JuridischForum.be

Hey,
Recentelijk merkte we op dat onze zoon mankte met het rechterbeen. Op aanraden van de kinderarts werden we,gezien zijn toch jonge leeftijd (18maanden), direct naar spoed gestuurd in ziekenhuis A, . Daar werden platen genomen om te zien of niks gebroken was en bloed getrokken om een infectie uit te sluiten. Helaas kon er geen oorzaak worden vastgesteld.
Omdat hij bleef manken moest er vervolgens een echo genomen worden in ziekenhuis B, een week later. Ook hier werd echter niks gevonden en werd ons enkel een pijnstiller/onstekingsremmer voorgeschreven.
Na nog een week wachten, werden we ongerust vermits er geen beterschap was in zijn lopen. We hebben dan ook een afspraak gemaakt met de orthopedie terug in ziekenhuis B. Hier werd er redelijk snel vastgesteld dat zijn voetje niet echt goed naar boven kon geduwd worden en na nieuwe platen werd er vast gesteld dat zijn kuitbeen was GEBROKEN!
Ook werd ons medegedeeld dat het ondertussen al te lang geleden was (+-3 weken) om nog in de plaaster te leggen en dat het gelukkig nu mooi aan het genezen is, maar dat het vorige ziekenhuis A dit toch wel had moeten zien.

Nu is mijn vraag, ik weet dat iedereen fouten maakt en wil hier dan ook geen grote zaak van maken, maar ik vind wel dat ik de factuur van ziekenhuis A niet zou moeten betalen. Als zij de platen correct hadden geinterpreteerd had mijn zoontje sneller genezen geweest met een plaaster en hadden we nadien ook geen extra onderzoeken, die natuurlijk ook geld kosten, moeten laten doen.
Wat raden jullie mij aan om deze factuur te contesteren of heb ik weinig keuze?
mvg

En is de breuk te zien op de platen?

Volgens de dokter van ziekenhuis B wel, die zei onmiddelijk: breuk van kuitbeen, dit hadden ze in ziekenhuis A toch ook kunnen zien...

Ik denk dat U niet op de vraag antwoordt. U zegt zelf in uw openingspost "na nieuwe platen". Heeft de dokter in ziekenhuis B de platen van ziekenhuis A onder ogen gekregen en op basis daarvan besloten dat de breuk zichtbaar was?

neen, die heeft de platen van ziekenhuis A niet gezien, vermits het verschillende ziekenhuizen zijn die blijkbaar niet uitwisselen. Zelf heb ik de platen van ziekenhuis A ook niet opgevraagd. Is het mss beter deze platen op tevragen en voor te leggen aan een andere dokter zodat die kan zien of de breuk zichtbaar is.
Het feit is toch dat mijn zoontje mankte, ze in ziekenhuis A niet konden vaststellen dat zijn been gebroken was? Als ze de platen van het andere been hadden genomen ofzo verandert dit toch ook niet echt iets aan de zaak. het is nu duidelijk dat het been gebroken is, niet recentelijk want is al terug aan het dichtgroeien en dit is de reden voor het manken.
Wil er eerlijk gezegd ook niet veel tijd en moeite insteken, ga hier niet voor naar de rechtbank gaan ofzo, maar wil wel niet dubbel moeten betalen voor iemand anders zijn fout.

En wie zegt er dat er een fout is gemaakt?
U gaat wel heel kort door de bocht.
A zegt niets te zien wat perfect mogelijk is.
B zegt volgens U 'met gebruik makende van andere gegevens' dat A zich vergist gaat hebben. Dit is totaal geen bewijs dat A een fout heeft gemaakt.
Deze redenering wordt voor de rechtbank of bij een deskundigeonderzoek gewoon van tafel geveegd.
Het niet betalen van de facturen zal u z(d)uur kunnen opbreken. Dagvaarding en gerechtskosten.
Laat staan indien u deze stelling zou verkondigen laster en eerroof en of tergend en roekeloos geding.

Wat u moet doen is in alle rust de platen van A en B eens voor te leggen aan een andere deskundige ZONDER dat u zegt waarover het gaat.
Dus: Wat ziet u op de platen van A?
Daarna: Wat ziet u op de platen van B?

