Ontoereikende medische behandeling en schenden privacy
Geplaatst: 21 jul 2018 20:52
Geachte,
Mijn case begint in de maand mei 2017, ik was toen 74 jaar oud.
Ik zou ze samenvatten als "schuldig verzuim bij de behandeling van een patiënt met verrijkende, zelfs levensbedreigende gevolgen gepaard met inbreuk op de privacywetgeving".
Mijn vraag is dus tweeledig.
Mei vorig jaar, ging ik met darmklachten op consultatie in het X ziekenhuis in Y, bij een dokter endocrinologe die mij aanbevolen werd.
Om een lang verhaal kort te houden: door een medisch bewezen - door een huisarts - blunder van de dokter, belandde ik op de spoed en nadien opgenomen in de diabetes afdeling van het ziekenhuis. Mijn opname in de spoed werd mij omschreven door medisch competente personen als zijnde "heel ernstig" en "levensbedreigend";
Een jaar heb ik erover gedaan, ingevolge de ontoereikende begeleiding van de arts in kwestie, om min of meer mijn evenwicht terug te vinden, zij het nog steeds met die darmklachten. Ondertussen ben ik er 76 geworden.
Er werd mij de raad gegeven klacht in te dienen bij de ombudsdienst van het ziekenhuis. Toen pas werd het geheel belachelijk, zeg maar revolterend. Die dienst functioneert pro forma, niet ter bescherming van de patiënt, maar wel voor het afschermen van het ziekenhuis..
ik kreeg geen reactie aangaande mijn dossier en was genoopt beroep te doen op een juridisch raadgever van mijn ziekenfonds die zelf meerdere keren moest aandringen om uiteindelijk toch een reactie te mogen ontvangen, die mij hoegenaamd niet uitkwam.
Mijn protest had als enig resultaat, dat een andere arts endocrinologe mij toegewezen werd
Toen heb ik de ombudsdienst zelf van het ziekenhuis aangeklaagd bij de Vlaamse ombudsdienst en kreeg vrij vlug een antwoord van de dienst "Zorg en Gezondheid" met als in bijlage de conclusie dat Y absoluut niet in de fout ging en dat voor hun de zaak afgesloten is.
Natuurlijk ga ik het hierbij niet laten, maar wacht op de terugkeer uit verlof van mijn raadgever van het ziekenfonds.
Zo kom ik tot het tweede deel van mijn onderwerp.
Bij mijn eerste consultatie bij betrokken dokter wou die meer weten over mijn achtergrond en gaf ik, helaas, gevoelige informatie uit mijn privésfeer.
Maar ik heb kennis kunnen nemen van een verslag door haar opgesteld en ondertekend. Welnu in dat protocol stonden alle gegevens die ik haar had toevertrouwd .
O. K. het document is niet publiek maar kan door alle medici, ik dacht zelfs kinesisten, gelezen worden. Zo wordt mijn privé te grabbel gegooid en gaat het voor mij om een schending van de wet op privacy. Tenminste deontologisch niet correct.
Kan ik, wat voor mij een inbreuk is, tegen de arts/ziekenhuis uitspelen?
Ik geef niet op en ben bereid tot het uiterste te gaan, op mijn beurt zonder scrupules, voor twee redenen : zo ben ik eenmaal van natuur. Ten tweede, en hoofdzakelijk, om te voorkomen dat die specialiste verder haar gangetje kan gaan en nog andere slachtoffers maken.
Van bij de beginne was mijn natte droom na mijn klacht een confrontatie met haar te kunnen aangaan in aanwezigheid van een bevoegde dokter van het ziekenhuis. Controle van mijn dossier door een neutrale arts, werd mij trouwens oorspronkelijk beloofd door de ombudsdienst.
Typisch voor deze dienst en de uitleg waarom hij niet reageert via mail of brief, is omdat alles telefonisch gebeurt zonder bevestiging, en zo wordt zijn doofpotpolitiek vergemakkelijkt.
