit geval betekent het concreet dat de erfdienstbaarheid aanvang neemt op het ogenblik dat de eigenaar/gebruiker van het heersende erf zich op de doorgang begeeft. De erfdienstbaarheid houdt op te bestaan op het ogenblik dat deze persoon de doorgang weer verlaat.
Tot hier akkoord .
Wanneer deze persoon iets achterlaat op deze doorgang met de bedoeling het daar te laten, bvb. een verharding, ontstaat er volgens mij onmiskenbaar een voortdurende erfdienstbaarheid of, zoals Sint-Joris het hierboven noemt, een permanente inbezitname.
Art. 688: Erfdienstbaarheden zijn of voortdurend of niet voortdurend.
Voortdurende erfdienstbaarheden zijn die waarvan het gebruik voortdurend is of zijn kan zonder dat daartoe telkens een daad van de mens vereist is : zodanige zijn waterlopen, goten, uitzichten en andere van dien aard.
Niet voortdurende erfdienstbaarheden zijn die welke, om te worden uitgeoefend, telkens een daad van de mens vereisen : zodanige zijn het recht van overgang, het recht om water te putten, het weiderecht en andere soortgelijke rechten. ( einde wettekst ) .
Het aanbrengen van een verharding is volgens de wettekst "een niet voortdurende erfdienstbaarheid" .

Recht van doorgang en voortdurende erfdienstbaarheden zijn niet te vereenzelvigen.Inderdaad , zie vorige .

“Art. 697. Hij aan wie erfdienstbaarheid verschuldigd is, heeft het recht alle werken uit te voeren die nodig zijn voor het gebruik en het behoud van die erfdienstbaarheid.”
Door wat ik hogerop heb gesteld meen ik dat het woord “behoud” in dit geval zeer letterlijk moet worden genomen. Hij mag alle werkzaamheden uitvoeren om de doorgang te behouden maar mag geen handelingen uitvoeren die de plaatsgesteldheid wijzigen. Zoniet heeft men te maken met een voortdurende erfdienstbaarheid.
Hier kan men van mening verschillen : U legt de nadruk op BEHOUD , men kan ook de nadruk leggen op GEBRUIK . Ook de "plaatsgesteldheid wijzigen " is voor interpretatie vatbaar .Volgens mij is wijzigen in de wetgeving o.a. bedoeld als " verplaatsen "

“Art. 702. Anderzijds mag hij die een recht van erfdienstbaarheid heeft, daarvan slechts gebruik maken overeenkomstig zijn titel, zonder aan het dienstbare erf of aan het heersende erf een verandering te mogen aanbrengen waardoor de toestand van het eerstgenoemde zou worden verzwaard.”
Daar hebt u een punt , alhoewel ik het woord "verzwaren " niet letterlijk zou opnemen , als er ook een tegenpartij in het geding is die belangen heeft die dit kunnen rechtvaardigen.( zo zou aldus een rechter kunnen oordelen , afhankelijk van alle elementen , niet ik ) .
Het lijkt me evident dat een verharding aanbrengen op landbouwgrond de toestand verzwaard. U stelt het zelf, wanneer de erfdienstbaarheid teniet zou gaan zal er waarschijnlijk moeten gesaneerd worden. Dat om te bepalen wie er moet opdraaien voor die kosten te laten afhangen van een juridische procedure is wellicht een grapje van uwentwege.
Neen , géén grapje . tenzij verschillende partijen onderling akkoord zouden gaan om kosten te delen , dan is er geen procedure nodig .Weliswaar beetje ongeloofwaardig , maar ook géén grapje .
In mijn vorige repliek stelde ik dat het teniet gaan van de erfdienstbaarheid weinig waarschijnlijk is ( buitenverblijf van de koning weet je wel -- grapje mischien ? )

Ik weet dat sommigen nu gaan schermen met rechtspraak van enkele decennia geleden. Deze is echter voor het grootste deel achterhaald door de nieuwe regelgeving inzake stedenbouw en er wordt dan ook nog maar zelden rekening mee gehouden.
Graag zie ik tegemoet van u , één bepaalde regelgeving inzake stedenbouw.

Ik raad u ook aan, beste freelance, om u eens te verdiepen in de milieuvoorschriften welke er zijn om gerecupereerde afvalmaterialen te gebruiken in de wegenbouw. Tevens zou ik u aanraden om eens na te gaan wanneer en welke vergunningen en attesten er nodig zijn om de bodem permanent te verharden of vreemde materialen aan te brengen.
Als ik eens veel tijd heb zal ik mijn licht opsteken bij OVAM . Maar u zou mij kostbare tijd kunnen besparen ....want u weet het blijkbaar allemaal .

Uw passage via het gemeentehuis hier weggelaten , deze is terug te vinden in uw post .Kan me voorstellen dat ze u daar niet graag zien komen , maar ongelijk geef ik u niet .

Tot slot nog even ingaan op uw P.S. Hierbij laat u uitschijnen dat ik mijn gebruikersnaam heb gekozen omdat ik mogelijk sympathieën zou hebben met bepaalde milieuactivisten. Niets is minder waar. Ik ben geboren en getogen op het platteland en hou van dit platteland. Ik erger mij meer en meer aan organisaties zoals natuurpunt en consoorten. Door hun (wan)beheer heb ik de laatste jaren heel wat mooie stukjes natuur zien teloorgaan. En door de hype rond “trage wegen” worden steeds maar meer van deze wegen volgegooid met allerhande troep, want dat is oa. freesasfalt nu eenmaal. Mij een “groene rakker” noemen ga ik dan ook meer en meer als een belediging aanzien.

En tot slot : Ik laat niets uitschijnen over uw vermeende sympathieën die samen zouden gaan met uw gebruikersnaam, mijn waarde .
Mijn laatse woord was "TOEVAL ? " waarmee ik u het voordeel van de twijfel gaf.
Bij deze zij dus genoteerd dat u géén "groene rakker " bent .
Wat NET VOOR mijn PS. stond was bedoeld om eventuele claims van groene rakkers hier in deze topic te ontraden .
Blij te horen dat we tenminste één punt gemeen hebben , ik hou ook van het platteland , en heb ook een lapje " niet voortdurende " eigendom.

Ik weet,als gebruiker van een erfdienstbare weg,dat als de boer vanvoor,die mij moet doorlaten,koren gaat zaaien op de weg ik er lekker overheen mag rijden. Die zaait daar geen twee keer.

Greenarmada,ben jezelf een gebruiker van die erfdienstbare weg?
Heb de indruk van niet, want anders was je waarschijnlijk wel heel blij dat je niet meer door de modder moet baggeren met je personenwagen (en nee je moet geen tractor hebben om naar je landbouwgrond te rijden over een erfdienstbare weg) en dat een ander het betaalt heeft. Misschien zijn de eigenaren wel heel tevreden nu.
Ik kan je verzekeren dat er niets romantisch of idyllisch aan is om je in de winter vast te rijden.

Ik kan je frustratie best begrijpen maar anderzijds moet je ook weten dat het overgrote deel van dergelijke wegen zijn ontstaan in de tijd toen er geen auto's en zelfs geen fietsen bestonden. Toen ging men gewoon te voet of met paard en kar. Je kan het dan ook anders stellen, (en nu ga ik heel wat kritiek te slikken krijgen), wat ga je daar zoeken met een auto als je weet dat het daar zo moeilijk toegankelijk is. Rubberen laarzen aantrekken heeft toch ook zijn charmes?