Onterecht dement verklaard ...
Geplaatst: 20 mei 2015 10:55
Mijn pa is geopereerd aan het hart en was verward door de narcose, verbleef 5 dagen op intensieve zorgen en de verwardheid minderde maar ging niet helemaal weg. Om rustig blijven kreeg hij valium, temesta enz. De laatste 2 nachten in het hospitaal kreeg hij nog enkel een slaapmiddel en sliep heel goed. Intussen was hij erg verzwakt in de benen waardoor hij 2 weken revalidatie voorgeschreven kreeg.
In principe mocht hij naar huis mits medische verzorging, kon ook nog geen trappen doen maar de thuissituatie (invalide moeder en inwonende dochter) verzetten zich hiertegen in de eerste plaats omdat hij verward was en hij zogezegd een gevaar kon zijn wanneer de inwonende dochter gaan werken was. Daarna werd pa veel helderder en toen wilden de invalide moeder en de inwonende dochter dat hij maanden naar een ontwenningskliniek zou gaan om geen biertje meer te drinken en ook niet meer te roken. Pa is 75, heeft 60 jaar gerookt, heeft nooit iets (pintje, sigaretten, goed eten, snoep) gelaten en genoot van het leven. Daarna wilden ze hem thuis niet omdat hij nog niet vast op de benen stond.
De laatste jaren is het constant discussie over pietluttigheden tussen de inwonende dochter en onze pa.
Pa is vanuit het ziekenhuis naar een revalidatiecentrum gebracht dat eigenlijk een geriatrisch centrum is met een revalidatie(gedeelte), waar eigenlijk niet veel revalidatie aan is, enkel een kinézaal waar de oudjes naartoe worden gebracht en voorts de ganse dag in bed worden gelegd nadat ze slaappillen hebben gekregen.
Onze pa is een heel montere grote vent die elke thuis tientallen keren trappen doet om in zijn kamer zijn sigaretje te roken (vermits ons ma geen rook meer verdraagt met haar astma).
Het centrum waar hij zit lijkt eerder een mortuarium, waar mensen al met 1 been in hun graf staan. Op de kamer ligt hij met 2 mensen die constant beademing nodig hebben, die geen gesprek kunnen voeren en die enkel slapen als ze niet eten.
Onze pa wilt daar elke dag weg en naar huis. Thuis willen ze hem niet maar ze schuilen zich achter de beslissing van de dokter.
De 2de dag in dat centrum zag zijn tong al bruin-zwart, kon hij helemaal niet meer op zijn voeten staan, stonden zijn ogen raar, kon hij bijna niet meer spreken. Kortom, ze spuiten hem plat en geven hem vanaf de 2de nacht risperidon (tegen dementie) en spuiten hem nog ALdol (psychotica) bij in.
De eerste nacht was hij volledig getraumatiseerd en ging hij op zoek naar ons moeder in de gangen en de andere kamers en riep op ons zus. Maar we zijn ervan overtuigd dat ze hem die eerste nacht al iets hadden toegediend.
Ze geven hem elke nacht én dag meer en meer.
Hij is vandaag een week in dat centrum.
We zagen hem elke dag achteruit gaan (verschrikkelijk). Onze moeder gesmeekt om hem naar huis te laten komen, maar hopeloos. We zijn ervan overtuigd dat ze hem nooit meer wil laten thuis komen.
Raar genoeg was onze pa eergisteren opeens fit genoeg om in de kinézaal tussen steunbaren over en weer te lopen, daarna met ons rondgelopen met één persoon aan zijn zijde. Overduidelijk dat hij minder medicatie had gekregen !
Sinds gisteren vertelde hij ons dat hij de pilletjes risperdiol wegstopt zodat hij weer helderder kan zijn en terug kan lopen (meteen dacht ik aan de dag voordien dat hij terug zoveel kon stappen terwijl hij de dagen voordien nog niet vast op zijn voeten kon staan !
