JuridischForum.be

Gemeente weigert omgevingsvergunning verbouwing tot woonruimte omdat een muur te dicht bij de perceelsgrens getekend staat.

Plan wordt in die zin aangepast en aanvraag wordt opnieuw ingediend.

Gemeente weigert opnieuw, op basis van een totaal nieuw argument: op die plaats (in tweede bouwzone) is bestendiging van bewoning niet toegestaan.

Kan het zomaar dat de gemeente de aanvrager op kosten jaagt door een planaanpassing (muur) en een zinloze nieuwe aanvraag te laten indienen?

Gemeente wist bij eerste aanvraag toch al dat bewoning niet toegestaan zou zijn? Dan speelt de plaats van de muur geen rol.

Het lijkt mij in de eerste plaats de taak van de bouwheer om na te kijken dat zijn aanvraag conform de wetgeving gebeurt.

Ik doe maar een gok, maar als men bij de gemeente de eerste fout vaststelt waardoor de vergunning sowieso geweigerd wordt, zal men het dossier ook niet meer verder bekijken.

Dank, LeenW.

Maar is dat de normale gang van zaken bij het beoordelen van een bouwaanvraag?
Van zodra men een fout vaststelt het dossier niet meer verder bekijken?

Mits een beetje pech, moet je je aanvraag dan 5 of 10 keer indienen vooraleer de gemeente het dossier tot op het einde zal hebben doorgenomen. Dat kan ik moeilijk geloven.

Trouwens in casu komt de aanvraag ivm bewoning vóór de getekende plannen (verkeerd getekende muur) aan bod.

Ik speculeer hier maar, er zijn niet veel mensen die de gedachten van een stedenbouwkundig ambtenaar kunnen lezen. Maar bv. op een rijexamen is het ook afgelopen na de eerste zware fout, de examinator gaat niet verder zien hoeveel fouten er nog gemaakt worden.

Het is niet het gemeentepersoneel dat alle mogelijke fouten moet opsommen. Het is uw architect die ervoor moet zorgen dat de plannen overeenkomen met de geldende regels.

Het is niet het gemeentepersoneel dat alle mogelijke fouten moet opsommen. Het is uw architect die ervoor moet zorgen dat de plannen overeenkomen met de geldende regels.

Plannen komen overeen met de geldende regels.
Vergunning wordt geweigerd omdat het "niet wenselijk" is.

Maar dat is niet de kern van mijn vraag.

In de eerste aanvraag wordt een muur op de perceelsgrens getekend. In de eerste weigering stelt de gemeente dat die muur op 3m van de perceelsgrens geplaatst dient te worden.
Daarmee bevestigt de gemeente impliciet dat de verbouwing zich in de "gewone" bouwzone bevindt. Waar men dus inderdaad 3m zijdelingse vrije ruimte dient te laten.

In de daarop volgende tweede aanvraag wordt de muur op 3m getekend. In de tweede weigering van de gemeente beweert men echter plots dat de verbouwing zich in "tweede bouwzone" zou bevinden. Waar bewoning "niet wenselijk" zou zijn en dus alleen daarom geweigerd wordt.

Maar in "tweede bouwzone" dient men niet 3m maar wel 10m van de perceelsgrens te blijven. Over die 10m wordt in de tweede weigering niets vermeld.

Deze contradictie in de twee weigeringen van de gemeente toont aan dat de gemeente van gedacht veranderd is (over het zich al dan niet in tweede bouwzone bevinden) of zich in de eerste weigering vergist had (zonder dat dan in de tweede weigering met zoveel woorden te zeggen).

Mijn vraag is of de gemeente wettelijk gezien het recht heeft "om zich te vergissen" of "om van gedacht te veranderen" bij het beoordelen van een omgevingsvergunning?