JuridischForum.be

Oef

Dat moest er gewoon even uit omdat ik de rotstreken van de ex-vrouw van mijn vriend zo beu ben...
Hoe onmenselijk, hebberig en onuitstaanbaar kan je toch zijn tijdens een scheiding ???
Vrouwen (ik ben er ook eentje, ook gescheiden maar nog steeds goed bevriend met mijn ex-man want wij hebben elkaar met het nodige respect behandeld - al was er ook bedrog van zijn kant in het spel), leer toch eens je eigen boontjes doppen, werk voor je eigen inkomen en zie toch eens in dat buiten de alimentatie van je ex je ook kindergeld ontvangt, loonsvoordeel hebt én toch ook wat van je eigen inkomsten voor je kinderen moet afstaan.
Mijn vriend krijgt de kans niet zijn kinderen te zien of er tijd mee door te brengen. En dan maar klagen dat de man niet omkijkt naar zijn kinderen.
En ook : wat je samen opbouwde deel je toch ? Het is niet omdat één partij de relatie niet meer ziet zitten dat hij al zijn bezittingen ook moet achterlaten.
Man man man man man ...

ik zou me haast schamen dat ik een vrouw ben !

Mijn vriend krijgt de kans niet zijn kinderen te zien of er tijd mee door te brengen

Het zijn toch magistraten die hierover dienen te waken?

Als de verblijfsregeling gefrustreerd wordt dan is dit een misdrijf en daarom dien je er op dat ogeblik de politie erbij te roepen.

RR

Ja... mijn vriend gaat telkens klacht neerleggen maar krijgt dan het verwijt dat hij zijn kinderen met "trauma's" opzadelt.
Niet alles verloopt altijd rechtvaardig hoor.
Je kan je kinderen maar moeilijk de wagen insleuren.
Ach, het is zo'n lang verhaal en ik wil het hier niet neerpennen om geen slapende honden wakker te maken maar trust me, een mama kan haar kinderen serieus manipuleren zodat alles wat papa doet verkeerd lijkt.
Telkens mijn partner de plooien glad strijkt met zijn kinderen zorgt zijn ex-vrouw ervoor dat in 5 minuten alle gedane moeite verloren is.
Lijkt misschien onwaarschijnlijk maar als je het beleeft is het harde realiteit.

Kan het nog duidelijker?

LATEN WE EERST EEN PROBLEEM CREEREN OM HET DAARNA OP TE LOSSEN

een stukje uit de krant HLN van vandaag:

Bijna een op de drie kinderen in Vlaanderen maakt een echtscheiding mee. Als de ouders niet overeenkomen, bestaat de kans dat één ouder lange tijd zijn of haar kinderen niet kan of mag zien. Soms gaat het over een periode van jaren. Het contact kan daarna op bevel van de rechter onder begeleiding terug worden hersteld. "Wij werken in het belang van de kinderen", zegt Moniek Boydens.
bron: http://www.hln.be/hln/nl/35/Seks-Relati ... ding.dhtml

Aan duidelijkheid van de titel van een ander artikel zal het niet liggen

Steeds meer kinderen verstoten ouder door vechtscheiding
... Stoornis
De voorbije jaren stellen de medewerkers van Het Huis een toename vast van het aantal kinderen dat lijdt aan het Parental Alienation Syndrome (PAS, ouderverstotingssyndroom). "Het PAS-syndroom is een stoornis die zich meestal voordoet bij kinderen wanneer er onenigheid bestaat bij de toewijzing van het hoederecht over de kinderen", weet meter Andrea Croonenberghs. "We merken dat dit steeds vaker voorkomt en hopen dat rechters en advocaten hiermee meer rekening gaan houden."

Tijdig herkennen
Volgens oprichter Rita Hey is het belangrijk om snel in te grijpen. ...
http://www.hln.be/hln/nl/35/Seks-Relati ... ding.dhtml

Het zou beter zijn als de magitratuur dit probleem bij de voorkant aanpakt ipv de achterkant.

Zie hier hoe de magistratuur zit te liegen over de aanpak van intrafamiliaal geweld
http://www.juridischforum.be/forum/view ... 0132#40132

RR

maar als je het verhaal van noemi neemt: als dat lang aanhoudt en dat brengt het welzijn van de kinderen in gevaar, wordt dat dan geen POS (problematische opvoedingssituatie), zodat men bij een comité voor bijzondere jeugdbijstand terechtkan om dat te melden en eventueel te bespreken (gewoon om die ex even wakker te schudden dat ze haar kinderen 'misbruikt', zodat ze daar mee ophoudt....?

Effectief... Ze wendt alle mogelijke zaken aan om dat kind van zijn papa te vervreemden. Op een dag kreeg hij zelfs te horen dat zijn zoon niet meer wou meekomen omdat ik hem gezegd had dat hij niet welkom was.

