JuridischForum.be

Beste,

Kan een psychiater een diagnose stellen over iemand die hij NOOIT gesproken heeft?
Origineel werd de "diagnose" gesteld door een persoon A die kinderen heeft met de geestesziekte (is geen psycholoog noch psychiater), ook persoon A heeft nooit met de persoon die gediagnoseerd werd gesproken. Waarna persoon A de psychiater gecontacteerd heeft die de diagnose "officieel" heeft gemaakt, deze "diagnose" wordt nu in een rechterlijke zaak gebruik tegen de persoon die gediagnoseerd werd. Volgende week is een eerste zitting met de vrederechter.

Een psychiater kan toch geen diagnose stellen zonder iemand ooit gesproken te hebben? Is dit niet een zware fout? Kan dit aangehaald worden als procedure fout?

Alvast bedankt

Dit zal de vrederechter wel degelijk uitmaken.
En denkelijk zal er daar wel degelijk medische attesten voor gelegd moeten worden.

" Waarna persoon A de psychiater gecontacteerd heeft die de diagnose "officieel" heeft gemaakt"

Hoe werd de diagnose bevestigd door die psychiater?
Is er een medisch verslag waarin hij zijn bevindingen beschrijft en zijn diagnose bevestigd?

Een mondelinge bewering van de tegenpartij (daar lijkt het hier op) heeft nul waarde.

Dusver is er nog geen enkel document overgemaakt dat de psychiater opgesteld heeft.

De psychiater is slechts eenmalig langsgekomen waarbij hij meteen om collocatie vroeg en opnieuw zonder dat er een gesprek gevoerd is.

Dusver is er nog geen enkel document overgemaakt dat de psychiater opgesteld heeft.

De psychiater is slechts eenmalig langsgekomen waarbij hij meteen om collocatie vroeg en opnieuw zonder dat er een gesprek gevoerd is.

Sorry, maar op deze wijze neemt u het forum niet ernstig!
U schreef eerst dat de psychiater de patient niet heeft gezien.
Nu is hij ineens langsgekomen.
Mogelijks was het delirium of de psychose dermate hoog dat een gesprek niet meer mogelijk en ook niet nodig was.

Dusver is er nog geen enkel document overgemaakt dat de psychiater opgesteld heeft.

De psychiater is slechts eenmalig langsgekomen waarbij hij meteen om collocatie vroeg en opnieuw zonder dat er een gesprek gevoerd is.

Sorry, maar op deze wijze neemt u het forum niet ernstig!
U schreef eerst dat de psychiater de patient niet heeft gezien.
Nu is hij ineens langsgekomen.
Mogelijks was het delirium of de psychose dermate hoog dat een gesprek niet meer mogelijk en ook niet nodig was.

Toen hij langskwam wou hij praten met gediagnoseerde maar had deze NIET op voorhand verwittigd, waarop de gediagnoseerde de deur niet opendeed (wist niet eens wie er aan de deur stond). Daarop heeft de psychiater de politie erbij geroepen die de gediagnoseerde opgepakt heeft. Waarop de gediagnoseerde naar een ziekenhuis gevoerd werd. Na een heel kort gesprek van amper zo'n 5 minuten stuurde een arts in het ziekenhuis de gediagnoseerde door naar een psychiatrische instelling (doorzetting collocatie), de onderbouwing die deze arts gaf voor de doorverwijzing waren grotendeels gebaseerd op het verslag van de psychiater ivp het hele korte gevoerde gesprek. In de psychiatrische instelling is bij de gediagnoseerde dusver niets vastgesteld en vermeld men dat ze niet de zaken terugzien die vermeld stonden in het rapport voor collocatie.

De psychiater heeft dus helemaal niet gesproken met de gediagnoseerde. Nogtans staat er in het rapport van de politie en geziene arts dat de gediagnoseerde allert, cooperatief, kalm, etc... was.
Edit: letterlijk:
"Cooperatief. Helder bewustzijn, goed aanspreekbaar. Geen vertraagde indruk. Geen accute tekens van agitatie dan wel van agressie."

En wat gaat er in dit verhaal nog allemaal uit de pijp komen.....
Toch een duidelijke normale procedure me dunkt.
Volledig volgens de regels van de collocatie.
Een psychose kan erg schommelen van het ene moment tot het andere.

Een collocatie gaat niet zomaar hoor! Daar komt één en ander bij kijken.

