Eerroof? Misbruik van vertrouwen?

[Ginger]

Beste forumgebruikers

Ik ben een "rechtsleek" en ik weet niet het probleem waarmee ik te maken heb, een geval is van eerroof of eventueel misbruik van vertrouwen. Evenmin of er iets aan te doen valt, want ik vrees dat het een "grijze" zone is op juridisch gebied.


Begin juli 2011 leerde ik mijn ex-partner kennen. Later ben ik te weten gekomen dat hij verdeelde informatie verspreidde naar zijn omgeving. Naar mij toe ging het volgens hem om een monogame liefdesrelatie. Naar een aantal vrienden beweerde dat hij een "open relatie" met me had of ik zijn "fuckbuddy" was. Hij beweerde ook dat hij naar zijn ouders toe al vaak over mij had gesproken, en dat ze me wilden ontmoeten, na zijn tweede zittijd en terugkomst van zijn familiebezoek in Polen.
Naar mijn huisgenoot, mijn zus en twee van mijn vrienden heeft hij zichzelf voorgesteld als mijn partner.
Ik merkte dat hij nog heel vaak contact had met zijn ex, waarmee hij me dan uiteindelijk heeft bedrogen. Hij beweerde uiteraard zij de schuldige was. Er was ook e-mailverkeer waarin zij me uitschold. Zijn e-mails naar haar toe, had hij gewist. Op het moment hij me bedroog, was ik ongerust en ik belde zijn ouders of hij misschien bij hen was. Zij bleken niet eens van mijn bestaan af te weten... Zijn uitleg: hij voelde zich nog niet klaar me voor te stellen aan zijn ouders.

Ik verbrak de relatie niet, maar hij moest zich wel gaan bezinnen over wat hij wou. Ik kon op dat moment nog niet hard maken dat hij me daadwerkelijk had bedrogen met die ex-vriendin. Die laatste heeft me trouwens eens gebeld met de boodschap dat ik niet goed genoeg was voor mijn ex (te lelijk, niet hoog genoeg opgeleid,etc).

Een week later werd ik op het werk het slachtoffer van een verkrachting. Ik heb onmiddellijk een morning after pil genomen en me laten testen op soa's. Ik heb ook een klacht ingediend. Mijn ex-partner is meegegaan en heeft zich ook aan de politie als mijn partner voorgesteld. Ook in het pv staat hij zo vermeld. Hij heeft daar ook met de eerstelijnspsychologe gepraat. Die dag heeft hij ook vrijgenomen en naar eigen zeggen aan zijn werkgever verklaard dat er iets ernstig was met "zijn vriendin".

Aanvankelijk gedroeg hij zich heel begripvol en steunde me heel erg. Er kwamen ook vrienden langs die als volgt reageren: "Oh jij bent dus D.,!! Hij kan geen vijf minuten over je zwijgen, we wilden je al zo lang ontmoeten!"

Ik had na de verkrachting nog seksuele betrekkingen met mijn ex. Ik was ook in de weer met het zoeken naar oplossingen omdat ik niet wou dat hij iets zou tekortkomen, ervan uitgaande dat hij seks met me had uit liefde. Hij verzekerde me ook dat er niets slechter was geworden nu.

Enkele dagen later kwam tijdens een cafébezoek naar boven dat hij me aan zijn kameraden die daar aanwezig waren (die ik persoonlijk niet zo goed ken) me niet zo netjes had voorgesteld. Dat hij bij me was voor de fun en seks. Hij zou ook weldra op reis vertrekken met hen om "mannendingen" te gaan doen. Ik viel compleet uit de lucht.
In de ruzie die daar thuisgekomen op volgde, werd ik verweten: onder andere dat ik fysiek ontoereikend was. Ik heb hem hierop een vuistslag in het aangezicht gegeven. Hij trok meteen zijn woorden terug, maar bekende tegelijk dat hij nog contact had met zijn ex. Ik heb toen een punt gezet achter de relatie, maar wou dat alles wel nog uitklaren. Hij is 's morgens terwijl ik nog sliep mijn huis uitgeslopen.
Ik heb niets meer van hem gehoord en kon hem ook niet bereiken op zijn gsm. Ik heb na een week naar zijn werk gebeld, want ik was wel ongerust. Niemand leek daar nog nooit van mij te hebben gehoord.

Een week later stuurde hij me een brief, waarin hij beweerde dat hij enkel bij me was gebleven uit medelijden en er van seks mét liefde al geen tijd meer sprake was, en zeker niet na de verkrachting, maar hij het niet kon laten, want "hij is een man". Hij stuurde me ook een sms waarin hij zei dat zijn ouders hem hadden aangeraden de relatie te verbreken "omdat het met zulke getraumatiseerde vrouwen nooit zou goedkomen. Ze zouden ook volgens hem uitgebreid naar ons seksleven hebben gevraagd.

