JuridischForum.be

Mijn huidige arts vroeg onlangs verslagen op uit psychiatrische klinieken. Zowel hij als ik waren verbijsterd van de inhoud ervan. Het klopte totaal niet en strookt volledig met de werkelijkheid. Het heeft dus geen toegevoegde waarde en bulkt van de onwaarheden en foute conclusies.
Het voelt zowel mentaal als praktisch niet goed aan.
Stel dat ik morgen na een ongeval wordt opgenomen in die kliniek ( is hier in de buurt), kan elke geneesheer daar aan die "foute" info.

Als ik morgen een oogarts in die kliniek wil raadplegen, kan die bv. zien dat ik schizofreen ben ( wat niet het geval is) en ik mijn ouders met een hakmes wilde ombrengen.

Werden die verslagen opgemaakt in functie van de rechtbank?
Zo neen, hebben die verslagen geen enkele waarde. Enkel goed om te gebruiken als WC papier.
Niemand anders kan die opvragen, wegens medisch geheim. En drop die psychiaters in kwestie.

In functie van het vredegerecht.

Niemand opvragen.... wel zoals TS als schrijft heeft zijn huisarts het wel gedaan.
Met een bepaalde code kan een behandelend geneesheer van een ziekenhuis al de info krijgen van zijn patiënt (meegemaakt) is quasi standaard nu.
In het kader van een onderzoek kan de politie met een bevelschrift zelfs het ganse dossier opvragen - taak politie is het te verzegelen, het is de arts aangesteld door 'orde van geneeskunde' die het dossier doorneemt, persoonlijke nota's verwijderd en dan dossier aan de officier van politie geeft.
Deze maakt het dan over aan de (onderzoeks)rechter en deze stelt een wetsgeneesheer aan die het dossier kan doornemen.

Dus voor een rechtbank ... dan kan de vrederechter dit ook opvragen.
Vrederechter is trouwens de rechter die instaat voor de collocaties dus iemand die in het kader van een collocatie uiteraard alle info nodig voor het onderzoek kan laten opvragen.

Die huisarts (of andere arts) heeft dan ook toestemming van de patiënt.
Als je met een ziekenhuis in aanraking komt, moet je een huisarts opgeven waarnaar ze uw dossier kunnen toesturen.

Aan TS, staan in de verslagen die overgemaakt zijn aan het vredegerecht ook fouten?
In ieder geval zoals Franciscus schrijft, zal je uw patiënten dossier moeten aanvechten bij de rechtbank.

Maar de politie kan niet zoals Franciscus schrijft een arts dwingen zijn patiëntengegevens over te maken aan de politie. Tenminste als het een zuiver privé relatie patiënt/ arts dossier is.
Maar de TS geeft aan dat zijn dossier op vraag van het vredegerecht werd opgemaakt. In dat geval is het dossier die werd overgemaakt aan de rechtbank dan ook in handen van de rechtbank, en toegankelijk voor magistraten voor ander onderzoek.
Als de politie medische/ psychische gegevens wil van een beklaagde, zal hij via de rechtbank een arts moeten aanstellen die het onderzoek uitvoert.

De rechter kan in extremisch wel medische gegevens opvorderen. De arts kan de dagvaarding niet weigeren, maar kan wel weigeren de patiëntgegevens over te maken aan de rechtbank.
Zeker een psychiater zal nooit ingaan op de vraag van een rechter om zijn verslagen over te maken.

Ik heb geschreven met bevelschrift.
Wel een bevelschrift wordt afgeleverd door een rechter. Dat kan een onderzoeksrechter of een vrederechter zijn.
Twee mogelijkheden die ik bij wijze van voorbeeld heb opgegeven.
Zelfs bij heterdaad wanneer een officier van gerechtelijke politie de bevoegdheid van een onderzoeksrechter heeft kan die zomaar niet een medisch dossier in beslag nemen. Dan moeten er bewarende maatregelen genomen worden tot er een bevelschrift is en iemand van de orde van geneeskunde.

Trouwens een officier van politie heeft ook geen inzage in dat dossier want dat gaat naar de aangestelde wetsgeneesheer van de rechter.
Het kan wel zijn dat een officier van gerechtelijke politie ( bevoegdheid) later evenzo via bevelschriften opdrachten krijgt om een onderzoek te doen ook bij medisch personeel.

En ook niet correct een rechter kan een medisch dossier opvragen ... en dus niet zoals hier wordt gesteld dat een psychiater dat zou kunnen weigeren. Het gaat over het medisch dossier niet over de persoonlijke notities van de psychiater.

