Beroepsgeheim wordt niet geschonden indien het aan behandelende arts/paramedici wordt verteld. Als het aan niet behandelende artsen of paramedici wordt verteld, is het wel een schending van het beroepsgeheim. Dat is echter enkel indien dit relevant is voor de behandelende arts/paramedici. In dit geval is het zeker relevant dus geen schending beroepsgeheim. De manier waarop het wordt verteld maakt volgens mij niets uit.Ik zou toch denken dat indien een HIV patient dit niet meld bij opname (en dit wel kan, uiteraard. Als hij bewusteloos is, is het een andere zaak), en er door bijvoorbeeld een prikaccident iemand besmet geraakt, deze patient toch een zekere verantwoordelijkheid draagt voor de gevolgen (schuldig verzuim door dit niet te melden?).
Als een verpleegkundige "ontdekt" dat de patient mogelijk HIV positief is, denk ik dat dit relevante medische informatie is, die de behandelende arts (en het medische team) zou moeten weten. Ik denk niet dat iemand het beroepsgeheim schend indien deze info enkel op een "need-to-know" basis meegedeeld wordt aan ander medisch personeel.
Maar zoals hierboven reeds gezegd: neem dit zeker eens op met uw diensthoofd en vraag of er afspraken / regels voor dit soort situaties bestaan in de instelling waar u werkt.
Mmm, in dit geval had de patiënt bloedende wonden, wat een verhoogd besmettingsgevaar met zich meebrengt. Dit zou de patiënt zelf moeten weten. Als hij zijn HIV niet spontaan aan behandelende verpleegkundigen meld die zijn wonden verzorgen, en er vind een besmetting plaats, denk ik niet dat die patiënt vrijuit gaat in dat geval... OK, de verpleegkundige had ook de nodige voorzorgsmaatregelen moeten nemen, maar dan nog...Pas als de patiënt heeft gelogen op die vraag, dan kunnen ze hem aansprakelijk stellen indien hij er zelf vanop de hoogte was.
Tja, ik zou het ook graag bestempelen als schuldig verzuim, maar ik denk dat een goede advocaat zijn slag kan thuishalen door te argumenteren dat of het medisch personeel zelf een fout heeft gemaakt, of het om een accident gaat waar de HIV-patiënt niets aan kan doen. En bijkomend natuurlijk dat er maar gevraagd moest zijn of die HIV heeft in het begin van de ziekenhuisopname.Uiteraard, maar wees maar zeker dat een verpleegkundige extra voorzichtig zal zijn als ze weet dat de patiënt HIV positief is. Dit dus moedwillig verzwijgen vind ik een vorm van schuldig verzuim...
Hier zijn dan 2 mogelijkheden.In de casus in kwestie werd met een met bloed besmette naald door een beweging van de patient door de kleding van het verplegend personeel geprikt.
Er bestaat inderdaad geen meldingsplicht. Echter zou de patiënt in kwestie wel moeten zeggen welke medicatie hij neemt, zodat ze hem bij het behandelen geen medicatie toedienen die andere medicatie tegenwerkt, of waarvan de samenwerking slechte gevolgen heeft. Hier verzweeg de patiënt zijn HIV pillen dus complicaties hierdoor vallen hem ter laste. Tenzij hem natuurlijk niets is gevraagd over welke medicatie hij pakt, want dat kan als beroepsfout van de arts worden gezien.Het zou me ook verwonderen dat dit bestaat, maar het lijkt me niet meer dan een teken van respect voor degene die U aan het verzorgen is dat je het meteen zegt.Er bestaat geen meldingsplicht voor hiv.
Iemand anders opzettelijk besmetten valt onder de strafwetgeving.
In het belang van het kind wordt dit beter getest, dit had men duidelijk met u moeten overleggen. Ik stel voor dat u hiervoor ene nieuw topic aanmaakt ipv op een ander te antwoorden.Mag men dit zomaar testen? moet de patiënt ingelicht worden over de test? mag de patiënt dit weigeren?Als er bloed afgenomen wordt het vakje HIV wel degelijk aangevinkt om mee te laten testen. Zeker als er open wonden zijn.
bij mijn zwangerschap heeft men dit getest zonder te vragen/te laten weten
Ikzelf zou het persoonlijk niet willen weten als ik positief zou testen omdat er zoveel gevolgen aan verbonden zijn en het zoveel gemakkelijker is om niet verantwoordelijk te moeten zijn
Met 'net na' het gebruik refereerde ik de tijd die het kost om de naald uit het lichaam te trekken, en in de naaldcontainer te stoppen. Wie zei iets over laten rondslingeren ?'t zelfs letterlijk "door een beweging van de patiënt", net na?
Een naald moet 'net na' het prikken onmiddellijk verwijderd worden. Zeker op de spoeddiensten waarvan men weet dat er een verhoogd risico is op ongevallen en agressie.
Dat is net als een flik die efkes zijn dienstwapen legt waar de bandiet het makkelijk kan grijpen.
En tijdens het prikken als je ziet dat er risico aanwezig is: nooit alleen dergelijk werk uitvoeren. Zorgen dat er altijd anderen zijn die de patiënt onder bedwang kunnen houden.
Als er bloed afgenomen wordt het vakje HIV wel degelijk aangevinkt om mee te laten testen. Zeker als er open wonden zijn.