Nu is mijn vraag: Is "depressie" een erkende ziekte? En waar vinden we dit terug in de wet?Advocate en specialiste medisch recht Jellina Buelens is zeer kritisch. ‘Een coach die op zijn website zegt dat hij depressies behandelt, begeeft zich op gevaarlijk terrein. Een depressie is een erkende ziekte en dan overtreed je de wet.’
En verder:
- Welke wet omschrijft de definitie van een depressie?
- Wie mag al dan niet een depressie behandelen? Zijn er uitzonderingen? Gaat het om elke vorm van depressie?
- Wanneer spreekt men van depressie zodat het als ziekte moet worden behandeld door een GGZ-beoefenaar?
- Gaat het om bepaalde vormen van depressie (exogeen, endogeen, manisch-depressief, ...)?
Ik geef wat duiding mee:
Depressie wordt omschreven in de DSM-5.
De DSM is een handboek voor diagnostiek en statistiek. Het werd geschreven door de American Psychiatric Association. In dit handboek wordt vermeld welke stoornissen er bestaan, hoe vaak ze voorkomen en aan welke criteria men moet voldoen. De stoornissen staan onderverdeeld in categorieën, die wereldwijd gehanteerd worden. Per stoornis worden volgende elementen weergegeven: welke symptomen men moet hebben en hoeveel symptomen men moet hebben alvorens men kan spreken van een stoornis. De DSM wordt gebruikt door zowel psychologen als psychiaters. Wel dient opgemerkt te worden dat enkel psychiaters mogen diagnosticeren.
In België schrijft men daarover:
In Nederland schrijft men:Depressie is een alom bekend probleem. Veel mensen hebben een mening over wanneer je depressief bent of niet. De ene kan bijvoorbeeld zeggen dat je duidelijk depressief bent en de ander dat het gewoon een slechte periode is. Maar bestaat er een instrument om exact vast te leggen wanneer je depressief bent? Ja, psychiaters gebruiken namelijk de DSM om stoornissen te diagnosticeren.
Niet iedere depressieve, sombere of verdrietige stemming is een psychische aandoening zoals ok de DSM aangeeft, vandaar dat ik vind dat mtr Buelens nogal kort door de bocht gaat. Dus zolang iemand niet lijdt aan een psychische of fysieke aandoening, mag naar mijn mening elke behandelaar, ook buiten de WUG-beroepen, haar of zijn methode blijven toepassen, ongeacht of die nu positieve resultaten mee bereikt of niet.Sinds 2005 bestaat er een multidisciplinaire richtlijn (MDR) voor depressie. In 2009 en 2011 zijn er updates verschenen. Deze MDR is tot stand gekomen door samenwerking van verschillende professionals in de geestelijke gezondheidszorg (GGZ), waaronder het Trimbos-instituut, CBO, NHG, LEVV, NVvP en NIP. Er zijn vier behandelalgoritmes die onderscheiden worden op basis van de ernst van depressie. De lichte depressies worden in principe niet (meer) met medicatie behandeld, maar alleen met basisinterventies die voor alle patiënten aanbevolen zijn (psychoeducatie, dagstructurering, actief volgen) aangevuld met eerste-stap interventies naar keuze (bibliotherapie, zelfhulp, e-health, activerende begeleiding, fysieke inspanning, counseling, psychosociale hulpverlening) en, indien deze onvoldoende baat bieden, met psychologische behandeling. In de behandeling van de ernstige depressies hebben antidepressiva wel een plaats gekregen. De behandelaar bepaalt in overleg met de patiënt of de behandeling zal bestaan uit basisinterventies gecombineerd met cognitieve gedragstherapie of basisinterventies gecombineerd met antidepressiva.