JuridischForum.be

Hallo,

Ik vertegenwoordig een kennis waar ik een nauwe band mee heb.
De situatie is als volgt: Ongeveer een half jaar geleden werd de bankrekening van deze kennis geplunderd door haar vriend (waarmee ze een relatie had). Het gaat om een bedrag van meer dan 5000 EUR. Hij was op één of andere manier achter de code gekomen en heeft systematisch iedere week 1000 EUR afgehaald met haar bankkaart (wekelijkse maximum).
Toen ze merkte dat bijna al het geld van haar rekening verdwenen was heeft ze aangifte bij de politie gedaan. Om een lang verhaal kort te maken: de politie heeft uiteindelijk haar vriend ondervraagd, en door de vele aanwijzingen waar hij niet onderuit kon heeft hij uiteindelijk bekend.
De diefstal is het topje van de ijsberg maar is het enige waar 'bewijs' of bekentenis van is.

Er werd aangeraden deze zaak via strafbemiddeling te regelen en dit heeft ze ook geprobeerd. Er zijn tal van telefoons gepleegd, brieven opgesteld, heen en weer gereden enz. Maar haar (ex-)vriend die oorspronkelijk liet weten dat hij de zaak via strafbemiddeling wou regelen kwam keer op keer niet opdagen. Toen hij na de zoveelste afspraak toch kwam opdagen tekende hij de overeenkomst gewoon niet. Hierin stond vermeld dat hij akkoord ging met de terugbetaling van het geld + interest + onkosten (< 100 EUR) + een therapie zou volgen. Dit laatste (therapie) heeft de procureur aan de overeenkomst toegevoegd en is waarschijnlijk de hoofdreden waarom hij niet akkoord ging. De strafbemiddeling is nu stopgezet.

Echter enkele maanden voor de stopzetting van de strafbemiddeling begint hij het geld ineens maandelijks in schijven terug te storten op haar rekening (zonder overeenkomst van welke aard dan ook). We hebben een vermoeden dat hij dit doet om aan een rechtzaak te ontsnappen en daarom ook de strafbemiddeling zo lang aan het lijntje hield.

Ze heeft met heel deze zaak enorm geleden en energie erin gestoken en zit er nu zo onderdoor dat ze van plan is geen rechtzaak te beginnen vanwege de eindeloze procedures, advocaatkosten en vooral omdat ze denkt dat heel de zaak op niets zal uitlopen omdat hij tegen dan haar geld waarschijnlijk al volledig zal hebben teruggestort (zonder interesten of enige schadevergoeding). Ze vind dit zeer pijnlijk, niet vanwege het geld maar omdat de zaak geen erkenning krijgt en nu al een half jaar aansleept. Ze heeft geen excuses, steun of nog maar enige getuigenis van spijt gekregen van haar (ex-)vriend, die het geld enkel terugstort omdat dit voor hem het beste is.

Mijn vraag: Is het waarschijnlijk dat ze toch nog enige schadevergoeding kan krijgen indien ze haar toch burgerlijke partij zou stellen? Is het de moeite dit wel/niet te doen?

Een tweede punt waar ik vragen over heb is het advies van de juriste van de strafbemiddeling. Haar advies was (na de afsluiting van de strafbemiddeling) gewoon af te wachten tot de zaak voorkomt op de strafrechtbank maar dat deze waarschijnlijk zal geseponeerd worden. Ze zei geen woord over de mogelijkheid om burgerlijke partij te stellen of de zaak te dagvaarden. Dit hebben we via andere bronnen moeten vernemen.

Als laatste had ik willen weten of het wel verstandig is geweest de zaak via strafbemiddeling proberen te regelen. Uiteindelijk heeft het voor haar enkel nadeel opgeleverd. Ze had een hoop energie kunnen besparen en haar geld misschien al terug gehad hebben indien ze onmiddelijk naar de rechtbank ging. Haar (ex-)vriend lijkt enkel voordeel te hebben door het laten aanslepen van de strafbemiddeling en de overeenkomst dan uiteindelijk toch niet te tekenen.

Alvast heel erg bedankt voor de aandacht en het advies.

Ik had nog een vraag ivm hiermee.
Is het waarschijnlijk dat de procureur of de rechter rekening houdt met het feit dat het slachtoffer en de dader een relatie hadden op het moment van de feiten?
Indien ja, wie heeft hier meestal voor- of nadeel bij? Het slachtoffer of de dader?

Dank u.