Hoe kan vb een vrederechter anders beslissen bij collocatie als de psychiaters hun medisch dossier niet bij de wetsgeneesheer terecht kan komen ???

Er staat naar eigen zeggen en naar zeggen van de psychiaters die ik na de feiten ( zo'n 12 jaar terug) heb bezocht volledige foute diagnoses in.
Ik ben na de collocatie bij mijn huidige psychiater reeds 4 jaar in behandeling en voordien bij iemand 6 jaar ( is gestopt). Beiden komen enkel tot de diagnose depressie en post-traumatisch stresssyndroom hoofdzakelijk veroorzaakt door die onterechte collocatie.

Een belangrijk aspect in het medische verslag van die instelling was: men gooide met termen als schizofrenie en psychose, maar er stond duidelijk bij vermeld: geen enkele medicamenteuze behandeling was noodzakelijk.
Tijdens de laatste twaalf jaar is er ook nog geen enkel moment geweest dat ik nog maar lichtelijk in de richting van psychose evolueerde. Mijn huidig arts zegt: je had de laatste 4 jaar al tien keer opgenomen geweest mocht je echt zo zijn en geen medicatie nemen.

Hoe kan je betwisting van een diagnose doorgeven? Toch niet gewoon mailtje sturen.

En ik kan dat zelf doen? Want mijn huidig behandelend arts kan geen betwisting op papier zetten. Hij zegt me wel dat hij niet akkoord gaat, maar hij mag officieel geen collega's tegenspreken.
Ik zou het liefst van al hebben dat mijn opnames, collocaties gewoon "verdwijnen" omdat het psychologisch van groot belang is om door te gaan. De gedachte dat zoiets nog ergens in een computer staat, is heel zwaar om dragen.

Ik vraag mij wel af hoe men door nieuwe onderzoeken in het heden verslagen van x aantal jaar geleden gaat corrigeren. Als dat toen zo werd vastgesteld, denk ik niet dat dat tegengesproken kan worden.

Maar het klopt langs geen kanten. Als je weet dat een ziekenhuis een verslag bewaart waarin je als zijnde "schizofreen" wordt voorgesteld terwijl je dat helemaal niet bent, dan is dit gewoon verschrikkelijk.

Trouwens uit de tekst maak ik op dat het een medisch verslag was in kader van een collocatie.
Dus op dat ogenblik en zeker als de vrederechter daar een beslissing heeft genomen om betrokkene te laten opnemen wel relevant ongeacht wat TS stelt. Dus zit ook voor zover nodig en nuttig in het gerechtelijk dossier.
Na jaren een beslissing van de rechter aanvechten die in kracht en gezag van gewijsde is gegaan is bij mijn weten niet mogelijk.
Trouwens de beslissing geldt alleen maar op het ogenblik van de feiten en zegt niets over de persoon in een later stadium.
Betrokkene kan op dat moment op wat voor redenen dan ook alle kenmerken van een psychose hebben vertoont die kenmerkend zou kunnen zijn voor een bepaalde vorm uit het spectrum van schizofrenie. Heel kort kan men zeggen dat men op dat moment een 'beetje of veel' het contact met de werkelijkheid verloren is.
Best is te starten met een gesprek met vb de sociale dienst van uw ziekfonds... die kunnen u helpen en info geven inzake een mogelijke verdere procedure...

Neen, was in geen geval een psychose. Gewoon familie die me definitief uit de maatschappij wilde omdat ik een ongewenst kind was. Lang verhaal, maar als een familielid of enkele leden het niet goed voor heeft met zijn familie is collocatie een handig middel omdat men de wet kan inkleden zoals men wil. Ik kan er niet mee leven dat die verslagen ergens in een ziekenhuis liggen. Om het even wie het wel of niet kan opvragen. Dat gevoel dat een familie zo'n controle hebben terwijl ze zelf zware psychische problemen hebben, is zelfs zo erg dat levensbeëindiging wordt overwogen.

