Wij willen graag meer informatie inwinnen aangaande een voor ons illegale handeling die werd toegepast op vele vrouwen in de periode 1960 tot in de jaren 1980. Laten we u eerst deze illegale handeling uitleggen, waarna wij onze vraagstelling naar u zullen richten.
In de periode 1960 – medio 1980 werden vele jonge, zwangere vrouwen en –meisjes door instellingen naar Frankrijk gebracht om aldaar anoniem te bevallen (“sous X”) van hun kind.
De baby’s werden door ofwel de Franse vroedvrouw ofwel door het personeel van de instellingen, die de moeder naar Frankrijk hadden gesmokkeld, aangegeven op het gemeentehuis van de geboorteplaats. Als naam werden er 3 voornamen opgegeven. De baby werd enkele dagen na zijn geboorte terug over de grens naar België gesmokkeld. Dit was een illegale handeling want de baby’s, geboren “sous X”, waren Franse staatsburgertjes en ze moesten verplicht drie maanden in een home verblijven. Tijdens deze periode had de geboortemoeder de tijd om op haar beslissing terug te komen. De Belgische moeders werden van deze regeling nooit ingelicht en werden samen met hun baby, maar in verschillende wagens de grens terug overgebracht.
De baby’s werden ondergebracht in de instelling die de bevalling had “begeleid” of in een instelling die met hen samenwerkte. Er werd een “familieraad” gehouden om het kindje ter adoptie af te staan. Deze “familieraad” bestond meestal uit personeel van de instantie die de bevalling had begeleid, samen met familieleden of kennissen van het personeel en als er niemand voorhanden was werden gewoon toevallige passanten gevraagd om hun handtekening te plaatsen. Daarna kon de procedure van adoptie aanvatten.
De meeste vrouwen/meisjes hebben onder druk van familie, Kerk en door de steeds toenemende druk van het personeel van de instelling, waar zij verbleven (meestal in afzondering en tegen hun wil, waardoor men kan spreken van illegale opsluiting), hun handtekening geplaatst onder het document van afstand. Er zijn ook vrouwen die nooit zulk een document hebben ondertekend en anderen werd er een document in een andere taal voorgelegd, zodat zij niet wisten welk document zij tekenden. Sommige personeelsleden van de instelling hebben zelf deze documenten ondertekend om alsnog een document in het dossier te hebben.
De meeste “illegale” adoptiedossiers zijn door de verschillende instellingen vernietigd.
Vraagstelling :
1. Kan het volwassen adoptiekind dat anoniem geboren is in Frankrijk zelf en alsnog een juridische procedure opstarten tegen personen of tegen een instelling, voor ontvoering van een minderjarige volgens art 428 van het Strafwetboek?
2. Kan men “valsheid in geschrifte” zoals vermeld in art. 194 van het Strafwetboek, ook aanhalen in deze juridische procedure als blijkt dat er ofwel geen akte van afstand ofwel er een andere handtekening op het document vermeld staat?