Voor alle duidelijkheid zou ik even willen herinneren aan een uitspraak van Dr. Prof. Walter Van Gerven, een eminent jurist; hij werd ooit gelauwerd op de Boekenbeurs in Antwerpen met een publicatie "Hoe recht is het recht".
Hierin zegt hij op een bepaald moment het volgende; "..bij het zwijgen van de beschikkingen, hoor je te handelen naar analogie van bestaande beschikkingen!
Ik ben dat nooit vergeten en heb het ook herhaaldelijk toegepast bij het uitoefenen van m'n job; maar dit geldt eigelijk evenzeer voor de rechtspraak!
Alle evoluties e.a. gebeurtenissen in het maatschappelijk leven kan men onmogelijk voorzien.. laat staan op voorhand regelen!
Maar (en dat is goed om weten) een rechter MOET recht spreken; recht ontstaat door de toepassing van wetten, besluiten, decreten, het gewoonterecht, etcetera.. maar ook door de uitspraken van de rechters voor elk individueel geval.. men noemt dat jurisprudentie!
Men zou (zij zouden) bijv. kunnen stellen dat jullie defacto een koppel vormden.. wellicht niet gehuwd en misschien zelfs niet wettelijk samenwonend.. maar toch defacto een koppel vormden!
De feiten zou men alsdan kunnen onderbrengen bij deze gepleegd door bloedverwanten in de opgaande lijn en dus niet strafbaar via de strafwetgeving?!
Dat belet evenwel niet dat u het via de strafwetgeving (met bemiddeling van uw raadsman) kan aanpakken.. maar of dit alsdan resultaat zal opleveren is nog maar zeer de vraag; laat via uw raadsman ook een "burgerlijke vordering" opstarten.. alsdan heb je meer kans op succes?!
Straffen is belangrijk.. maar recupereren is hier veel belangrijker!

Bedankt voor het antwoord.
We hebben ons aangemeld om op de hoogte gehouden te worden van verdere vorderingen in de zaak.
Iemand heeft me verteld dat we nu moeten afwachten tot we bericht krijgen dat de zaak voorkomt en dan burgerlijke partij stellen. Klopt dit?

Als ik het goed begrijp is een relatie hebben van welke aard dan ook (in dit geval niet samenwonend en ongehuwd) in het voordeel van de dader indien de rechter hier rekening mee houdt? Oorspronkelijk dacht ik dat het omgekeerd was (misbruik van vertrouwen)?

Het is voor haar niet zo belangrijk dat de dader gestraft wordt, maar enkel de zekerheid dat ze haar geld volledig terug betaald krijgt en dat de zaak herkend wordt. De dader heeft op dit moment geen enkele verplichting, heeft geen proces (al was het maar symbolisch) en geen enkele officiële boodschap gekregen dat het fout is wat hij gedaan heeft.
Ze vreest dat hij dit nogmaals zal doen en andere slachtoffers zal maken wanneer hij de kans krijgt. Zeker nu blijkt dat je in het slechtste geval gewoon het geld moet teruggeven (als ze je pakken) en geen "straf" krijgt als je hier niet mee akkoord gaat (voor zover therapie als straf kan worden beschouwd).
De diefstal was maar de druppel die de emmer deed overlopen. Er zijn veel ernstige feiten gepleegd waar zij nooit klacht heeft voor neergelegd. Ze zou er ook niet ver mee geraakt zijn omdat daar helemaal geen bewijzen voor waren en hij zeker alles zou ontkennen.

We hopen dat de zaak voorkomt en hij (desnoods een symbolische) schadevergoeding zal moeten betalen. Pas dan zou ze gemakkelijker mentaal kunnen recupereren. Ze zou haar zwaar in de steek gelaten voelen indien de zaak gewoon geseponeerd zou worden.

Ik zou niet wachten en een raadsman op de zaak zetten; een strafvordering is één zaak.. de burgerlijke vordering is één andere zaak.. maar goed een (echte) raadsman kan u daarbij zeker helpen!
Voor alle duidelijkheid, ik heb niet gezegd dat het een en ander in het voordeel is van de dader.. het KAN in het voordeel zijn van de dader!
't Is maar hoe je het bekijkt, of er al dan niet sprake is van een volmacht met of zonder beperkingen!
In die context is het belangrijk om de advokaat te voorzien van juiste en vooral.. volledige info.

Bedankt voor de goede en genuanceerde raad.
Ik zal verdere vorderingen posten voor de geïnteresseerden.

Het is inderdaad zo dat ik niet alle info heb gepost omdat het bericht anders te lang zou worden. We gaan binnekort ook nog eens advokaat en raadsman aanspreken.

Groeten.