#3 , 28 dec 2011 21:27
Deze sprong was erg gewaagd! Deze namiddag heb ik zelf een bank bezocht om schenkingen aan de kinderen te overwegen. Ze zijn reeds goed bedeeld geweest.
Bankier antwoordde hierop dat het soms zeer delicaat is tussen je 50ste en 70ste levensjaar de kinderen te overladen met giften en schenkingen. Reden: je weet nooit wat je zelf aan de hand krijgt: ziekte, verlamming, opname in RVT, tegenslag met wagen, ... Reken eens om voor de RVT: 1.350 € per maand en dat op 7 jaren! Je zou er van versteld staan hoeveel kapitaal je dan zou moeten ophoesten. En ... je weet niet hoe oud je zal worden! Ik kan ook koppels die samen op de RVT wonen.
Voor de schenking aan de kinderen kwamen er voor XXX.000 € kasbons ter sprake (nog aan toonder tot nov. 2013). Tja, zei de bankier, je kan ze op rekening zetten van de kinderen, maar dan zouden ze de goodwill moeten hebben om het bedrag terug te geven als je in geldnood komt te zitten. En wie kan je dat garanderen? Schenken? Hebben je kinderen dat écht nodig? -> vroeg de bankier. Zijzelf en hun partner hebben een schitterend inkomen! Hebben ze het nodig? Gevolg van dit gesprek: er wordt niets geschonken dit jaar. De kids krijgen wel een flinke nieuwjaarscent and that's it!
In de voormiddag bezocht ik een andere spaarbank. Van deze bank had ik nog voor XXX.000 € kasbons aan toonder. Bankier vroeg wat ik er mee wou doen? Op mijn effectenrekening zetten? Uhm, tijdelijk regeerakkoord verplichtte me dat vandaag niet meer! En waarom zet je de kasbons niet onmiddellijk op rekening van de kinderen? Je spaart hier successierechten mee uit. De staat heeft geen weet van deze kasbons aan toonder, aangezien ze reeds meer dan 6 jaar geleden zijn aangekocht. De kinderen moeten wel zélf de effectenrekening openen. Bovendien kan je nog in de bankgift vermelden dat je het vruchtgebruik wenst te behouden tot je dood gaat én je kan de kinderen verplichten steeds de kasbons te herbeleggen in anderen kasbons, wanneer ze komen te vervallen met de verplichting de intrest aan jou toe te vertrouwen. Ik twijfelde erg en werd gelukkig niet onder druk gezet. Ik kreeg bedenktijd en ging in de namiddag even te rade bij mijn huisbankier.
Zo zie je maar dat schenken zijn grenzen heeft en risico's hebben. De meningen zijn bij de bankiers verdeeld. Normaal gezien: eens geschonken, blijft geschonken. Ik weet nu wel dat jij, net zoals wij, de beste bedoelingen hebben met onze kinderen. We hebben ze ook flink vooruit geholpen toen ze uit het nestje vlogen. Voor de rest zullen ze zelf nu flink moeten werken zoals wij dat altijd hebben gedaan.