JuridischForum.be

Beste

mijn dochter <10j is 2x betast geweest tijdens het babysitten. De rechtszaak is nu lopende. Het OM vraagt 4jaar effectief wegens wettelijke herhaling. De man (meerderjarige) in kwestie is vroeger reeds veroordeeld voor verkrachting en aanranding van de eerbaarheid van minderjarigen <14j. Was voorwaardelijk vrij en heeft ook tal van zijn voorwaarden geschonden + recidieve .

Mijn vraag: waarom eist het OM maar 4jaar, gelet op de verzwarende omstandigheden: recidieve, voorwaardelijke vrijheidstelling, jong kind <10j, gezag over het slachtoffer (babysitting) dit terwijl in Art. 372 van het strafwetboek staat dat de strafmaat 10 tot 15jaar?

Nu als ik de krant nalees worden er zelden straffen (zelfs voor veel 'ergere' feiten wo verkrachting,...) van meer dan 5 jaar en nooit heb ik straffen gezien van meer dan 10j. Hoe komt dit?

Hoe moet ik Art. 372 interpreteren. Is die 10 jaar de minimum straf. Ik heb dit aan mijn advocaat gevraagd maar niet echt een duidelijk antwoord op gekregen. Nu de rechtzaak is nog lopende (uitspraak op 26 oktober), kan ik als burgerlijke partij vragen om de minimum straf (10jaar ????) te eisen, rekening houdende dat er tal van verzwarende omstandigheden? Graag een beetje uitleg.

2e vraag: Wie en wanneer bepaalt of de zedendelinquent ter beschikking wordt gesteld van de regering, zoals ook voorzien is in de wet.

Alvast bedankt voor de verhelderende antwoorden

Art. 372
...
De aanranding van de eerbaarheid, zonder geweld of bedreiging door een bloedverwant in de opgaande lijn [of adoptant] gepleegd op de persoon of met behulp van de persoon van een minderjarige, zelfs indien deze de volle leeftijd van zestien jaar heeft bereikt, maar niet ontvoogd is door het huwelijk, wordt gestraft met opsluiting van tien jaar tot vijftien jaar.
[Dezelfde straf wordt toegepast indien de schuldige hetzij de broer of de zus van het minderjarige slachtoffer is of ieder ander persoon die een soortgelijke positie heeft in het gezin, hetzij onverschillig welke persoon die gewoonlijk of occasioneel met het slachtoffer samenwoont en die over dat slachtoffer gezag heeft.]

Op onderstaande link vind als je naar beneden scrollt en leest meer informatie over gevangenisstraffen:

http://www.elfri.be/hoe-lang-duurt-een- ... genisstraf" onclick="window.open(this.href);return false;

Eigenlijk begrijp ik nog altijd niet hoe men kan afwijken van de wet. Als ik in de wet lees van 10 tot 15 jaar, verwacht ik dat de strafmaat die uitgesproken maximaal 15jaar is en indien er verzachtende omstandigheden zijn, er reeds een bijkomende bestraffing is zoals sociaal isolement, werk kwijt,... kan de rechter beslissen om een lagere straf te geven maar niet lager dan 10j, want dat is wat de wet voorziet voor zulk een misdrijf. Er staat immers in de wet "van ... tot ..." (En dan kan men ook nog discussiëren of de straf effectief, opschortend of voorwaardelijk is.)

Mijn vraag is eenvoudig: waarom staat er in de wet dan niet "wordt gestraft met opsluiting tot vijftien jaar" ipv "wordt gestraft met opsluiting van tien jaar tot vijftien jaar". Welk artikel in de Belgische wetgeving geeft het OM het recht om minder te vragen dan 10j en de rechter om minder te geven dan 10j (in de veronderstelling dat hij schuldig wordt bevonden) ?