Buiten het eerste doktersverslag dat vrederechter toelaat om een eerste beslissing te nemen wordt u in de psychiatrische instelling nog gevolgd door minstens twee dokters die eveneens een verslag opstellen. Dan zal de vrederechter een beslissing nemen met een termijn - ik dacht van max 40 dagen.
Dus dat uw familie u 'zomaar' in een instelling heeft gekregen kon mogelijk in vorige eeuw nog maar laat le stellen sedert de jaren '90 en later quasi onmogelijk gezien u steeds tegenexpertises kan vragen.
Ik heb genoeg in verschillende psychiatrische instellingen geweest als vriend of officieel voor mijn werk en

26 JUNI 1990. - Wet betreffende de bescherming van de persoon van de geesteszieke.
(NOTA : Raadpleging van vroegere versies vanaf 26-07-1991 en tekstbijwerking tot 09-07-2014)
Art. 5. § 1. (Met het oog op een opneming ter observatie kan iedere belanghebbende een verzoekschrift indienen bij de (rechter).) <W 1993-08-06/30, art. 58, 003; Inwerkingtreding : 19-08-1993> <W 2006-06-13/40, art. 59, 006; Inwerkingtreding : 16-10-2006>
Dit verzoekschrift vermeldt, op straffe van nietigheid :
1. de dag, de maand en het jaar;
2. de naam, de voornaam, het beroep en de woonplaats van de verzoeker, alsook de graad van verwantschap of de aard van de betrekkingen die er bestaan tussen de verzoeker en de persoon wiens plaatsing ter observatie wordt gevraagd;
3. het onderwerp van de vordering en in het kort de gronden ervan;
4. de naam, de voornaam, de verblijf- of woonplaats van de zieke of, bij gebreke daarvan, de plaats waar hij zich bevindt;
5. de aanwijzing van de rechter die ervan kennis moet nemen.
Het verzoekschrift moet, op straffe van nietigheid, worden ondertekend door de verzoeker of zijn advocaat.
Het verzoekschrift vermeldt bovendien, en voor zover mogelijk, de plaats en datum van geboorte van de zieke evenals, in voorkomend geval, de naam, de voornaam, de woonplaats en de hoedanigheid van zijn wettelijke vertegenwoordiger.
§ 2. Op straffe van niet-ontvankelijkheid van de vordering moet hieraan een omstandig geneeskundig verslag worden toegevoegd dat, op basis van een onderzoek dat ten hoogste vijftien dagen oud is, de gezondheidstoestand van de persoon wiens opneming ter observatie wordt gevraagd evenals de symptomen van de ziekte beschrijft en vaststelt dat is voldaan aan de voorwaarden bepaald in artikel 2.
Dit verslag mag niet worden opgesteld door een geneesheer die een bloed- of aanverwant van de zieke of van de verzoeker is of op enigerlei wijze verbonden is aan de psychiatrische dienst waar de zieke zich bevindt.
§ 3. De kennisgevingen of betekeningen aan de zieke zoals bepaald in deze wet die niet aan de persoon kunnen worden gedaan, geschieden aan de verblijfplaats of bij gebreke daarvan aan de woonplaats van de geadresseerde.

Nieuwe wet
3 MEI 2003. - Wet tot wijziging van de wetgeving betreffende de bescherming van de goederen van personen die wegens hun lichaams- of geestestoestand geheel of gedeeltelijk onbekwaam zijn die te beheren.
(NOTA : Raadpleging van vroegere versies vanaf 31-12-2003 en tekstbijwerking tot 31-12-2003)
http://www.ejustice.just.fgov.be/cgi_lo ... e_name=wet

Heel pijnlijk dat je tot die conclusie komt, Franciscus. Het brengt me gewoon dichter bij mijn aanvraag tot euthanasie omdat door wat je schrijft ik heel duidelijk weet dat er dingen "fout" zijn gelopen. Ik heb in die instelling maar 1 arts gezien die het is blijven verlengen door de neuroses van mijn familie: "ik wil hem niet in huis, neem hem op of ik word gek. Als je hem daar niet houdt, dan sta ik niet in voor de gevolgen". De psychiater daar is ervoor bezweken en wie zit er jaren nadien nog met de gevolgen?

Ik lees echter niets uit je toevoeging van de wet uit 1990 die subjectiviteit uitsluit. Er moet een geestesziekte zijn. Is mijn tante die overal gaat rondbazuinen dat ik een strafblad heb en gelooft dat familieleden aan Brussel Noord als prostitué werken dan niet geestesziek? Ze wou dat haar dochter van haar man scheidde omdat ze in een visioen had gezien dat hij een menseneter was. Zo'n mensen waren aanvrager tot collocatie.

Ik ben inderdaad niet op mijn rechten gewezen en ik werd nogal omgepraat door het personeel om niet in beroep te gaan want de collocatie zou toch echt niet lang duren.