JuridischForum.be

als je in belgie iets koopt via het internet in het buitenland zou de belgische wetgeving van toepassing zijn
zijn dan ook de belgische rechtbanken hiervoor bevoegd ?

Ik vermoed dat je alleen het aspect van goederen wenst behandeld te zien?

Toepasselijk recht:
Art. 6, lid 1 Verordening 593/2008 inzake het recht dat van toepassing is op verbintenissen uit overeenkomst (Rome I):
"Onverminderd de artikelen 5 en 7 wordt de overeenkomst gesloten door een natuurlijke persoon voor een gebruik dat als niet bedrijfs- of beroepsmatig kan worden beschouwd („de consument”) met een andere persoon die handelt in de uitoefening van zijn bedrijf of beroep („de verkoper”) beheerst door het recht van het land waar de consument zijn gewone verblijfplaats heeft, op voorwaarde dat:
a) de verkoper zijn commerciële of beroepsactiviteiten ontplooit in het land waar de consument woonplaats heeft, of
b) dergelijke activiteiten met ongeacht welke middelen richt op dat land of op verscheidene landen, met inbegrip van dat land,
en de overeenkomst onder die activiteiten valt."

Art. 6, lid 2 Verordening 593/2008 inzake het recht dat van toepassing is op verbintenissen uit overeenkomst (Rome I):
"Niettegenstaande lid 1 kunnen de partijen overeenkomstig artikel 3 het recht kiezen dat van toepassing is op een overeenkomst die voldoet aan de voorwaarden van lid 1. Deze keuze mag er evenwel niet toe leiden dat de consument de bescherming verliest welke hij geniet op grond van bepalingen waarvan niet bij overeenkomst kan worden afgeweken volgens het recht dat overeenkomstig lid 1 toepasselijk zou zijn geweest bij gebreke van rechtskeuze."

Art. 6, lid 3 Verordening 593/2008 inzake het recht dat van toepassing is op verbintenissen uit overeenkomst (Rome I):
"Indien niet is voldaan aan de in lid 1, onder a) of b) gestelde eisen, wordt het recht dat van toepassing is op een overeenkomst gesloten tussen een consument en een verkoper vastgesteld op basis van de artikelen 3 en 4."

Het recht van het land waar je aankoopt kan dus van toepassing zijn, maar deze keuze mag er evenwel niet toe leiden dat de consument de bescherming verliest welke hij geniet op grond van bepalingen waarvan niet bij overeenkomst kan worden afgeweken volgens het recht dat overeenkomstig lid 1 toepasselijk zou zijn geweest bij gebreke van rechtskeuze.

Bevoegde rechtbank:
Overweging 24 van dezelfde Verordening:
Wat met name consumentenovereenkomsten betreft, moet de collisieregel het mogelijk maken de kosten te drukken voor de beslechting van consumentengeschillen, waarbij het vaak gaat om geringe vorderingen, en rekening te houden met de evolutie van de technieken voor verkoop op afstand. Om consistent te zijn met Verordening (EG) nr. 44/2001 moet worden verwezen naar het criterium van „activiteiten gericht op” als voorwaarde voor toepassing van de regel inzake consumentenbescherming, en moet dit criterium in Verordening (EG) nr. 44/2001 en deze verordening op samenhangende wijze worden uitgelegd; daarbij moet worden gepreciseerd dat de Raad en de Commissie in een gezamenlijke verklaring over artikel 15 van Verordening (EG) nr. 44/2001 hebben gesteld dat het voor de toepasselijkheid van artikel 15, lid 1, onder c), „niet volstaat dat een onderneming haar activiteiten richt op een lidstaat waar de consument zijn woonplaats heeft, of op meerdere lidstaten, met inbegrip van die lidstaat; daartoe dient in het kader van die activiteiten daadwerkelijk een overeenkomst gesloten te zijn”. In deze verklaring wordt er ook aan herinnerd dat „het feit dat een internetsite toegankelijk is, op zich niet voldoende is om artikel 15 toe te passen; noodzakelijk is dat de consument op die site gevraagd wordt overeenkomsten op afstand te sluiten en dat er inderdaad een dergelijke overeenkomst gesloten is, ongeacht de middelen die daartoe zijn gebruikt. De taal en de munteenheid die op de internetsite worden gebruikt, doen in dat opzicht niet ter zake”. (art. 15 gaat over de woonplaats van de consument)

De vraag is dus naar welk land richt het bedrijf zich?
Het Hof van Justitie geeft hier hulpmiddelen voor:
"Om vast te stellen of een ondernemer wiens activiteit op zijn internetsite of die van een tussenpersoon wordt voorgesteld, kan worden geacht zijn activiteit te „richten” op de lidstaat waar de consument woonplaats heeft in de zin van artikel 15, lid 1, sub c, van verordening nr. 44/2001, dient te worden nagegaan of vóór de eventuele sluiting van een overeenkomst met de consument uit deze internetsites en de algemene activiteit van de ondernemer blijkt dat deze van plan was om handel te drijven met consumenten die woonplaats hebben in één of meerdere lidstaten, waaronder die waar deze consument woonplaats heeft, in die zin dat hij bereid was om met deze consumenten een overeenkomst te sluiten.