Ze vond het zelfs "erg spijtig" dat ze dat moest mededelen aan mijn vriend.
Die kinderen hé, die gaan daar gewoon aan kapot. Ik zie zijn kleine dochter hier nog staan dansen in mijn schoenen in de zomer. Dat meisje zocht gewoon wat aandacht, een knuffel, ...
Die kids zijn niet eens zo verdrietig dat hun ouders uit elkaar gaan.
Dat eeuwige geruzie, daar gaan ze aan kapot.
Maar met één dag per week bezoekrecht, wat kunnen wij veranderen ? We proberen maar het lukt ons niet.
Eerlijk ? Ik sta niet te springen om 2 "gebroken" kinderen op te vangen maar wij zijn de volwassenen en wij hebben de plicht om die kinderen ergens te helpen...
Kregen we maar de kans.

waarom vraagt u dan geen gedeeld verblijf aan?
op die manier zou u meer positieve invloed kunnen uitoefenen.

ik heb enkel theoretische kennis, maar informeer eens bij een CAW of een comité voor bijzondere jeugdzorg en zeg dat dit fel uit de hand loopt en dat er iets moet worden aan gedaan, omdat die kinderen stilaan aan het breken zijn door die manipulaties.

het heeft geen zin boos te worden in het bijzijn van het kind. Als ze dat kind zo iets wijsmaakt: stel dat kind eens de vraag of ze/hij het gelooft wat die ma vertelt. verwijten helpt niks, rustige vragen stellen en rustig kritisch blijven samen met het kind, dat wel.

Om te beginnen - kijk eens op een aantal website inzake (v)echtscheidingen en leer daar ook van de antwoorden.
Er zal een vonnis zijn vermoed ik
Elke maal dat de ex- zich niet aan het vonnis houdt klacht indienen.
Opgelet dat is de strafrechtelijke kant van het verhaal.
Na verloop vab X klachten - u wordt als slachtoffer geregistreerd onderhoud aanvragen met de pdK - daar zeker schadevergoeding en dwangsommen vragen. Steeds de NADRUK leggen dat je een onderhandelde oplossing wil en liefst via bemiddelaar.

Terzelfdertijd bij de bevoegde rechtbank ( hangt een beetje af van de procedure) volgend zaken vragen
- wijziging statuut - co-ouderschap en bilocatie
- gewoon omdraaien van situatie gezien problemen dat u de kinderen hebt en zij bezoekrecht - nu omgangsrecht.

Alles als strategie door doorpraten met een advocaat

Maar zo wie zo via CAW - justitiehuis adressen van bemiddelaars vragen en dit ook gebruiken.

In heel veel gevallen is het door de pijn van de scheiding dat partijen beginnen te pesten. Leren omgaan daarme kan veel helpen om terug tot een normaal patroon te komen.
De juridische wegen zijn het laatst wat je kan doen maar dat mag u niet weerhouden om strategisch deze stappen al voor te bereiden en in te leiden --- stap voor stap.

Mijn vriend heeft ondertussen een afspraak gemaakt met het CAW. Er werd in vonnis ook een psychologe aangesteld. Deze werd duur betaald (vooraf) maar er komt gewoon niets van. Enkel mijn vriend is reeds langs moeten gaan voor een gesprek. Als hij vraagt om feed-back dan krijgt hij als antwoord dat de psychologe geen feed-back mag geven gezien deze objectief moet blijven...
Er komt gewoon geen schot in.
Bilocatie is naar mijn mening geen oplossing. Die kinderen zijn reeds zo fel geïndoctrineerd dat het voor hen een ware straf zou zijn om half/half bij ons te "moeten" verblijven.
Ondertussen worden levens onherstelbaar verwoest.
Ik ken die kinderen niet omdat ik niet de kans krijg ze te leren kennen dus mis ik hen ook niet. Maar mijn partner mist een deel van zichzelf en dat vind ik heel erg voor hem.
Telkens hij gaat zegt ze : zij willen niet mee, ze mogen wel, maar ze willen niet. Zo blijft zij buiten schot !

Man man man man man ... ik zou me haast schamen dat ik een vrouw ben !

man man man, ik schaam me vrouw te zijn.
LOL!

Wat bedoelen die vrouwen toch als ze het hebben over man man man?

http://www.juridischforum.be/forum/view ... 0862#70862
RR, als je de tekst goed zou lezen waar je naar verwijst, dan zou je begrepen moeten hebben dat het hier over een vrouw gaat.

RR

Maar Noemi slaagt er wel in op een bondige en krachtige wijze de problematiek te verwoorden.

Mijn vriend krijgt de kans niet zijn kinderen te zien of er tijd mee door te brengen. En dan maar klagen dat de man niet omkijkt naar zijn kinderen. ...

