JuridischForum.be

Een recente uitspraak, in Nederland welisaar zou wel eens invloed kunnen hebben op onze Belgische wijze van rechtspreken.

Wil je bij ons scheiden via "EOT" dan dient er een regeling voor de kids op papier te staan. Nederland heeft een variant en ze noemen het daar "ouderschapsplan".

Een Nederlands koppel dat wilde scheiden moet maar even getrouwd blijven en wel om een bijzondere kinderachtige reden ... ze hebben te weinig aan de kinderen gedacht!

In het verzoekschrift is echter niet vermeld op welke manier de kinderen bij het opstellen van het ouderschapsplan betrokken zijn geweest. Blijkbaar zouden ze enkel de definitieve versie gezien hebben en dat is reden genoeg voor de rechter om de ouders getrouwd te laten!


http://jure.nl/bk0439/voeg-toe-als-favoriet

... Geen scheiding zonder mening kinderen
Terwijl de rechter eerder zelf een ouderschapsplan opstelde toen dat bij een echtscheiding ontbrak, hield een andere rechter een scheiding tegen omdat de kinderen niet bij het ouderschapsplan betrokken waren geweest.

http://www.jurofoon.nl/nieuws/weblog.asp?id=3714

RR

Het idee op zich is niet zo slecht maar hoe ga je onderhandelen met een baby/peuter/kleuter in huis?

ps:RR, heb je tekst(weblink) niet gelezen!

Daarover staat er wel iets in de link hé Lex
Artikel 12 IVRK

1. De Staten die partij zijn, verzekeren het kind dat in staat is zijn of haar eigen mening te vormen, het recht die mening vrijelijk te uiten in alle aangelegenheden die het kind betreffen, waarbij aan de mening van het kind passend belang wordt gehecht in overeenstemming met zijn of haar leeftijd en rijpheid.

2. Hiertoe wordt het kind met name in de gelegenheid gesteld te worden gehoord in iedere gerechtelijke en bestuurlijke procedure die het kind betreft, hetzij rechtstreeks, hetzij door tussenkomst van een vertegenoordiger of een daarvoor geschikte instelling, op een wijze die verenigbaar is met de procedureregels van het nationale recht.

* Ooit toch gelezen over rechtspraak (Europa) dat melde dat een 5 jarig kind had aanhoord dienen te worden in het sociaal onderzoek inzake een scheidingszaak die moeilijk verliep.

RR

Op die manier creeer je, dat als het kind spijt heeft van de regeling die er is gekomen door zijn inspraak, het met een schuldgevoel blijft zitten. Niet alleen tegenover zichzelf, maar ook bijvoorbeeld tegenover de ouder waarbij het kind minder verblijft door eigen keuze. Ik vind het veel beter zoals het hier is, dat het kind een brief kan schrijven aan de jeugdrechter en gehoord kan worden vanaf een bepaalde leeftijd. Men kan deze verantwoordelijkheden niet bij kleine kinderen leggen.

In mijn echtscheiding vroeg mijn ex dat de minderjarige kinderen zouden gehoord worden.
Uiteindelijk zijn ze alle vier gehoord, tot twee maal toe.
De minder fraaie zaken die ex inmiddels had uitgespookt, werden genegeerd.

Ex werktte part time en had dus (althans in mijn ogen) alle tijd om op de kinderen in te praten.
Kinderen die aan het puberen zijn en hun eigen belangen niet zien.
Uiteindelijk oordeelde de rechter Kort Geding dat de kinderen aan hun moeder werden toegewezen.

Het gevolg dat de kinderen de rest van de procedures constant als hefboom worden gehanteerd om haar eisen door te drukken.
En als dat niet lukt; met briefjes in de stijl van: "ik dacht dat jij het beste wilde voor onze kinderen...."

Mijn inziens hebben die Hollanders geen ongelijk met te eisen dat er eerst aan de kinderen dient gedacht te worden en dan pas aan de scheiding.
Op die manier zouden de kinderen voor de rest van de procedures neutraal kunnen blijven.
En kan er een regeling tot stand komen die ten allertijde rekening moet houden met de kinderregeling die eerst werd bedongen.
Indien de kinderen later zouden opteren om toch meer bij één van de twee ouders te verblijven, kan daar achteraf nog steeds een mouw aan worden gepast,
hoe dat zou moeten gebeuren maakt dan nog weinig uit, daar ze na alle procedures dan weeral twee jaar ouder zijn.