Enkele weken later ontdekte ik dat ik zwanger was en confronteerde hem hiermee. Hij weigerde te praten. Aangezien ik een morning after pil had genomen, leek het me waarschijnlijker dat ik van hem zwanger was. Ik wou eerst een open dialoog alvorens verdere stappen te zetten. Ik probeerde ook bij hem langs te gaan, maar hij weigerde elk gesprek. Ik nam contact op met zijn ouders. Die vielen uit de lucht. Toen ik eerder met hen had contact opgenomen (toen hij "vermist" was, omdat hij bij zijn ex was) had hij op hun vraag gereageerd dat ik gewoon een one night stand was die maar niet over hem geraakte. Zij zouden hem toen hebben aangeraden dat duidelijk te maken naar mij toen dat hij geen gevoelens had. Ze zeiden dat ik blij moest zijn dat hij me nog wou steunen na zo'n gebeurtenis, ondanks hij geen gevoelens meer had. Of zij een verklaring hadden waarom we dan nog seksuele betrekkingen hadden en ik nu in verwachting was? Ik zal hem wel hebben verleid ("vrouwen kunnen dat nogal, hé") en hij is daarop ingegaan, want "mannen zijn nu eenmaal zo, ze kunnen hun seksuele driften moeilijk onder controle houden. Zeker als ze worden verleid..." Ik moest trouwens hulp zoeken om van mijn stoornissen zoals "borderline" af te geraken, en om mijn tragische jeugd te verwerken, het kind laten aborteren, ik naar de psychiatrie en vooral:" hém met rust laten zodat hij zijn leven kan voort leiden zonder gedoe".

Enkele uren later kreeg ik hevige buikpijn en bloedingen. Ik nam contact op met het UZ in Jette en werd op de urgentielijst van de dienst gynaecologie en verloskunde geplaatst. Ik heb ook mijn ex hiervan via mail op de hoogte gebracht. Zijn beknopte antwoord bestond eruit dat het kind niet van hem was, en dat ik maar aan de verkrachter geld moest vragen een abortus te bekostigen.

In het UZ werd vastgesteld dat ik een miskraam had gehad.

Onlangs vond ik tijdens het opruimen een zak met spullen van hem. Daarin zat een gescheurde condoomverpakking.

Ik ben nu in therapie en ga ook een keer per maand op gesprek bij slachtofferhulp. De hulpverlener daar is positief en beweerd dat er een positieve lijn zit in mijn verwerkingsproces.

Als ik gemeenschappelijke kennissen tref, word ik gevraagd of ik nu al de stap gezet heb naar de psychiatrie. Het wordt echter niet altijd op een verwijtende toon gebracht. Toch heb ik die mensen nooit iets verteld over die verkrachting, want ik ken hen niet goed genoeg. Ook is het niet altijd duidelijk of het over die verkrachting gaat, of mijn ex ook hen wijsmaakte dat ik aan borderline lijd of problemen uit mijn jeugd die ik hem in vertrouwen vertelde ook aan hen vertelde. In geen van alle gevallen vind ik zoiets kunnen. Ik ga niet op die vragen in omdat die mensen daar geen zaken mee hebben. Ik beschouw hen ook niet als vrienden.

Ik wil echter dat dit stopt en ik wil dat mijn ex op zijn plaats wordt gezet.

Ik heb met hem vrijwillig seksuele betrekkingen gehad en persoonlijke zaken verteld, ervan uitgaande dat hij mijn partner was als in een monogame liefdesrelatie. Ik weet niet of er juridisch sprake van is, maar ik voel het aan alsof hij misbruik heeft gemaakt van dat vertrouwen en dat het een uitermate laffe daad is zoiets voort te zetten nadat ik het slachtoffer werd van verkrachting. Ook dat gaan rondbazuinen en er leugens aan toevoegen, komt me stilaan boven het hoofd.

Wat kan ik hieraan doen? Hoe kan ik dat het beste aanpakken?

Bedankt voor jullie aandacht en begrip!

Vriendelijke groeten
Ginger

[toetsenbord]

Je hebt een zeer pittig afgelopen half jaar meegemaakt Ginger.
Ik hoop dat het tij snel voor je zal keren en het snel positiever wordt.

Verschrikkelijk wat je hebt meegemaakt. Jouw ex is zonder twijfel een zeer laf en zielig figuur die zich op de één of andere manier interessant moet proberen te maken, maar er een hopeloos zootje van maakt.

Juridisch vrees ik niet dat je hier veel aan kan doen... tenzij misschien inderdaad die laster en eerroof. Anderzijds bazuinen mensen zo vaak leugens rond en heb ik zelf al meegemaakt dat publieke instanties al eens leugens durven verkondigen en op basis hiervan beslissingen maken, bv omdat de ambtenaar blijkbaar niet aangetrokken wordt door je gezicht. :-/ Ook dan sta je denk ik machteloos... Als dat allemaal voor een rechtbank zou moeten komen... hadden ze niet veel anders meer te doen denk ik. Roddel is nu eenmaal van alle tijden. Daarbij zou je nog moeten bewijzen dat het jouw schade toebrengt... Niet aan beginnen dus allicht.



Als het een troost mag zijn, ik weet hoe frustrerend het is dat mensen je bij wijze van spreken alle hoeken van de kamer mogen laten zien en de vloer met je mogen aanvegen dat het geen naam meer heeft, terwijl je juridisch gesproken maar ook op ieder vlak compleet machteloos tegenover deze individuen staat.

Maar het best is:
Schouders recht, kin omhoog, wees blij dat je van die loser af bent en laat je niet gek maken door wat mensen verkondigen -wat een lef - , zou ik zeggen.

Veel sterkte en succes in je verdere leven!