Vannacht blijkt dat hij - volgens het centrum - agressief is geweest tegen de nachtverpleegster en haar armen heeft vastgehouden. Blijkbaar heeft hij medicatie geweigerd.
Van in het hospitaal vrees ik dat ons moeder onze pa wilt dement laten verklaren. Ze heeft achter onze rug om tegen de geriater van het centrum telefonisch laten weten dat ze ook al vond dat hij thuis dement was (ma en pa zijn allebei 75). Vraag is wie dement wordt of is ?!
Mijn grootste vrees is dat pa in een psycho-geriatrisch centrum wordt gezet, waardoor hij nog meer gaat revolteren. Wij zijn ervan overtuigd dat hij niet dement is en naar huis kan (waar ze hem niet meer willen). Maar we weten of dementie gelijk staat aan ontoerekeningsvatbaar en of hij daardoor zijn rechten verliest ??? Wie kan ons helpen en raad geven. Pa wil naar huis maar daar wil men hem niet. Hij is in dat centrum op een paar dagen 10 à 15 keer al gevallen. We hebben hem naar de spoed willen brengen maar telkens weigert ons moeder met excuses dat dan het contract met dat centrum wordt verbroken en ze niet meer verzekerd is met de mutualiteit enz. ...
We zijn ten einde raad. We willen pa niet laten opnemen in een psycho-geriatrisch centrum, zijn ervan overtuigd dat hij zichzelf kan behelpen zonder medicatie en vrezen dat hij zijn rechten gaat verliezen om over zijn eigen persoon te beslissen zodra hij in dat psycho-geriatrisch centrum gaat zitten.
We vrezen enkel dat hij misschien in het begin (door alle medicatie de voorbije weken) nog trauma's heeft s nachts ... Intussen zijn er waarschijnlijk reeds documenten opgemaakt door de geriater van de instelling (die hem een paar vraagjes heeft gesteld terwijl hij medicatie had gekregen) en hem de 4de dag al zwaar dement noemde (wat ze thuis natuurlijk heel graag horen).
Dus van revaliderende van de hartoperatie word je zwaar dement in een paar dagen. Wij voelen ons rotslecht en weten niet wat gedaan maar willen doen wat nodig is om zijn rechten te vrijwaren. Wie weet raad ? Alvast van harte dank voor jullie reactie !
In principe mocht hij naar huis mits medische verzorging, kon ook nog geen trappen doen maar de thuissituatie (invalide moeder en inwonende dochter) verzetten zich hiertegen in de eerste plaats omdat hij verward was en hij zogezegd een gevaar kon zijn wanneer de inwonende dochter gaan werken was. Daarna werd pa veel helderder en toen wilden de invalide moeder en de inwonende dochter dat hij maanden naar een ontwenningskliniek zou gaan om geen biertje meer te drinken en ook niet meer te roken. Pa is 75, heeft 60 jaar gerookt, heeft nooit iets (pintje, sigaretten, goed eten, snoep) gelaten en genoot van het leven. Daarna wilden ze hem thuis niet omdat hij nog niet vast op de benen stond.
De laatste jaren is het constant discussie over pietluttigheden tussen de inwonende dochter en onze pa.
Pa is vanuit het ziekenhuis naar een revalidatiecentrum gebracht dat eigenlijk een geriatrisch centrum is met een revalidatie(gedeelte), waar eigenlijk niet veel revalidatie aan is, enkel een kinézaal waar de oudjes naartoe worden gebracht en voorts de ganse dag in bed worden gelegd nadat ze slaappillen hebben gekregen.
Onze pa is een heel montere grote vent die elke thuis tientallen keren trappen doet om in zijn kamer zijn sigaretje te roken (vermits ons ma geen rook meer verdraagt met haar astma).
Het centrum waar hij zit lijkt eerder een mortuarium, waar mensen al met 1 been in hun graf staan. Op de kamer ligt hij met 2 mensen die constant beademing nodig hebben, die geen gesprek kunnen voeren en die enkel slapen als ze niet eten.