Echter zoals het nu bij ons verloopt is het alles behalve oudervriendelijk, wat zowel bij de kinderen, als bij mij, diepe sporen achterlaat.

Maar in een EOT zal er wellicht nog iets meer overleg gebeuren tussen beide ouders, mag ik hopen.

De Nederlanders hebben wel een zinnetje in hun wetgeving staan wat bij ons ontbreekt namelijk:

Het ouderlijk gezag omvat mede de verplichting van de ouder om de
ontwikkeling van de banden van zijn kind met de andere ouder te
bevorderen.

bron: http://www.eerstekamer.nl/wetsvoorstel/ ... voortgezet" onclick="window.open(this.href);return false;

Het spreekt voor zich dat dit zinnetje pas nut heeft als magistraten geleerd hebben de wet toe te passen. Vooringenomen rechters zijn nu eenmaal erg schadelijk voor kinderen. Dit heeft zijn tijd nodig voor ze dit (willen) inzien.

Bij ons staat in zekere zin ook zoiets in de wet (art. 32 jeugdbescherming). Het wordt hier in Vlaanderen gewoon genegeerd alsof het geen wet is.

RR

Art. 32. Van (het ouderlijk gezag) ten aanzien van alle kinderen, of van één of meer onder hen, kan geheel of ten dele worden ontzet : <W 31-03-1987, art. 105>
1° de vader of de moeder die is veroordeeld tot een criminele of correctionele straf wegens enig feit gepleegd op de persoon of met behulp van een van de kinderen of afstammelingen;
2° de vader of de moeder die, door slechte behandeling, misbruik van gezag, kennelijk slecht gedrag of erge nalatigheid, de gezondheid, de veiligheid of de zedelijkheid van het kind in gevaar brengt.
Hetzelfde geldt voor de vader of de moeder die huwt met een persoon die van (het ouderlijk gezag) is ontzet. <W 31-03-1987, art. 105>
De ontzetting wordt uitgesproken door de jeugdrechtbank, op vordering van het openbaar ministerie.

Dat laatste zinnetje is het slot op de safe?

Misbruik van het ouderlijk gezag...

Wat is dat?

Waarom mag men dat dan misbruiken naar believen?

De neus van het openbaar ministerie zal vermoedelijk wel bloeden als je een vraag afvuurt in hun richting zekers..



RR

Vergeet het! Wat jij ziet als moreel niet door de beugel kunnen werd/word door Kort Geding gewoon genegeerd.

In elk vonnis staat letterlijk dat er geen reden is om een van de ouders zijn ouderlijk gezag te ontnemen.
Wel werd er geen bilocatie uitgesproken doch een 2/12 regeling ten voordele van de moeder.
Moraal:
Vader wordt best in staat geacht van zijn vaderschap aan te kunnen, doch
langs de andere kant word hem dit, door hetzelfde vonnis, onmogelijk gemaakt.
Enige logica achter dergelijk vonnis, is voor mij niet te verklaren.

Procureur was de eerste op de rechtbank om de kinderen aan de moeder toe te wijzen, als je vervolgens aan haar klachten doorgeeft
omdat de moeder zich niet aan het vonnis houdt, ten nadele van je 2/12-vaderschap, dan krijg je daar zelfs geen enkele reactie op.
Ik heb dan ook het sterke vermoeden dat deze klachten enkel en alleen worden geklasseerd en dat
je ze, als vader, enkel moet zien als een ventiel om je frustaties af te laten.

Waar zit je dan met die zogenaamde misbruik, ergens in een ver archief dat nooit meer boven water komt?

2° de vader of de moeder die, door slechte behandeling, misbruik van gezag, kennelijk slecht gedrag of erge nalatigheid, de gezondheid, de veiligheid of de zedelijkheid van het kind in gevaar brengt

Zijn we het eens dat als je het verstand van een kind programmeert om de andere ouder te haten, het kind niet meegeeft met de andere ouder, de unieke ouderband die ontstaan is tijdens de tijd dat ouders wel samen waren tracht kapot te maken hier art. 32 van de jeugdbescherming van toepassing kan zijn?