@Franciscus: U hebt waarschijnlijk gelijk, ik zal de foto's eens opvragen. Maar laster en eerroof vind ik persoonlijk ver gaan. Als mijn kind mankt en de eerste dokter kan niks vinden (waarom interesseert mij niet, slechte foto's, slecht gelezen), waarna de tweede dokter duidelijk vaststelt dat het been gebroken is, (niet gebarsten of geraakt, nee volledig gebroken), vind ik toch dat de dokter in het eerste ziekenhuis dit had moeten zien. Zeker omdat de dokter van ziekenhuis B dit ook zei. Dus er is wel degelijk een fout gemaakt, want dokter A zei niks te vinden. Dan had hij blijkbaar toch verder moeten onderzoeken... En ja je zou kunnen zeggen dat hij tussen beide bezoeken pas de breuk opliep maar ik geloof niet in toeval, zeker niet omdat hij mankt en het nu iets beter gaat, wat ook op de foto zichtbaar is vermits het al aan elkaar is gegroeid.
Soit, wil hier ook geen drama van maken, maar wil niet dubbel betalen voor foto's als ze toch niet nodig waren...
Kan je zomaar je foto's opvragen aan het betreffende ziekenhuis of moet dit aangetekend?

Nogmaals het is niet omdat dokter B dat zegt dat dokter A op de bij hen genomen 'platen' dat gezien moet hebben.
En of u dat persoonlijk vindt dat het te ver gaat doet er evenmin toe. Als u niet gefundeerd en niet gestoeld op een juridisch bewijs bepaalde zaken in de openbaarheid zou brengen of schriftelijk zou mededelen aan een aantal mensen maakt nu eenmaal het misdrijf uit.
U vertelt zaken die niet waar zijn dan is het strafbaar als laster ...
U vertelt zaken waarvan het bewijs wettelijk niet kan/mag geleverd worden dan is het eerroof.
Het is dus niet wat U daarvan vindt. Het is de wet.

Dus als u vindt dat er een fout gemaakt is zal u dat op een wettelijke met bewijzen gestaafde wijze moeten naar voor brengen.
Niets meer maar ook niets minder.

U kan steeds aan uw mutualiteit vragen hoe u best kan optreden.
De radiografieën zowel van ziekenhuis A als B zijn wel door u opvraagbaar.
Een arts van het ziekenfonds kan vb al een onafhankelijke deskundige zijn.

Ik zou het advies opvolgen en contact opnemen met het ziekenfonds, eventueel ook kijken of er een ombudsdienst is waar je terecht kan.
Ik begrijp hoe je je voelt, wij hebben meermaals ondervonden dat er vergissingen gebeuren...het is heel moeilijk om door middel van juridisch bewijs vergissingen (of fouten) te laten onderzoeken.

Wend je tot de kinderarts die je doorverwees, die kan je eventueel ook bijstaan en alle radiografieën opvragen.

.... fout het is enkel door de wettelijke procedures te volgen dat men iets kan bewijzen.
Als het niet op wettelijke wijze is verzameld is het geen bewijs en dus waardeloos.
Kan trouwens zelfs niet gebruikt worden in een zaak.

Dus eerst mutualiteit zijn volstrekt neutraal (eventueel via ombudsdienst) en dan naar uw kinderarts.

Hebben ooit met een pasgeboren kind probleem gehad met verschillende naevi (moedervlekken), waarvan sommige op delicate plaatsen.
Bij Kind en Gezin werd gesloten brief meegegeven voor chirurg. We moesten dadelijk laten opereren. En ging ongeveer Bfr 100.000 kosten.
Brief opengedaan, wij zijn tenslotte de ouders en na lezing naar onze huisarts. Deze vond dat we eerst toch best eens naar het UZ gingen.
De professor gaf ons (net zoals onze huisarts) een 'iets' andere uitleg. Beiden vonden operatie een 'klein beetje' voorbarig.
Daar hadden we een goede vertrouwensrelatie mee. Kind is bijna een jaar door professor opgevolgd en dan was het voor hen in orde.

Dat is inderdaad beter, de juiste procedure volgen is idd noodzakelijk.

Wanneer kan men van van een vergissing of een fout spreken eigenlijk?
Onze zoon kreeg een brief mee van het plaatselijke CLB dat zijn oog heel slecht was, dus, ik meteen een afspraak gemaakt met de oogarts (ook al had ik het gevoel dat er niets aan de hand was, geen risico's nemen daarin dacht ik). Ik nam de brief niet mee. Er volgende een uitgebreid onderzoek en we werden naar huis gestuurd dat we over 3 maanden moesten terugkeren voor een controle. Zo gezegd zo gedaan; na 3 maanden kreeg zoon zware bril voorgeschreven, die hij nooit meer kon missen (volgens de arts). Verder wou ze ons alle 3 maanden zien voor opvolging.
Ik vertrouwde het niet en ging naar een andere gemeente voor een tweede menng bij een andere oogarts in een groepspraktijk verbonden aan een universitair ziekenhuis. Daar kreeg zoon opnieuw een heel uitgebreid onderzoek...conclusie: geen bril nodig oogjes 10/10, na een jaar ben ik opnieuw teruggegaan gewoon voor onze eigen gemoedsrust...alles was nog steeds in orde.
De oogtest van het CLB is ondertussen ook 10/10.

Hadden we het advies van de eerste oogarts gevolgd droeg zoon onnodig levenslang een bril.
Kunnen we hier van een vergissing spreken?

Bedankt allemaal voor het advies... Ga de fotos eens opvragen en eens zien maar heb niet veel zin om er een grote zaak van te maken, zeker omdat zoontje er normaal gezien niets gaat aan overhouden, buiten natuurlijk 2 weken op een gebroken been te hebben gelopen. Tis precies nen harde

“Art.11.§ 1. De patiënt heeft het recht een klacht in verband met de uitoefening van zijn rechten toegekend door deze wet neer te leggen bij de bevoegde ombudsfunctie...”(22 augustus 2002 Wet betreffende de rechten van de patiënt).

Het recht op schadevergoeding is echter geen recht ’toegekend door deze wet’.

“Art.35. § 1. Behoudens wat dit artikel en de artikelen 1, 6, 7, 9, 10, 11, 33 en 34 betreft, bepaalt de Koning de datum van inwerkingtreding van deze wet.§ 2. Deze wet is van toepassing op schade veroorzaakt door een feit dat dateert van na de bekendmaking van de wet in het Belgisch Staatsblad.”(31 MAART 2010. - Wet betreffende de vergoeding van schade als gevolg van gezondheidszorg)

De Koning bepaalde nog niet de datum van in werking treden van de overige artikelen,zodat die wet inzake schadevergoeding nog niet effectief van toepassing is.

“Art.39.§ 1. De ziekenfondsen en de landsbonden kunnen met de instemming van de betrokken leden of de personen te hunnen laste, in rechte optreden ter verdediging van de belangen van deze personen ten opzichte van derden in het kader van de diensten bedoeld in de artikelen 3, b) en c), en 7, §§ 2 en 4.De ziekenfondsen en de landsbonden kunnen in rechte optreden ter verdediging van de individuele rechten van hun leden mits het uitdrukkelijk akkoord van het betrokken lid of van de personen te zijnen laste of van de collectieve rechten van hun leden en de personen te hunnen laste, welke voortvloeien uit de overeenkomsten en akkoorden bedoeld in titel III, hoofdstuk V, van voornoemde gecoördineerde wet van 14 juli 1994, en uit artikel 52 van de wet van 14 februari 1961 voor economische expansie, sociale vooruitgang en financieel herstel”(6 AUGUSTUS 1990. - Wet betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen.).

Vraag uw ziekenfonds op te treden ter verdediging van uw (en zijn) belangen.

Bedankt allemaal voor het advies... Ga de fotos eens opvragen en eens zien maar heb niet veel zin om er een grote zaak van te maken, zeker omdat zoontje er normaal gezien niets gaat aan overhouden, buiten natuurlijk 2 weken op een gebroken been te hebben gelopen. Tis precies nen harde

Dat laatste, lijkt mij ook. In heel dit verhaal mis ik toch iets. Het doet niet ter zake, maar ik vind het wel zo erg straf, dat ik toch even de vraag wil stellen: Hoe kan een kind van 18 maanden zijn kuitbeen breken zonder dat de ouders weten hoe dat is gebeurd? Dat zou mij als mama nog meer bezighouden dan de foute interpretatie in ziekenhuis A eigenlijk?

dieke, dat kan hoor: breuken zijn minder pijnlijk dan verstuikingen of gescheurde ligamenten. En als er geen interne spier of weefsel geraakt wordt door het gebroken bot, bijna nihil.
Ik heb nog rondgestapt met een redelijk zwaar gebroken voet omdat een opgeroepen dokter dacht dat het een verstuikingske was.
Daar zijn later wel 2 gigantische vijzen dwars doorgedraaid om de boel weer samen te houden...