Deze zaak werd gecorrectionaliseerd (vermoedelijk door de Raadkamer).
Dit impliceert dat rekening wordt gehouden met bepaalde omstandigheden zodat deze zaak niet voor het Hof van Assisen, maar wel voor de Correctionele Rechtbank voorkomt.
De maximale straf die in principe kan worden uitgesproken is vijf jaar (ingevolge die correctionalisering). In staat van wettelijke herhaling hebben diverse specifieke regels hierop inwerking, zodat de straf vermoedelijk maximaal tot 10 jaar zou kunnen oplopen.
Als burgerlijke partij heeft u echter geen enkele vorm van "inspraak" in de strafmaat. U kunt slechts een schadevergoeding eisen voor de door u én door het kind geleden schade. Ik neem aan dat u dit (evt. bij monde van uw raadsman) ook gedaan heeft....

De rechtbank KAN zelfs onder de minima gaan - kan voorwaardelijk uitspreken geheel of gedeeltelijk en zelfs opschorting.
Ik weet het dat ligt dan heel moeilijk voor de slachtoffers maar een rechter moet naar veel meer kijken dan dat.
Recht is GEEN wraakoefening op de dader - ook al wil het publiek en de familie dat soms wel.
Spijtig genoeg wordt in bemiddeling En begeleiding van zowel slachtoffers en daders nog veel te weinig tijd en geld gestoken.

Het is nl zo dat HEEL veel daders van zedenfeiten ook slachtoffer zijn en men tracht deze visieuze cirkel te doorbreken.
U hoort me niet zeggen dat alle daders slachtoffers waren enz enz ... daarvoor ken ik spijtig genoeg teveel anderssoortige daders cases.
PS Rond dit soort zaken is Nederland mijlen voor op België - hier heeft men nog geen geld om de tolken te betalen laat staan een team van psychologisch geschoolde deskundige die van rechtswege ter beschikking staan van het openbaar ministerie van de verdediging EN/of deel uitmaken van het controleteam ( = 4 jarige opleiding NA uw eigen discipline)

Het lijkt alsof ik uit ben op wraak. Dat is absoluut niet het geval. Ik verdiep me de laatste tijd over alles wat met het gerecht, rechtspraak en strafrecht te maken heeft. Ik ben ook redelijk tevreden over de werking van de politiediensten en het gerecht. Zowel de diensten van slachtofferhulp, bemiddeling,... werken vrij naar behoren en mijn ervaring ermee is positief.

Mijn vraag is louter informatief en peilt naar - voor een leek - de tegenspraak tussen wat de wet als strafmaat voorschrijft en wat er in de praktijk als straf wordt gegeven. Het lijkt alsof de in de wet voorschreven strafmaat nooit in de praktijk wordt uitgesproken. Waarom ? Ik kan me moeilijk voorstellen dat de volksvertegenwoordigers die zich weken, maanden hebben ingezet om de wet uit te schrijven, te bediscuteren,... geen rekening gehouden hebben met mogelijk verzachtende omstandigheden die zich zouden voordoen. Ik lees ondertussen al maanden met aandacht de pers over zulke zaken (zedendelicten) en ik heb nog nooit de minima uitgesproken gezien. De vraag die men zich toch mag afvragen waarom wordt (bijna) altijd onder de minima gegaan (of is deze perceptie verkeerd)? Is het dit wat de wetgever (en dus de bevolking) heeft gewild wanneer de wet werd gestemd? Ik heb nog nooit een redelijk antwoord gekregen op deze - in mijn ogen - eenvoudige vraag.

Dezelfde wetgever heeft in een reeks van artikels en/of wetten vb wet Lejeune aan de gerechterlijke macht de mogelijkheid geboden om gronden van verschoning en gronden van rechtvaardiging EN verzachtende omstandigheden te gebruiken.
Evenzo de mogelijkheidheid van opschorting - voorwaardelijk - werkstraffen - electronisch toezicht- geldboetes - internering en terbeschikking stelling enz .
indien het zedenfeiten betreft wordt er meer en meer zowel aan slachtofferhulp en aan daderbehandeling gedaan. Het leren omgaan van de dader met zijn psychische problemen is veel beter dan hem 6 maanden in de gevangenis stoppen. ( Ik ken zoals al gezegd een aantal personen die NOOIT meer mogen vrijkomen voor hun veiligheid of en die van de maatschappij).
Maar in algemene termen is het behandelen van de personen beter voor iedereen. zie mijn vorige posting