Cijfers? Ongeveer 17 duizend klachten per jaar stromen binnen bij de procreur des Konings binnen omwille dat één ouder zijn kind niet te zien krijgt zoals uitgesproken door de rechter.

Van die groep die hierdoor gedeeltelijk of geheel ontzet zullen worden uit hun ouderlijk gezag kan je vermoedelijk nog niet eens een spel schaak organiseren.

Het is wat het is en dat is een slecht beleid bij justitie. Ze discrimineren vaders en honoreren een ernstige vorm van kindermishandeling. Dat is tot op de dag van vandaag zo.

Waar zit je dan met die zogenaamde misbruik, ergens in een ver archief dat nooit meer boven water komt?

Wil je beweren dat het geen kindermisbruik is? Dit rapport is nochtans duidelijk geno ... urn false;

Een citaat uit Campuskrant 16/12/2009 KU Leuven: Studenten onderzoeken effect echtscheiding op jongeren

De kinderen wonen nog altijd meer bij de moeder dan bij de vader. Veertig procent woont voltijds bij de moeder ... Opmerkelijk is dat echtscheiding de ouder-kindrelatie vaak doorknipt: de helft van de kinderen die voltijds samenwoont met één van de ouders heeft nooit of bijna nooit contact met de andere ouder en dat is dan meestal de vader.

http://dagkrant.kuleuven.be/?q=node/7303" onclick="window.open(this.href);return false;

RR

nog een citaat uit dat onderzoek

“Kinderen van gescheiden ouders scoren dan ook hoger op de depressieschaal. Ze rapporteren meer angstgevoelens en scoren lager qua algemene levenstevredenheid. Het psychologisch welbevinden van kinderen in verblijfsco-ouderschap benadert wel meer dat van kinderen zonder scheidingservaring. Als we specifiek naar school kijken is het toch wel ontnuchterend om vast te stellen dat kinderen van gescheiden ouders niet alleen minder betrokken zijn op hun studies, maar dat ze ook vaker moeten blijven zitten, zowel in het kleuteronderwijs als in het lager en het secundair onderwijs.”

RR

bovenstaande bevestigt enkel wat ik zelf mocht ervaren.

geheel je leven word je door de wettenmakers rond de oren geslagen met uitspraken als 'het gezin is de hoeksteen van onze maatschappij'.
Je neemt dan samen de verantwoordelijkheid op tot het stichten van een gezin.
Doch als de moeder er de brui aangeeft, is justitie ten volle bereid om het de vader onmogelijk te maken om deze verbintenis nog na te leven, hem er zelfs voor af te straffen. Dat zijn de feiten.
Twee jaren oudervijandelijkheden t.o.v. de vader mogen ongestraft passeren, waardoor het kwaad naar kind-vader onomkeerbaar is geworden.
Dat justitie, op éénzijde vraag van de moeder, dergelijke praktijken laat gebeuren en zelfs in de hand werkt, mag volgens mij gezien worden als een vorm van medeplichtigheid aan discriminatie.
Ik vraag me dan ook sterk af in hoeverre ze hiermede tegen hun eigen wetgeving vloeken?

Dat justitie, op éénzijde vraag van de moeder, dergelijke praktijken laat gebeuren en zelfs in de hand werkt, mag volgens mij gezien worden als een vorm van medeplichtigheid aan discriminatie.

Dat zijn illegale praktijken.

Ik raad je aan om bij de poitie klacht neer te leggen lastens de procureur des Konings, tenslotte is hij diegene die moet waken over het mensenrecht "gezinsleven" niet alleen van Uw kinderen, maar ook die van U. Ze voeren wel een schrikbewind, dat moet ik er wel bij zeggen, dus vrijblijvend is dat niet. Hoe meer ouders klacht zullen (durven) neerleggen lastens de procureur des konings, hoe ernstiger ze dit maatschappelijk probleem zullen nemen.

Eind 2003 was het de toen nog onbekende Bart De Wever die me cijfermateriaal van Geert Bourgeois bezorgde tijdens een protest tegen deze wanpraktijken. Misschien dat dit duo een nieuwe impuls kan geven aan het college van procureurs generaal gelet hun impact op de maaschappij recent fors is gestegen.