Ja... mijn vriend gaat telkens klacht neerleggen maar krijgt dan het verwijt dat hij zijn kinderen met "trauma's" opzadelt.
Niet alles verloopt altijd rechtvaardig hoor.
Je kan je kinderen maar moeilijk de wagen insleuren.
Ach, het is zo'n lang verhaal en ik wil het hier niet neerpennen om geen slapende honden wakker te maken maar trust me, een mama kan haar kinderen serieus manipuleren zodat alles wat papa doet verkeerd lijkt.
Telkens mijn partner de plooien glad strijkt met zijn kinderen zorgt zijn ex-vrouw ervoor dat in 5 minuten alle gedane moeite verloren is.
Lijkt misschien onwaarschijnlijk maar als je het beleeft is het harde realiteit.
...
Effectief... Ze wendt alle mogelijke zaken aan om dat kind van zijn papa te vervreemden. Op een dag kreeg hij zelfs te horen dat zijn zoon niet meer wou meekomen omdat ik hem gezegd had dat hij niet welkom was. Ze vond het zelfs "erg spijtig" dat ze dat moest mededelen aan mijn vriend.
Die kinderen hé, die gaan daar gewoon aan kapot. Ik zie zijn kleine dochter hier nog staan dansen in mijn schoenen in de zomer. Dat meisje zocht gewoon wat aandacht, een knuffel, ...
Die kids zijn niet eens zo verdrietig dat hun ouders uit elkaar gaan.
Dat eeuwige geruzie, daar gaan ze aan kapot.
Maar met één dag per week bezoekrecht, wat kunnen wij veranderen ? We proberen maar het lukt ons niet.
Eerlijk ? Ik sta niet te springen om 2 "gebroken" kinderen op te vangen maar wij zijn de volwassenen en wij hebben de plicht om die kinderen ergens te helpen...
Kregen we maar de kans.

Kort: dit is criminaliseren + marginaliseren van vaders door overheidsintanties waarbij de kinderen een kweekvijver zijn van meer van dat zelfde

Bij bijzondere jeugdzorg wordt je doorgestuurd naar het OM; Het OM: "telkens je dit overkomt kan je klacht neerlegen, wij zullen dan daarover beslissen";
Bij de bezoekruimte... hoe kunnen die dat nu oplossen? Dan hebben we het niet eens over wachttijden, meldingsplicht kindermishandeling wat nagelaten wordt, enkel feitenverslag kort: zie ook > In 5 minuten ... ; Bij het vertrouwenscentrum (dit is een erge vorm van kinderishandeling hé) zal het zijn dat bezorgdheid altijd terrecht is, maar dat deze vorm van kindermishandeling enkel aan te pakken is als moeder vrijwillig wil meewerken; Childfocus dan maar? Tja dit soort kindermisbruik daar zijn we niet bevoegd voor...

Na verloop van vele klachten is de situatie dan zo rot dat men tot constatatie komt dat de meest basale kinder- en mensenrechten geschonden zijn en dat dit jammer is dat ouders zo erg in conflict kunnen geraken.

Wat schreef men in de krant?

Bijna een op de drie kinderen in Vlaanderen maakt een echtscheiding mee. Als de ouders niet overeenkomen, bestaat de kans dat één ouder lange tijd zijn of haar kinderen niet kan of mag zien. Soms gaat het over een periode van jaren. Het contact kan daarna op bevel van de rechter onder begeleiding terug worden hersteld. "Wij werken in het belang van de kinderen", zegt Moniek Boydens.
bron: http://www.hln.be/hln/nl/35/Seks-Relati ... ding.dhtml

RR

Jullie moeten er niet te ver achter gaan zoeken, het is typisch voor een Westvlamige om "man, man, man" te zeggen...

Mijn ervaring is toch wel anders hoor.
Men moet consequent zijn en alle middelen uitputten.
Ik weet niet waar RR bij of van is - maar waar ik werk is er toch een 'redelijke' kans op slagen. Het kost tijd maar de mensen die stelselmatig aan en in een procedure hebben gewerkt - met al de troubels en problemen en het lange wachten - hebben tot op heden de zaak gewonnen en dat waren zowel vaders als moeders.

Natuurlijk mag je niet tegen de haren strijken - ook als is dat goed bedoeld en onder druk - en idd RR rechters lopen 'soms' echt naast hun schoenen.
Dat weet ik ook- ik ken er zelfs een die ' en petit comité' plots opmerkte ' Ik ben God' - dan is het wel eventjes schrikken ...

voor bilocatie houdt de rechter rekening met de concrete omstandigheden EN het belang van het kind EN het belang van BEIDE ouders.

Het komt er voor u op aan de juiste en zo veel mogelijk argumenten naar voor te schuiven om dit in uw voordeel te pleiten. Ik ken uw situatie niet tot in detail, maar één van mijn argumenten zou alvast zijn:

"door het feit dat de mama alle middelen uit de kast haalt om de relatie tussen mij en mijn kind te verzuren, wil ik dit proberen recht te zetten en een fatsoenlijke normale band te creëren door bi-locatie. Zoals het nu loopt, lukt dat onmogelijk. Het kind heeft er belang bij met mij een goede relatie te kweken, enz.....". Let wel dat u bij uw argumentatie het belang van het kind mee voor ogen houdt. Daarbovenop: de wens van het kind is niet synoniem voor het belang van het kind.

En is het niet mogelijk met het kind hierover eens een eerlijk en open gesprek te hebben? Kinderen zijn meestal loyaal tegenover beide ouders.

JuridischForum.be

Aaaaaaaaaaaaagh

Aaaaaaaaaaaaagh

Re: Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaagh

Re: Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaagh