JuridischForum.be

Beste lezers,

ik had een vraagje over de wet.
Ik studeer vroedkunde en loop stage op de materniteit in een ziekenhuis hier in belgië.

Op de afdeling werd een kindje geboren waarvan de artsen dachten dat het het syndroom van Turner kon hebben. Daarom werd het kind verder onderzocht.
De ouders werden echter niet op de hoogte gebracht van de vermoedens van de arts (en vroedvrouwen) en werden niet ingelicht over het onderzoek.

Ethisch vind ik dit erg verkeerd. Maar is het ook wettelijk fout?

Mvg,
Gitt89

Goh ... Da's niet echt gemakkelijk ...

Maar misschien hebben die dokters wel het beste voor ogen.
Als ze vermoedens gaan uiten zonder bewijs te hebben, gaan die mensen zich nodeloos zorgen maken.

Had het kind uiteindelijk ook deze aandoening?

Want stel je maar voor : ze komen zeggen dat je kind een heel erge ziekte kan hebben, vader stuikt in elkaar met hartaanval, overleeft het niet en kind is uiteindelijk toch gezond ...

Goh ... Da's niet echt gemakkelijk ...

Maar misschien hebben die dokters wel het beste voor ogen.
Als ze vermoedens gaan uiten zonder bewijs te hebben, gaan die mensen zich nodeloos zorgen maken.

Had het kind uiteindelijk ook deze aandoening?

Want stel je maar voor : ze komen zeggen dat je kind een heel erge ziekte kan hebben, vader stuikt in elkaar met hartaanval, overleeft het niet en kind is uiteindelijk toch gezond ...

Zulke veronderstellingen doen niet terzake. Ze zijn bovendien wel erg wild, ons jongste kind is overleden bij de geboorte en wij hebben geen hartaanval gekregen, maar dat terzijde.

Ik zou ook best wel eens willen weten of zoiets wettelijk gezien mag, want ook ik vind het ethisch absoluut niet correct. Mijn kind nemen ze alleszins niet mee voor eender welk onderzoek zonder dat ik de reden daarvan weet. (Of zo zou ik het toch willen)

Ik wil nu niet bepaald om iemand zijn tenen trappen hoor.
Maar die zullen dat echt wel niet opzettelijk doen.

Misschien kan de vraag aan de huisarts gesteld worden, die is makkelijk aan te spreken en heeft vaak kennis van zaken.

En dieke, mijn excuses voor mijn 'wilde' gedrag.

Goh ... Da's niet echt gemakkelijk ...


Had het kind uiteindelijk ook deze aandoening?

Het kind had uiteindelijk inderdaad het syndroom van Turner.
De schok kwam bij de ouders nog harder aan omdat zij niet eens het vermoeden hadden dat er wat mis was.

Maar mijn vraag was hoofdzakelijk over het wettelijke aspect. De ouders hebben toch de verantwoordelijkheid over hun kind. En ik leerde op school dat ouders onderzoeken en medische ingrepen kunnen weigeren voor hun kind. Hoewel ze dat in dit geval niet gedaan zouden hebben... vermoed ik dat ze officieel wel die keuze moeten krijgen.
Is het wettelijk gezien dus toegelaten zo'n dingen te verzwijgen voor de ouders?

...... Misschien de vraag stellen aan de ombudsdienst van het ziekenhuis?
Zijn zij het niet die moeten instaan voor de 'rechten van de patiënt'?

...... Misschien de vraag stellen aan de ombudsdienst van het ziekenhuis?
Zijn zij het niet die moeten instaan voor de 'rechten van de patiënt'?

Ik geef daar niet veel hoop op slagen. Ziekenhuizen, artsen, kennen zelf meestal bitter weinig over wetgeving. Zo heb ik ook nog altijd geen antwoord gekregen op een voor ons erg belangrijke vraag i.v.m. wanneer een arts wettelijk gezien de dood mag vaststellen bij perinatale sterfte. Nog geen enkele arts of ziekenhuis waar ik deze vraag nu al heb gesteld, heeft me kunnen antwoorden.

offtopic:
evgoeth: 't was niet persoonlijk hoor. Mijn bloed wil gewoon al eens beginnen koken als ik verschoningen meen te lezen voor de 'goede bedoelingen' van sommige artsen. Goed bedoeld heeft m.i. geen plaats in zulke zaken. Het zou het recht van de ouders moeten zijn om zelf te beslissen wat zij voor hen goed achten. (Ik hoorde onlangs over een koppel wiens doodgeboren kindje door het ziekenhuis zelf achter hun rug om gecremeerd werd! Goed bedoeld? Om die ouders te sparen? Ik wil maar zeggen...)

OK dieke, maar de ombudsdienst zou die wetten wel moeten kennen en een antwoord kunnen geven op de vraag of in dit geval de ouders hadden moeten ingelicht worden vooraleer tot verder onderzoek over te gaan.

Wat de dokters daar mee aanvangen en of ze de wetten kennen, al dan niet toepassen, is dan weer een andere zaak.

22 AUGUSTUS 2002. - Wet betreffende de rechten van de patiënt.
Art. 7. § 1. De patiënt heeft tegenover de beroepsbeoefenaar recht op alle hem betreffende informatie die nodig is om inzicht te krijgen in zijn gezondheidstoestand en de vermoedelijke evolutie ervan.
...
§ 4. De beroepsbeoefenaar mag de in § 1 bedoelde informatie uitzonderlijk onthouden aan de patiënt, voorzover het meedelen ervan klaarblijkelijk ernstig nadeel voor de gezondheid van de patiënt zou meebrengen en mits de beroepsbeoefenaar hierover een andere beroepsbeoefenaar heeft geraadpleegd.
In dergelijk geval voegt de beroepsbeoefenaar een schriftelijke motivering toe aan het patiëntendossier en licht hij de desgevallend aangewezen vertrouwenspersoon bedoeld in § 2, derde lid, in.
Zodra het meedelen van de informatie niet langer het in het eerste lid bedoelde nadeel oplevert, moet de beroepsbeoefenaar de informatie alsnog meedelen.
...
Art. 8.
Art§ 5. Wanneer in een spoedgeval geen duidelijkheid aanwezig is omtrent de al dan niet voorafgaande wilsuitdrukking van de patiënt of zijn vertegenwoordiger zoals bedoeld in hoofdstuk IV, gebeurt iedere noodzakelijke tussenkomst van de beroepsbeoefenaar onmiddellijk in het belang van de gezondheid van de patiënt. De beroepsbeoefenaar maakt hiervan melding in het in artikel 9 bedoelde patiëntendossier en handelt van zodra dit mogelijk is overeenkomstig de bepalingen van de voorgaande paragrafen.
...
Art. 12. § 1. Bij een patiënt die minderjarig is, worden de rechten zoals vastgesteld door deze wet uitgeoefend door de ouders die het gezag over de minderjarige uitoefenen of door zijn voogd.

Mogen we uit de geciteerde teksten van Zjef afleiden dat in het geval dat TS beschrijft, de artsen dus niet het recht hadden informatie achter te houden?

Volgens mij uiteraard.