kan je kiezen om te stoppen met eten en drinken in Vlaanderen uit zelfbeschikking met medische begeleiding?

[Thomas1]

ik had begrepen dat wanneer je vrijwillig stopt met eten en drinken, je daarin ook mag medisch begeleid worden en dat dit wettelijk is. In Nederland is dat toch alleszins zo. Dat heet 'versterven'. Is dat wettelijk in Vlaanderen om met medische begeleiding te stoppen met eten en drinken en zo je zelfbeschikkingsrecht uit te oefenen?

[Sirkii]

Of het wettelijk ok is weet ik niet maar m n schoonmoeder zaliger op gezegende leeftijd is op een bepaald moment gestopt met eten en drinken en met ons akkoord is toen niet ingegrepen in het rusthuis. Ze is toen “mooi” gegaan.

[iota]

Dat hangt allemaal af van de beweegredenen en van de fysieke en psychische gesteldheid van die persoon. Hoogbejaarden die in het ziekenhuis belanden met b.v. een gebroken heup, kunnen er genoeg van hebben en stoppen met eten en drinken. Dat wordt gerespecteerd omdat het een humane dood is.
Jongere personen zonder (imminent) levensbedreigende aandoening zal men misschien eerder naar de psychiatrie verwijzen.

[Thomas1]

Of het wettelijk ok is weet ik niet maar m n schoonmoeder zaliger op gezegende leeftijd is op een bepaald moment gestopt met eten en drinken en met ons akkoord is toen niet ingegrepen in het rusthuis. Ze is toen “mooi” gegaan.

Dank voor je getuigenis. Is het een 'mooie' dood? Sommigen zeggen dat het toch afzien is?

[iota]

Hangt ook weer af van de situatie. Bij een hongerstaker zal het zeker afzien zijn. Bij een stervende daarentegen is het een normale fase in het stervensproces, waarbij het lichaam geen voedsel en vocht meer verwerkt en dus ook niet nodig heeft.

[Marcus Aurelius]

Eerst en vooral. De richtlijnen gelden voor België, dus niet enkel voor Vlaanderen.
Ik heb u via mail enkele teksten doorgestuurd die u mogelijk meer informatie verstrekken in uw zoektocht.
Deze vorm van stervensbegeleiding hoort onder palliatieve sedatie. Het is zeker geen gemakkelijke materie gezien er heel wat elementen bij komen kijken.

[Thomas1]

Eerst en vooral. De richtlijnen gelden voor België, dus niet enkel voor Vlaanderen.
Ik heb u via mail enkele teksten doorgestuurd die u mogelijk meer informatie verstrekken in uw zoektocht.
Deze vorm van stervensbegeleiding hoort onder palliatieve sedatie. Het is zeker geen gemakkelijke materie gezien er heel wat elementen bij komen kijken.

Hartelijk dank voor de informatie!

[The Oscars]

ik had begrepen dat wanneer je vrijwillig stopt met eten en drinken, je daarin ook mag medisch begeleid worden en dat dit wettelijk is. In Nederland is dat toch alleszins zo. Dat heet 'versterven'. Is dat wettelijk in Vlaanderen om met medische begeleiding te stoppen met eten en drinken en zo je zelfbeschikkingsrecht uit te oefenen?

Een arts moet de actuele wilsverklaring van een wilsbekwame patiënt in acht nemen (art. 8 EVRM en art. 8, par. 4, eerste lid WPR). De arts is verplicht om de patiënt te blijven ondersteunen en begeleiden, ook als de patiënt zijn of haar behandeling wil stopzetten of niet meer wilt eten of drinken (art. 8, par. 4, derde lid WPR).

[iota]

Ik heb geen idee van de achtergrond van uw vraag en in welke toestand de patiënt verkeert. Er is een groot verschil tussen een terminale en niet-terminale patiënt.
Ja, de arts moet het zelfbeschikkingsrecht van de patiënt ondersteunen en hem blijven begeleiden. Maar afhankelijk van de situatie is het lang niet zo simpel als: de patiënt beslist en de arts volgt. Als een niet-terminale patiënt beslist om te stoppen met eten of drinken, komt dit neer op een soort passieve suÏcide. Een arts is niet verplicht hier assistentie bij te verlenen. Hij is, integendeel, verplicht om na te gaan of aan die beslissing van de patiënt geen remedieerbare oorzaken ten grondslag liggen. En zal hier dan minstens een psychiater bij betrekken.

[The Oscars]

Ik heb geen idee van de achtergrond van uw vraag en in welke toestand de patiënt verkeert. Er is een groot verschil tussen een terminale en niet-terminale patiënt.
Ja, de arts moet het zelfbeschikkingsrecht van de patiënt ondersteunen en hem blijven begeleiden. Maar afhankelijk van de situatie is het lang niet zo simpel als: de patiënt beslist en de arts volgt. Als een niet-terminale patiënt beslist om te stoppen met eten of drinken, komt dit neer op een soort passieve suÏcide. Een arts is niet verplicht hier assistentie bij te verlenen. Hij is, integendeel, verplicht om na te gaan of aan die beslissing van de patiënt geen remedieerbare oorzaken ten grondslag liggen. En zal hier dan minstens een psychiater bij betrekken.

Wetsontwerp rechten van de patiënt1642/2001, p.27

De (actuele of voorafgaande) weigering of intrek king van de toestemming heeft niet automatisch tot gevolg dat de rechtsverhouding tussen de patiënt en de beroepsbeoefenaar ophoudt te bestaan (derde lid). Vermits deze rechtsverhouding nog bestaat, behoudt de patïent een recht op kwaliteitsvolle dienst verstrekking. De beroepsbeoefenaar kan deze rechts verhouding niet zomaar beëindigen en de patiënt aan zijn lot over te laten. Hij zal de patiënt een alternatieve tussenkomst of een doorverwijzing dienen voor te stellen waarmee de patiënt wel kan instemmen, zonder dat evenwel druk mag worden uitgeoefend. Daarnaast dient de patiënt in het kader van het recht op kwaliteitsvolle dienstverstrekking uitdrukkelijk op de hoogte te worden gebracht van de gevolgen van de weigering of intrekking van de toestemming. Ook vloeit uit het recht op kwaliteitsvolle dienstverstrekking voort dat steeds de noodzakelijke hygiënische verzorging moet worden voortgezet. Zo moet bijvoorbeeld de essentiële lichaamsverzorging van een patiënt die voedsel en vocht weigert, een weigering die niettemin moet gerespecteerd worden, voortgezet worden.

Wanneer bijvoorbeeld een hongerstaker besluit te stoppen met eten en drinken, kan de arts hem niet zomaar aan zijn lot overlaten. Op verzoek van de hongerstaker zal de arts de noodzakelijke hygiënische verzorging bieden.