De wet laat het niet toe. Het is in mijn geval wel mogelijk met quasi nihil risico of schade voor wie of wat dan ook. Maar goed ook. Wat gaan ze doen? Het is ook niet alsof ik daar nooit binnenkom hee. Ik zie ze al bezig:Dat is niet mogelijk, u kan zich niet domicilieren bij uw ouders als u in de praktijk elders woont. Uw domicilie moet immers uw werkelijke verblijfplaats zijn.
- agent Walput: "Jamaar meneer, nu zijt ge al drie weken niet bij uw ma en pa geweest!"
- ik: "Oeioei, Ik ben hier elke morgen vertrokken en elke avond weergekomen. Uw observatieteam heeft toch niet een hele week cafe "Hoop in de toekomst" geobserveerd zeker? "
(agent Walput keert zich naar zijn collega D'Haese)
- agent Walput:- "D'Haese, verdomme, es da woare? Ge weet toch dat die eigenoaresse van Zaffeloare es?"
(agent D'Haese ontwijkt de vraag)
- ik: "Maar daarvoor ben ik wel twee maand weggeweest."
- "Naor Zaffeloare verzekerst! Lap hee! 'k Had het kunnen weten. We goan u hier moeten uitschrijven hee. Euren wierk oan ons broeke! Allee, zeg ne keer, woar hebt gij dan gewuund? "
- "Op Gran Canaria. Ik was op vakantie."
- "Oh la la! Gran Canaria! Bredene of Blankenberhe es ni gruut genoeg veur 't gruut volk! Bon<krabbelt>...Gran Canaria. Oeioei! Die velo daor rijdt verzekers dreiendertig en hij mag maor deirtig! Allez, Walput, de velo op. Pakt de biestjes!"
(agent Walput hikt)
Er is niet alleen het haast onbestaande risico. De overheid heeft toch ook wel de taak om haar werk iets of wat efficiënt uit te voeren en het de burgers niet moeilijker te maken dan nodig.
Om fraudeurs met fiscale arbitrage of sociale uitkeringen te betrappen bestaan er fijnmaziger manieren.
Om vlot met mij te communiceren bestaan er wonderlijke uitvindingen als de mobiele telefoon, de elektronische identiteitskaart, kantoren van overheidsdiensten.
Om de plaats waar ik moet gaan kiezen te bepalen zijn er ook wel slimmere manieren te bedenken dan een agent langssturen.