En wat gaat er in dit verhaal nog allemaal uit de pijp komen.....
Toch een duidelijke normale procedure me dunkt.
Volledig volgens de regels van de collocatie.
Een psychose kan erg schommelen van het ene moment tot het andere.

Een collocatie gaat niet zomaar hoor! Daar komt één en ander bij kijken.

Daar mag u best nog meer over vertellen. Want iedereen vind het namelijk erg raar dat dit kunnen gebeuren is.
Er is een geschil met de buren, deze komen goed overeen met andere buren waarvan de man een professor klinische psychologie is. Dus vragen wij ons sterk af of de buren aan de professor klinische psychologie tips had gevraagd over hoe ze "iets" konden doen.
Ook op de psychiatrische instelling waar de gediagnoseerde ondertussen een week zit zegt men helemaal niet de doorgegeven geestesziekte waar te nemen. Dus normaal gezien zal op de eerste zitting met de rechter de gediagnoseerde vrijgelaten worden.

Ik snap het dat u mijn verhaal met een korrel zout neemt. Maar ervan uitgaande dat het klopt, zijn er bepaalde acties mogelijk tegen een mogelijk misbruik van functie?

Een klinisch psycholoog is geen psychiater.
Mogelijk dat ze tips hebben gevraagd, maar daardoor omzeil je de wetgeving op de collocatie niet.

Misbruik door een dokter kan niet. Collocatie is geen one-man beslissing.
Er is steeds tussenkomst van het Gerecht.
Normaal de Vrederechter of ingeval van spoed de Procureur des Konings. Dan moet de vrederechter daar binnen de 24 uur van op de hoogte gebracht worden.

Complotten: vergeet het maar!

Beste

Informatie over de collocatie procedure kan u onder meer vinden via onderstaande links:

https://www.vlaanderen.be/nl/gezin-welz ... collocatie

https://www.psychosenet.be/behandeling/ ... en-opname/

http://www.justwatch.be/Justwatch.be/Pr ... vatie.html

https://www.upsendowns.be/docs/brochure ... 150dpi.pdf

de psychiater zal dat moeten bewijzen met medisch a testen een voorleggen aan de rechtbank er bestaat ook nog its als beroeps geheimhouding zeker bij medisch zorg

Indien collocatie via politie is het de arts door de procureur aangesteld die een verslag schrijft.
Politie heeft dan de in de omzendbrieven aangegeven psychiatrische instelling in kennis te stellen die verder het nodige doen.
Het personeel van die instelling doet dan verdere onderzoeken en dat allemaal zal dan de beslissing van de vrederechter onderbouwen.
Politie hecht alleen waarde aan het attest door de gevorderde arts en ook hun eigen vaststelling worden overgemaakt in PV aan PdK die dan beslist.

Dank u Franciscus.

Het hele gebeuren is als volgt verlopen:

0. Een persoon die een connectie heeft met Psychiater A vermoed dat de "gediagnoseerde" schizofrenie zou hebben, deze persoon heeft NOOIT met de "gediagnoseerde" gesproken, is geen psycholoog noch psychiater maar heeft wel 2 zonen die schizofreen zijn (bevooroordeeld). Zijn vermoeden is puur gebasseerd op de verklaringen van anderen (buren? - zie onderaan).

1. Psychiater A contacteerd de ouders van de "gediagnoseerde" om zichzelf uit te nodigen om de "gediagnoseerde" te spreken. De ouders vermelden aan psychiater A dat de "gediagnoseerde" examens heeft in januari. Tegen de zin in van psychiater A wordt de "afspraak" verschoven tot een week later (begin februari). Afspraak is veel gezegd aangezien psychiater A vermelde dat hij "langs zou komen", het was dus geen vraag maar opgedrongen. De "gediagnoseerde" is MEERDERJARIG en wordt niet ingelicht door psychiater A, ook de ouders lichten de "gediagnoseerde" niet in, volgens de ouders omdat ze de "gediagnoseerde" geen extra stress wilden leveren tijdens zijn examens. (Bij vermoedens beschikte psychiater A niet eens over enige contactinformatie van de "gediagnoseerde" noch heeft hij schijnbaar enige moeite ondernomen om deze te verkrijgen.)