RR

Vergeet het! Wat jij ziet als moreel niet door de beugel kunnen werd/word door Kort Geding gewoon genegeerd.

Een uitspraak door een kortgedingrechter komt er pas als er EN urgentie is EN als de zaak voldoende belangrijk is.
De procureur handeld dus hypocriet door de klachten van ouders op te stapelen die een verblijfsregeling voor de kinderen hebben verkregen die is uitgesproken door een kortgedingrechter. De procureur des Konings maakt met andere woorden de kortgedingrechter tot een schertsfiguur.

waarbij deze ten koste van het welzijn van de kinderen veel te veel de ouders (o.a. juridisch) tegen elkaar opzet zodat ze een dure en belastende (dus op termijn een niet houdbaare) juridsche strijd moeten voeren die meer dan eens verschrikkelijk gevolgen heeft voor de kinderen (en ouder, meestal de vader, die zijn contacten verliest met zijn kind(eren)).

Het zijn dus niet alleen de ouders, maar ook justitie en zijn actoren die hier een belangrijk aandeel hebben in de bergen leed en pakken ellende die hierachter schuilgaan en voor de maatschappij een belangrijke verloren kosten vormen. Simpele maar effectieve oplossingen zoals het gradueel ontnemen van ouderlijke rechten als een onwillige ouder die de band tussen ouder-kind tracht te vernietigen of onvoldoende bevorderd wordt door justitie om onbekende reden niet toegepast.

Wat dient er te gebeuren? Waarom geen werkgroep/bijeenkomsten zoals die er wel zijn geweest in het Egmont Paleis inzake kinderen meenemen naar het buitenland. Het klinkt allemaal wel mooi dat men zegt dat vonnissen/arresten moeten gerespecteerd worden, maar het is schandelijk hoe genderdiscriminerend onze justitie aanzet tot kindermisbruik en meer geweld bij vaders.

RR

Vergeet het! Wat jij ziet als moreel niet door de beugel kunnen werd/word door Kort Geding gewoon genegeerd.

Een uitspraak door een kortgedingrechter komt er pas als er EN urgentie is EN als de zaak voldoende belangrijk is.

Deze 'urgentie' en 'belangrijkheid' worden door dezelfde rechtbank bepaald, dus wat ga je daar tegen in brengen?

Het is louter de scheidingseis van de moeder die de rechtbank aanzet om zich te bemoeien met het vaderschap.

Het miserabele voor de vader is dat de huidige echtscheidings-wetgeving mooi elke onderdeeltje in een aparte procedure steekt,
waardoor die dingen onafhankelijk van elkaar een eigen leven gaan leiden/lijden.

Kort Geding spreekt een 'tijdelijke regeling' uit, je moet dan voor de uitspraak ten gronde naar: de jeugdrechtbank voor de minderjarigen en naar de vrederechter voor de meerderjarige kinderen. Met andere woorden als zij een onleefbare regeling vonnissen, ben je vertrokken voor jaren van onmin.
Welke vader wilt zijn kinderen dat aandoen? Welke vader gaat die moeite nog willen doen na reeds meer dan twee jaren te zijn gediscrimineerd, met alle onmenselijke gevolgen van dien?

Ik las enige tijd geleden iets van de oprichting van een 'familierechtbank', die gerichter zou gaan werken en waarbij de bevoegdheden van Kort Geding, vrederechter en jeugdrechter zou samenkomen in één rechtbank zodat een volledig dossier kan worden afgehandeld.
Al zie ik een echtscheidingseis en een regeling voor de kinderen nog steeds als twee verschillende zaken, toch meen ik dat hier een kans ligt opdat alle facetten van een vechtscheiding samen kunnen worden beschouwd en beoordeeld.
Iemand meer concrete gegevens hierover?

Enerzijds is er een moeder die éénzijdig haar huwelijkcontract wenst te verbreken. Een gewettigd recht blijkt, zelfs zonder schuldvraag.
Anderzijds zijn er kinderen wiens belangen;evenveel contact met de vader als de moeder, moeten gevrijwaard worden.
Waarom Kort Geding daar onleefbare vonissen in mag stellen, waarbij deze belangen mogen worden geschaad, dat is voor mij onbegrijpbaar.