JuridischForum.be

persoon die ik ken, is op basis van leugens van een gezinslid dat hem buiten wou, gecolloceerd. Men heeft onmiddellijk bij opname diagnose schizofrenie opgekleefd en die persoon heeft in totaal 40 dagen plus 6 maanden vastgezeten. Er werd hem geen medicatie toegediend omdat men binnen de instelling zei "we zien geen ziektesymptomen in jou", echter voor het vredegerecht deed de instelling een ander verhaal af.
In die periode van opname zag de gecolloceerde zijn psychiater hooguit 3 a 4 keer gedurende 5 minuutjes.

Na die opname is die persoon ambulant begeleid vooral om het trauma van opsluiting te verwerken. Die psychiater - psychotherapeut heeft na 2 jaar wekelijkse therapie een attest opgemaakt dat de ex-gecolloceerde persoon niet lijdend is aan een geestesziekte en dat hij bijna een jaar van zijn leven onterecht gedwongen in psychiatrie verbleef.

Volgens slachtoffervereniging Sarah is hier juridisch niets tegen te beginnen.
Er zijn echter wel bewijzen van psychiaters die elkaar tegenspreken PLUS in de instelling zijn nooit testen gebeurd, hetgeen ambulant wel heeft plaatsgevonden en waaruit de persoon geestelijk gezond bleek.

Het gaat hier om iemand die een gezinslid wou verstoten en blijkbaar kan dit zelfs in de 21ste eeuw nog via collocatie.
Is hier iets aan te doen?

Ik raad U aan hier hard op in te gaan en een advocaat onder de arm te nemen.

Alles zal ervan af hangen hoezeer U alles kan bewijzen, verzamel daarom gegevens die de relatie met het familielid aantonen vooraf, tijdens en na de opname en hulpzame gegevens van psychiaters, voorschriften van medicatie en verklaringen van de instelling.

Met de informatie en beperkte ruimte hier op dit forum is het onmogelijk om een gepast antwoord te geven.
Een relevant artikel is alvast Art. 8 evrm (bescherming van de persoonlijke levenssfeer) maar ontelbare andere artikelen zijn hier zeker ook van toepassing, daarom raad ik U aan een grondige uiteenzetting van Uw zaak te doen aan een advocaat.

Psychiatrie, een branche apart. Zo speciaal zelfs dat professionelen de onwetendheid des mensen niet kwalijk nemen. Integendeel.

Een verhaal, van iemand heel nabij of in de kennissenkring, is altijd één versie van het geheel. Psychiatrie is echter gebaseerd op veel meer dan dat: het verleden, het heden, familie, de persoonlijkheid en het toekomstperspectief van de persoon. En nog veel andere dingen...

Zomaar uit 1 versie (de versie van kwispel) concluderen dat er grote fouten gebeurd zijn, dat kan dus niet. Ik hoop dat je dat begrijpt, kwispel.

Ik stel me een paar vragen:

- een gedwongen opname (verlegd tot 40 dagen) op basis van leugens? Lijkt me onwaarschijnlijk. Wat met de mening van vrederechter en advocaat hierin? Een collocatie dwing je niet af zonder ernstige reden, echt waar.

- er werd geen medicatie toegediend zeg je. Is dat werkelijk zo? Hoe weet jij dat zo goed? Ik kan me niet voorstellen dat aan mensen behalve de partner deze gegevens vrij gegeven wordt... en bovenal, heb je medicatiefiches persoonlijk ingezien --> kwestie van heel zeker te zijn over je informatie?

Tijdens al mijn ervaring in de psychiatrie heb ik nog nooit meegemaakt dat er ONMIDDELIJK een diagnose gesteld word. Er wordt op zijn minst een observatie aan voorafgegaan.

Waar je met je klachten terecht kan? Tik in google in: "antipsychiatrie" en je hoeft enkel de richtlijnen te volgen. Ik raad je echter aan om eens goed te onderzoeken wat er precies aan de hand is met die kennis. Ben je wel neutraal in je bevindingen? trouwens, je zegt in de stelling "ik ken een persoon"... hoe goed ken jij die persoon eigenlijk?

ik heb alle attesten en verslagen gelezen en de situatie van dichtbij gevolgd. Je komt wat mij betreft aanvallend over. Heb het aan de betrokken persoon laten lezen en die herkent meteen het onbegrip dat er in de maatschappij leeft "een gedwongen opname kan niet zomaar" en van die zaken.
de dag van opname werd de diagnose schizofrenie gesteld. er werd geen medicatie toegediend tijdens de opname, na de opname werd er in een opnameverslag geen woord meer gerept over schizofrenie. wel over het feit dat er geen medicatie werd gegeven. beetje tegensprekend toch?

nadien werd de persoon twee jaar wekelijks gevolgd door een psychiater om zijn ervaringen in de psychiatrie te verwerken. Die schreef een attest uit dat hij niet in het geheel niet lijdend is aan een geestesziekte. Is dat dan verwerperlijk?
Intussen draait persoon volledig mee in de maatschappij, zonder psychiatrische medicatie, zonder therapie, zonder aangepast iets.
Morgen heeft hij afspraak bij een advocaat. Ik hoop dat ie daar op meer begrip kan rekenen dan hier.

