SITUATIE:
We hebben een stuk landbouwgrond geërfd, dat vrij is van pacht.
Nu kennen we een landbouwer aan wie we lange termijn pacht gaan geven (we zijn zelf geen landbouwer).
De landbouwer is heel tevreden met dit voorstel, de maximale prijs is ook vastgelegd door de wet. Hij heeft gezegd dat als het contract afloopt, hij geen prijzij vergoeding zal vragen aan ons.
Maar dat mag blijkbaar wettelijk niet in het contract worden gezet.
VRAAG:
1) Als de landbouwer op het einde zich niet aan zijn mondelinge woord houdt, kan hij prijzij vergoeding vragen.
Maar er staat: 'De vergoeding is niet lager dan driemaal de maximaal toegestane pachtprijs'. Dus eigenlijk verlies je hier dan de laatste 3 jaar pacht op zijn minst?
2) Er kan een FORFAIT in het contract vastgelegd worden of niet.
Is het dan best om een forfait in het contract te zetten of net niet (vanuit het standpunt van de verpachter)?
3) De landbouwer en verpachter kunnen bij ingang van het contract aangeven dat de landbouwer de voordelen van navette en mest en dergelijke, KOSTELOOS heeft gekregen, kan dat een optie zijn als de landbouwer zoiets wil ondertekenen om minder prijzij vergoeding te verzekeren op het einde?
Zo ja, hoe moet je dan beschrijven hoeveel er reeds gemest is en zo vraag ik me af.
------------------ Dit is het stuk waarin de wet staat uitgelegd, dit is voor een leek niet echt duidelijk.
Hoofdstuk 11. Vergoedingen die toekomen aan de pachter van wie de pacht afloopt.
Artikel 57. ( vanaf 01/11/2023 )
§1. Met behoud van de toepassing van artikel 34 tot en met 36 ontvangt de pachter van wie de pacht afloopt, van de verpachter een vergoeding voor het stro, de mest en de navette die hij bij zijn vertrek achterlaat voor de bebouwing die hij al heeft verricht, alsook voor de verbetering van de gronden, wat hun staat van zuiverheid betreft.
§2. De schriftelijke overeenkomst die is aangegaan conform artikel 6, kan voorzien in een forfaitaire vergoeding voor het stro, de mest, de navette, de bij voorraad gedane bebouwing en de verbetering van de grond. Die vergoeding is niet lager dan driemaal de maximaal toegestane pachtprijs. Bij gebrek aan een overeenkomst over een forfaitaire vergoeding is de vergoeding gelijk aan de waarde bij het einde van de pacht, gelet op de bestemming van het gepachte goed, zonder dat die vergoeding het bedrag van de door de pachter gemaakte kosten overschrijdt.
Als de verpachter bewijst dat de pachter bij de ingebruikneming stro, mest, navette of andere verstrekkingen of voordelen kosteloos ontvangen heeft, wordt bij het beëindigen van de pacht een rekening opgemaakt waarbij de verpachter of de pachter de waarde van het verschil tussen de hoeveelheden verschuldigd is, berekend op het ogenblik dat de pachter het goed verlaat.
§3. De vergoeding, vermeld in paragraaf 2, wordt in voorkomend geval bij vergelijking vereffend ten belope van het bedrag van zijn schuld tegenover de verpachter voor elk verlies dat is veroorzaakt door gebrek aan zuiverheid of aan onderhoud van het gepachte goed of door elke andere tekortkoming aan zijn verplichtingen.
§4. Als geen forfaitaire vergoeding is overeengekomen houdt de rechter bij de bepaling van de vergoeding waarop de pachter van wie de pacht afloopt recht heeft, rekening met de voordelen die de verpachter hem heeft toegestaan met het oog op de gebouwen die hij heeft opgetrokken en de werken die hij heeft uitgevoerd.
§5. De pachter kan bij het verlaten van het gepachte goed alleen afstand van de vergoeding, vermeld in paragraaf 2, doen na de opzegging. Die afstand blijkt uit een authentieke akte of uit een verklaring die de pachter voor de rechter heeft afgelegd.