2. Psychiater A daagt op voor de deur van de "gediagnoseerde". Dit ZONDER de "gediagnoseerde" in te lichten en ZONDER eerdere communicatie op gelijk welke manier (ook niet met de ouders van de "gediagnoseerde" buiten het telefoontje naar de ouders van de "gediagnoseerde" waarin hij zichzelf uitnodigd). Dus psychiater A heeft NOOIT contact gehad met de "gediagnoseerde", noch met personen rondom de "gediagnoseerde" en is op geen enkele wijze geconnecteerd met de "gediagnoseerde". Daarnaast was psychiater A NIET door een rechter aangesteld om de "gediagnoseerde" te onderzoeken. Met andere woorden, psychiater A nodigd zichzelf letterlijk vanuit het niets uit en eist een dringende audientie.

3. De "gediagnoseerde" die helemaal niet op de hoogte was van de komst van psychiater A laat hem voor de deur staan, aangezien hij niet weet wie psychiater A is en waarom die plots aan zijn deur staat (noch dat het een psychiater is). Zo'n drie of vier uren later verschijnt de politie die psychiater A opgetrommeld heeft omdat de "gediagnoseerde" niet voor hem open deed... En dan nog eens 5 à 10 minuten later een ambulance, psychiater A is tijdens dit hele gebeuren aanwezig maar heeft ook tijdens dit wachtmoment geenmaals met de "gediagnoseerde" gesproken. De politie komt langs en onder hun begeleiding wordt de "gediagnoseerde" naar de spoeddienst van een ziekenhuis gebracht.

4. In het ziekenhuis heeft de "gediagnoseerde" een heel kort gesprek met een arts, van amper 5 à 10 minuten. Deze arts stelt dan de "diagnose" die de opname moet verantwoorden, namelijk "schizofrenie". De onderbouwing van de arts is bijna geheel overgenomen van verklaringen van psychiater A (inclusief de "diagnose" van schizofrenie). Het rapport van de arts vormde het enige officiële stuk om de gedwongen opname te rechtvaardigen en was amper een halve pagina lang. Voor de duidelijkheid, deze arts nemen we weinig kwalijk aangezien in zo'n korte tijdsspanne, zelfs indien het gesprek langer was, een diagnose van "schizofrenie" niet realistisch gesteld kan worden. Dus had deze arts naar vermoeden weinig keuze dan te vertrouwen op de verklaringen van psychiater A.

5. Dus de "gediagnoseerde" beland in een psychiatrische instelling, voor een totaal van 11 dagen voor de vrederechter langs kwam (maximum is 10 dagen tellende vanaf de dag NA de opname, dus net op de valreep).

Al in een vrij vroeg stadium verklaarde de psychiater en het personeel van de psychiatrische instelling helemaal NIET de zaken vast te stellen die psychiater A (en daarna in het rapport van de arts op de spoed) vernoemd heeft, noch enige symptomen van schizofrenie. Bijgevolg heeft de psychiatrische instelling dat ook een rapport opgesteld dat verklaard dat er helemaal geen psychotische kenmerken waargenomen zijn tijdens de opname noch dat er enige diagnose gesteld is kunnen worden.

6. Aangezien er geen diagnose is gesteld (laat staan dat er een gevaar zou zijn voor derden of zichzelf - en geen diagnose betekend geen behandeling die dus ook niet gewijgerd kan worden) wordt de "gediagnoseerde" terug in vrijheid gesteld (gedwongen opname wordt stopgezet).


Voor context: psychiater A is een hoofdarst van een andere psychiatrische instelling dan degene waar de "gediagnoseerde" opgenomen werd. De "gediagnoseerde" werd opgenomen in de psychiatrische instelling van wacht (politie kwam langs rond 19u, gesprek met de arts op de spoed vond plaats iets voor 20u). Hierbij stellen we ons de vraag of psychiater A zomogelijk probeerde om de "gediagnoseerde" op te laten nemen in de psychiatrische instelling waarvan hij hoofdarts is, vrijwillig of anderzijds - en dat de wijgering van de "gediagnoseerde" zomogelijk er voor gezorgd heeft dat hij in plaats daarvan naar de psychiatrische instelling van wacht is overgebracht? (ik ben niet geheel op de hoogte van hoe dit werkt)

De "gediagnoseerde" heeft helemaal geen psychiatrische voorgeschiedenis, maar is in het verleden wel naar psychologen geweest meer dan 10 jaar geleden (zaken waarvan psychiater A ook helemaal niet van op de hoogte is).


Nu zou het me héél straf lijken moest een psychiater zichzelf bij eender wie kan uitnodigen zonder ooit enig contact te hebben gehad met iemand en zonder aangesteld geweest te zijn door een rechter. Laat staan om een diagnose te kunnen stellen of vermoeden, bovendien in dit geval schizofrenie, een geestesziekte waarvoor iemand normaalgezien op lange termijn opgevolgd moet worden eer deze diagnose gesteld kan worden!