De volgende factoren, waarvan de lijst niet uitputtend is, kunnen aanwijzingen vormen dat de activiteit van de ondernemer is gericht op de lidstaat waar de consument woonplaats heeft: het internationale karakter van de activiteit, routebeschrijvingen vanuit andere lidstaten naar de plaats waar de ondernemer is gevestigd, het gebruik van een andere taal of munteenheid dan die welke gewoonlijk worden gebruikt in de lidstaat waar de ondernemer gevestigd is en de mogelijkheid om in die andere taal de boeking te verrichten en te bevestigen, de vermelding van een telefoonnummer met internationaal kengetal, uitgaven voor een zoekmachineadvertentiedienst die worden gemaakt om consumenten die in andere lidstaten woonplaats hebben gemakkelijker toegang te verlenen tot de site van de ondernemer of diens tussenpersoon, het gebruik van een andere topleveldomeinnaam dan die van de lidstaat waar de ondernemer gevestigd is, en de verwijzing naar een internationaal clientèle dat is samengesteld uit klanten die woonplaats hebben in verschillende lidstaten. Het staat aan de nationale rechter om na te gaan of deze aanwijzingen voorhanden zijn.

De loutere toegankelijkheid van de internetsite van de ondernemer of de tussenpersoon in de lidstaat waar de consument woonplaats heeft is daarentegen onvoldoende. Hetzelfde geldt voor de vermelding van een e-mailadres en andere contactgegevens of voor het gebruik van een taal of een munteenheid wanneer deze taal en/of een munteenheid gewoonlijk worden gebruikt in de lidstaat waar de ondernemer gevestigd is." (arrest in de gevoegde zaken C‑585/08 en C‑144/09 (http://curia.europa.eu/jurisp/cgi-bin/g ... ance=ARRET" onclick="window.open(this.href);return false;))

Met andere woorden: alles hangt van de concrete situatie af.

Bovenstaande is correct.

Eenvoudig samengevat komt het er op neer dat je als consument voor je eigen rechtbanken, terecht kan als de website van de verkoper bedoeld was om ook Belgische klanten te bereiken. Als je iets hebt besteld op een website die duidelijk alleen gericht is op nationale klanten, zou je die bescherming niet genieten.

Dit kan blijken uit een heel aantal praktische elementen, zoals het feit dat de website is vertaald uit de originele taal naar een taal die gebruikelijk of gangbaar is in België (Een Duitse website die in het NL, FR, of Uk is vertaald bvb). De munteenheid kan een aanwijzing zijn. Bvb een Zweedse website die ook betalingen in euro aanvaard naast betalingen in Kronen of een Britse site die ook betalingen in Euro aanvaard naast betalingen in Kronen.

Vermeldingen van internationale kengetallen bij telefoonnummers is een aanduiding dat men ook op buitenlandse cliënten mikt, net als het vermelden van port- en leveringskosten naar België.

Een (bijvoorbeeld natuurlijk) Zweedse site die enkel in het Zweeds is opgesteld, enkel betalingen in Kronen aanvaard, geen leveringskosten naar het buitenland opgeeft, ... kan wellicht geacht worden enkel op Zweden te zijn gericht.

M.i. is ook het feit dat systematisch en herhaald aan Belgische klanten verkocht wordt een indicatie, maar het is eigenlijk afwachten tot het EHJ daar ooit verduidelijking over geeft.

Verder kan je kijken naar de algemene voorwaarden van de website, die mogelijks een verduidelijking bevatten.

Voorzichtige online handelaars zorgen er overigens voor dat zeer duidelijk geafficheerd is op welke landen zij zich richten om te vermijden dat zij zich in allerlei lidstaten moeten gaan verantwoorden voor lokale rechtbanken.

Als consument kan je m.i. in bijna alle omstandigheden best eerst proberen te dagvaarden voor je eigen rechtbanken en pas in tweede instantie, als de rechtbank zich onbevoegd verklaard, de kosten en moeite doen om bijstand in het buitenland te zoeken (als de waarde en het belang van het geschil dit toelaten natuurlijk.

Als consument kan je m.i. in bijna alle omstandigheden best eerst proberen te dagvaarden voor je eigen rechtbanken

en kan je dan met een belgisch vonnis in een andere europese lidstaat laten uitvoeren (uw centen gaan ontvangen) ?

Ja, maar:
"De beslissingen die in een lidstaat gegeven zijn en daar uitvoerbaar zijn, kunnen in een andere lidstaat ten uitvoer worden gelegd, nadat zij aldaar, ten verzoeke van iedere belanghebbende partij, uitvoerbaar zijn verklaard." (art. 38 Verordening (EG) nr. 44/2001)
Je zal dus in de andere Lidstaat een nog eens een procedure moeten starten.

Lidstaat ... dus in Amerika zal het niet pakken.

Ja, maar:
"De beslissingen die in een lidstaat gegeven zijn en daar uitvoerbaar zijn, kunnen in een andere lidstaat ten uitvoer worden gelegd, nadat zij aldaar, ten verzoeke van iedere belanghebbende partij, uitvoerbaar zijn verklaard." (art. 38 Verordening (EG) nr. 44/2001)
Je zal dus in de andere Lidstaat een nog eens een procedure moeten starten.

Tenuitvoerlegging in't buitenland bekomen is een zuiver administratieve en snelle procedure.

Als het om een Amerikaanse webshop gaat, vis je idd achter het net met je Belgisch vonnis.