- een gedwongen opname (verlegd tot 40 dagen) op basis van leugens? Lijkt me onwaarschijnlijk. Wat met de mening van vrederechter en advocaat hierin? Een collocatie dwing je niet af zonder ernstige reden, echt waar.

..

Tijdens al mijn ervaring in de psychiatrie heb ik nog nooit meegemaakt dat er ONMIDDELIJK een diagnose gesteld word. Er wordt op zijn minst een observatie aan voorafgegaan.

Jij bent precies bevooroordeeld. Het is niet omdat dit theoretisch gezien niet gebeurd of omdat je het zelf nog nooit hebt meegemaakt, dat het dus nooit gebeurd.
Moest iedereen zo denken als jij, dan heeft iemand die dit wel heeft meegemaakt dus geen recht van spreken omdat alle psychiaters zich aan de wet houden vlgs jou?

Of Kwispel zijn versie waar is of niet, weet ik niet, maar indien wel dan illustreert jouw houding eigenlijk goed hoe mensen het slachtoffer worden van dergelijke voorvallen, omdat teveel mensen de diagnose van een persoon met een titel voor zijn naam als een autoriteit zien en die niet eens in twijfel kunnen trekken.

[/quote]

Mijn ervaring met de psychiatry is ook allesbehalve positief...

Vind het trouwens wel straf dat psychiatry zo goed geaccepteerd word door artsen en ziekenhuizen terwijl er geen enkele wetenschappelijke bewijzen zijn.
Dat terwijl bv iets zoals osteopathie of accupunctuur als kwakzalverij word bestempeld.

De reden is hoogst waarschijnlijk dit:
Mensen die niet goed behandeld worden (medische fout) en te veel klagen naar de zin van bepaalde artsen, of als er door een bepaalde aandoeining moeilijk gecomuniceerd kan worden en de arts geen zin heeft zijn tijd daarin te steken worden ook snel naar de psychiatrie doorverwezen... opgeruimt staat netjes.

collocatie gaat steeds over geesteszieken ( wet geestelijke gezondheid)
gebeurd op vraag van derden -eender wie - met een doktersattest bij de vrederechter.
In DA moet vermeld worden dat betrokkene problemen heeft .. ( ik druk me voorzichtig uit) te wijten aan zijn geestestoestand.
dringende collocatie gebeurd meestal via tussenkomst politie - opdracht door parket PDK - MET eveneens een arts die een attest schrijft.
Binnen de 24 uur ( want dit is een vrijheidsberoving) MOET een rechter de vrederechter daar een beslissing op nemen. Dit doet hij aan de hand van een onafhankelijke arts (niet verbonden aan de instelling) - dan wordt de collocatie bevestig of niet - en dan steeds verlengbaar om basis van de rapporten die aan vrederechter overgemaakt worden.
Gebeuren er fouten ... vermoedelijk wel maar ik denk toch heel weinig.
Iemand die schizofreen is geloofd zijn eigen verhaal.
Was u erbij toen men dat in de instelling tegen de patiënt heeft gezegd - was u familie? wel zelfs aan een ex-partner die dagelijks langskwam en samen een kind had werd NIETS gezegd ook al waren ze het jaar ervoor nog samen.
Kan het beter ... daar ben ik van overtuigd ... Ik ben de laatste 30 jaar regelmatig meegeweest en heb nogal wat gesprekken gehad met zowel patiënten als met hun familie.
Als je vindt dat er vergissingen zijn gebeurd aarzel dan niet om idd contact op te nemen met een advocaat - deze kan het juridisch dossier opvragen en via een aangesteld geneesheer het medisch dossier laten inzien.
Het is niet de eerste maal dat een dossier via bevelschrift wordt opgevraagd.

Mijn ervaring met de psychiatry is ook allesbehalve positief...

Vind het trouwens wel straf dat psychiatry zo goed geaccepteerd word door artsen en ziekenhuizen terwijl er geen enkele wetenschappelijke bewijzen zijn.
Dat terwijl bv iets zoals osteopathie of accupunctuur als kwakzalverij word bestempeld.

De reden is hoogst waarschijnlijk dit:
Mensen die niet goed behandeld worden (medische fout) en te veel klagen naar de zin van bepaalde artsen, of als er door een bepaalde aandoeining moeilijk gecomuniceerd kan worden en de arts geen zin heeft zijn tijd daarin te steken worden ook snel naar de psychiatrie doorverwezen... opgeruimt staat netjes.