Dus wat zijn de opties om dit duidelijke machtsmisbruik of misbruik van functie van psychiater A aan te pakken?

Samenvattend, psychiater A heeft:
- nooit gesproken met de "gediagnoseerde"
- de "gediagnoseerde" nooit verwittigd noch uitgenodigd (helemaal geen contact)
- geen weet van enige voorgeschiedenis van de "gediagnoseerde"
- de "gediagnoseerde" heeft GEEN psychiatrische voorgeschiedenis (wel bezoeken aan psychologen meer dan 10 jaar gelden - waarvan psychiater A niets weet maar wel van belang zouden kunnen zijn t.a.v. een diagnose als "schizofrenie")
- nooit gesproken met de directe omgeving van de "gediagnoseerde"
- is niet aangesteld door een rechter


Verdere context:
Er is een burenruzie bij de "gediagnoseerde". De buren beschuldigen de "gediagnoseerde" van beschadigingen aan hun eigendom. De "gediagnoseerde" heeft steeds deze beschuldigingen ontkend, er is geen bewijsmateriaal tegen de "gediagnoseerde" en de buren hebben acties gesteld die toch sterk doen twijfelen aan hun "zekerheid" dat de "gediagnoseerde" de schade aangericht zou hebben, o.a. het plaatsen van een nieuw hek aan het EINDE van de tuin ipv de scheiding met de "gediagnoseerde". Bovendien hebben de buren zelf verklaard dat hun eigen zoon steeds in hun tuin was met vrienden op de momenten dat er schade ontstaan is... Toch hebben zij hun eigen zoon steeds beschut en is hij bv niet verhoord geweest door de politie.

Dus de buren steken de beschadigingen op de "gediagnoseerde" zonder enige gefundeerde onderbouwing. Bij sterk vermoeden is de persoon die origineel de "diagnose" gesteld heeft of psychiater A op een of andere manier betrokken geworden door deze buren en heeft hij zomogelijk ook contact gehad met hen (hoe anders zou hij betrokken geworden zijn? aangezien psychiater A NIET aangesteld is door een vrederechter en NIET geconnecteerd is noch contact heeft gehad met de "gediagnoseerde").

Dan is er ook nog de vraag van hoe "dringend" het allemaal geweest zou zijn. Beschadigingen bij de buren waarvan de "gediagnoseerde" door hen van beschuldigd wordt waren al meer dan een half jaar geleden, de psychiater zelf die pas een week later langs komt dan hij origineel wou, geen enkele indicatie dat de "gediagnoseerde" suicidaal zou zijn en ook bij de vraag voor gevaar naar derden werd er vernoemd "onbekend".

Het zou me heel straf lijken moest psychiater A in dit hele verhaal geen wetten gebroken hebben, of op zijn allerminst voorschriften niet opgevolgd heeft. Een psychiater zou toch niet zomaar bij eender wie zichzelf mogen kunnen uitnodigen en overgaan tot een gedwongen opname wanneer hem geen onmiddelijke audientie gegund wordt? Een duidelijk geval van machtsmisbruik, maar op welke manier kan dit aangevochten worden? De "gediagnoseerde" is ondertussen weer volledig vrij na de afspraak met de vrederechter maar dit kan toch niet zo gelaten worden! In dit geval was de "gediagnoseerde" niet geestesziek, maar het geeft toch een heel naar gevoel dat iemand als psychiater A zo'n grote beslissingen kan nemen over anderen zonder de nodige bewijsvoering. Stel je voor wat zo'n misbruik en op niets gebasseerde diagnoses teweeg kunnen brengen voor mensen in een zwakkere positie, zoals geesteszieken!


De hele zaak stinkt uren in de wind. Het is moeilijk om te weten welke imbreuken in te roepen om het machtsmisbruik van psychiater A aan te klagen. Een advocaat hiervoor inhuren ligt moeilijk aangezien dit gepaard gaat met extra kosten. Enige hulp m.b.t. hoe het aan te pakken is steeds welkom.


P.S. ik schrijf "gediagnoseerde" enkel om het verhaal duidelijk te houden, aangezien ik deze term sinds het begin gebruikt heb.

Dit verhaal grenst aan het ongelooflijke.
Als dit een juist verhaal is, dan moet ik toch even slikken hoor.
Een psychiater die bij iemand thuis zomaar komt om hem op te nemen??
Dit heb ik nog nooit gehoord.