Onze pa wilt daar elke dag weg en naar huis. Thuis willen ze hem niet maar ze schuilen zich achter de beslissing van de dokter.
De 2de dag in dat centrum zag zijn tong al bruin-zwart, kon hij helemaal niet meer op zijn voeten staan, stonden zijn ogen raar, kon hij bijna niet meer spreken. Kortom, ze spuiten hem plat en geven hem vanaf de 2de nacht risperidon (tegen dementie) en spuiten hem nog ALdol (psychotica) bij in.
De eerste nacht was hij volledig getraumatiseerd en ging hij op zoek naar ons moeder in de gangen en de andere kamers en riep op ons zus. Maar we zijn ervan overtuigd dat ze hem die eerste nacht al iets hadden toegediend.
Ze geven hem elke nacht én dag meer en meer.
Hij is vandaag een week in dat centrum.
We zagen hem elke dag achteruit gaan (verschrikkelijk). Onze moeder gesmeekt om hem naar huis te laten komen, maar hopeloos. We zijn ervan overtuigd dat ze hem nooit meer wil laten thuis komen.
Raar genoeg was onze pa eergisteren opeens fit genoeg om in de kinézaal tussen steunbaren over en weer te lopen, daarna met ons rondgelopen met één persoon aan zijn zijde. Overduidelijk dat hij minder medicatie had gekregen !
Sinds gisteren vertelde hij ons dat hij de pilletjes risperdiol wegstopt zodat hij weer helderder kan zijn en terug kan lopen (meteen dacht ik aan de dag voordien dat hij terug zoveel kon stappen terwijl hij de dagen voordien nog niet vast op zijn voeten kon staan !
Vannacht blijkt dat hij - volgens het centrum - agressief is geweest tegen de nachtverpleegster en haar armen heeft vastgehouden. Blijkbaar heeft hij medicatie geweigerd.
Van in het hospitaal vrees ik dat ons moeder onze pa wilt dement laten verklaren. Ze heeft achter onze rug om tegen de geriater van het centrum telefonisch laten weten dat ze ook al vond dat hij thuis dement was (ma en pa zijn allebei 75). Vraag is wie dement wordt of is ?!
Mijn grootste vrees is dat pa in een psycho-geriatrisch centrum wordt gezet, waardoor hij nog meer gaat revolteren. Wij zijn ervan overtuigd dat hij niet dement is en naar huis kan (waar ze hem niet meer willen). Maar we weten of dementie gelijk staat aan ontoerekeningsvatbaar en of hij daardoor zijn rechten verliest ??? Wie kan ons helpen en raad geven. Pa wil naar huis maar daar wil men hem niet. Hij is in dat centrum op een paar dagen 10 à 15 keer al gevallen. We hebben hem naar de spoed willen brengen maar telkens weigert ons moeder met excuses dat dan het contract met dat centrum wordt verbroken en ze niet meer verzekerd is met de mutualiteit enz. ...
We zijn ten einde raad. We willen pa niet laten opnemen in een psycho-geriatrisch centrum, zijn ervan overtuigd dat hij zichzelf kan behelpen zonder medicatie en vrezen dat hij zijn rechten gaat verliezen om over zijn eigen persoon te beslissen zodra hij in dat psycho-geriatrisch centrum gaat zitten.
We vrezen enkel dat hij misschien in het begin (door alle medicatie de voorbije weken) nog trauma's heeft s nachts ... Intussen zijn er waarschijnlijk reeds documenten opgemaakt door de geriater van de instelling (die hem een paar vraagjes heeft gesteld terwijl hij medicatie had gekregen) en hem de 4de dag al zwaar dement noemde (wat ze thuis natuurlijk heel graag horen).
Dus van revaliderende van de hartoperatie word je zwaar dement in een paar dagen. Wij voelen ons rotslecht en weten niet wat gedaan maar willen doen wat nodig is om zijn rechten te vrijwaren. Wie weet raad ? Alvast van harte dank voor jullie reactie !