???

niet wetenschappelijk... een persoon die beelden in een park met een bijl bewerkt zeggende dat het aliens zijn en dat hij hiervoor opdracht heeft gekregen van god ..... welk bewijs moet men nog hebben.
Een persoon die vindt dat hij/zij afgeluisterd wordt door de muren en enkel kan beschermd worden door overal steeds wijwater te sprenkelen en die dagelijks de hulpdiensten belt ..... welke wetenschappelijk bewijs moet men hebben

enz enz

een persoon van wie de psychiater op papier zet dat die schizofreen is en stemmen hoort terwijl daar niets van aan is, waar is dan het bewijsmiddel dat dit niet zo is? Het woord van de psychiater zal doorslaggevend zijn. Het slachtoffer heeft dan geen enkel wetenschappelijk model om het tegendeel te bewijzen.

PS ik ken iemand die meerdere malen onterecht is gecolloceerd, zijn familie was bevriend met psychiaters en vrederechters, op papier schizofreen, borderline, bipolair,...verklaard. Lang gecolloceerd geweest.
Tijdens de opnames zijn er geen testen geweest. Na die opnames wel, zijn attesten opgemaakt door psychiaters waarop staat dat die persoon absoluut niets mankeert.
Daarmee is ie naar tal van advocaten gestapt en elke advocaat zei dat het een onbegonnen zaak was.
Een onbegonnen zaak voor iemand die nu een relatief normaal leven leidt zonder pillen en toch ongeneeslijke ticketten opgekleefd kreeg. Het is makkelijk te zeggen: stap naar een advocaat, maak er een zaak van. Misschien zijn er advocaten die zich daartoe geroepen voelen om achteraf een pak kosten aan te rekenen. Blijkbaar hebben dokters het recht om ongestraft ongeneeslijke ziekten op iemand te kleven met verregaande gevolgen ( collocatie)

Als er juridisch dan toch iets aan te doen zou zijn, hoe zou u het dan aanpakken?

Op het ogenblik van de opname .... een jaar daarna ... 5 jaar daarna ...
Als je nu met onze vriendin praat zal alles volstrekt normaal zijn als je geen weet hebt van haar voorgeschiedenis en als je haar armen niet kan zien ....
Gewoon een gezellige fanastische jonge vrouw totdat ze weer 14 dagen haar pillen niet heeft genomen.
Of een eveneens knappe jonge man met univ diplomas --- zelfde verhaal -

Ik vind u enorm bevooroordeeld, Franciscus. De persoon waarover ik spreek, neemt geen pillen. Zelfs tijdens de opname heeft ie ze altijd weggegooid. Ik ken die persoon al van ervoor, tijdens en erna. Hoe denk je dat iemand die zoiets heeft meegemaakt zich voelt als hij of zij constant het verwijt krijgt van: die zal wel gestoord of ziek zijn. Dat naast het feit dat ie juridisch geen poot heeft om op te staan, puur omdat bevindingen gebaseerd zijn op subjectieve meningen ( 12 jaar gestudeerd of niet)

Ik denk dat er veel meer gevallen zijn waar een colloquatie noodzakelijk was maar werd geweigerd dan omgekeerd.
In mijn onmiddellijke omgeving twee gevallen meegemaakt waar men als leek kon zien dat er duidelijke symptomen van schizofrenie aanwezig waren. Beide gevallen zijn fataal afgelopen. Een riep op een keer dat hij een arend was en sprong uit een raam vanop de tweede verdieping. Het andere geval, een buurvrouw die door haar man verlaten was, vertelde tegen iedereen dat een stem haar zei dat het verkeer moest doen stoppen. Omdat ze meermaals voor onze auto's sprong als we haar huis voorbijreden hebben we met enkele buren haar huisdokter en een psychiater alsook de politie ingeschakeld. De psychiater zou haar ambulant behandelen, geen colloquatie dus. De week daarna is ze tijdens een van haar opdrachten door een verhuiswagen met aanhanger die niet bijtijds kon stoppen platgereden.

Nochtans zagen beide personen er meestal volstrekt normaal uit en functioneerden meestal ook normaal. Ik kan zeer moeilijk geloven dat een psychiater een gezonde persoon op vraag van zijn familie laat colloqueren (en zeker niet voor langere tijd).

En toch gebeurt het, of u het moeilijk kan geloven of niet en wie geeft deze mensen een stem? Al eens afgevraagd hoe iemand zich voelt in zo'n situatie waarin iedereen zegt: colloquatie doet men niet zomaar. Het is hier geen kwestie van geloven of niet geloven, maar een kwestie van: een waslijst aan diagnoses en verslagen hebben ( van ongeneeslijke ziektes) en al jaren zonder pillen een gewoon leven kunnen leiden.

Het gaat hier niet om geloven of niet, maar om feiten. Dokters zijn heel erg beschermd. Als het niet gaat om een verkeerd afgezaagd been, is het moeilijk iets te bewijzen. En als jullie de "psychiatrie" dan toch zo als een wetenschap willen afschilderen, welke kansen hebben die mensen dan?