U bij voorbaat dankend voor uw advies verblijf ik, inmiddels, met vriendelijke groet.
Mijn case begint in de maand mei 2017, ik was toen 74 jaar oud.
Ik zou ze samenvatten als "schuldig verzuim bij de behandeling van een patiënt met verrijkende, zelfs levensbedreigende gevolgen gepaard met inbreuk op de privacywetgeving".
Mijn vraag is dus tweeledig.
Mei vorig jaar, ging ik met darmklachten op consultatie in het X ziekenhuis in Y, bij een dokter endocrinologe die mij aanbevolen werd.
Om een lang verhaal kort te houden: door een medisch bewezen - door een huisarts - blunder van de dokter, belandde ik op de spoed en nadien opgenomen in de diabetes afdeling van het ziekenhuis. Mijn opname in de spoed werd mij omschreven door medisch competente personen als zijnde "heel ernstig" en "levensbedreigend";
Een jaar heb ik erover gedaan, ingevolge de ontoereikende begeleiding van de arts in kwestie, om min of meer mijn evenwicht terug te vinden, zij het nog steeds met die darmklachten. Ondertussen ben ik er 76 geworden.
Er werd mij de raad gegeven klacht in te dienen bij de ombudsdienst van het ziekenhuis. Toen pas werd het geheel belachelijk, zeg maar revolterend. Die dienst functioneert pro forma, niet ter bescherming van de patiënt, maar wel voor het afschermen van het ziekenhuis..
ik kreeg geen reactie aangaande mijn dossier en was genoopt beroep te doen op een juridisch raadgever van mijn ziekenfonds die zelf meerdere keren moest aandringen om uiteindelijk toch een reactie te mogen ontvangen, die mij hoegenaamd niet uitkwam.
Mijn protest had als enig resultaat, dat een andere arts endocrinologe mij toegewezen werd
Toen heb ik de ombudsdienst zelf van het ziekenhuis aangeklaagd bij de Vlaamse ombudsdienst en kreeg vrij vlug een antwoord van de dienst "Zorg en Gezondheid" met als in bijlage de conclusie dat Y absoluut niet in de fout ging en dat voor hun de zaak afgesloten is.
Natuurlijk ga ik het hierbij niet laten, maar wacht op de terugkeer uit verlof van mijn raadgever van het ziekenfonds.
Zo kom ik tot het tweede deel van mijn onderwerp.
Bij mijn eerste consultatie bij betrokken dokter wou die meer weten over mijn achtergrond en gaf ik, helaas, gevoelige informatie uit mijn privésfeer.
Maar ik heb kennis kunnen nemen van een verslag door haar opgesteld en ondertekend. Welnu in dat protocol stonden alle gegevens die ik haar had toevertrouwd .
O. K. het document is niet publiek maar kan door alle medici, ik dacht zelfs kinesisten, gelezen worden. Zo wordt mijn privé te grabbel gegooid en gaat het voor mij om een schending van de wet op privacy. Tenminste deontologisch niet correct.
Kan ik, wat voor mij een inbreuk is, tegen de arts/ziekenhuis uitspelen?
Ik geef niet op en ben bereid tot het uiterste te gaan, op mijn beurt zonder scrupules, voor twee redenen : zo ben ik eenmaal van natuur. Ten tweede, en hoofdzakelijk, om te voorkomen dat die specialiste verder haar gangetje kan gaan en nog andere slachtoffers maken.
Van bij de beginne was mijn natte droom na mijn klacht een confrontatie met haar te kunnen aangaan in aanwezigheid van een bevoegde dokter van het ziekenhuis. Controle van mijn dossier door een neutrale arts, werd mij trouwens oorspronkelijk beloofd door de ombudsdienst.
Typisch voor deze dienst en de uitleg waarom hij niet reageert via mail of brief, is omdat alles telefonisch gebeurt zonder bevestiging, en zo wordt zijn doofpotpolitiek vergemakkelijkt.
U bij voorbaat dankend voor uw advies verblijf ik, inmiddels, met vriendelijke groet.