Ik heb een zeldzaam dilemma.
Ik volg geneeskunde sinds 2008, toen ik 18 was aan het einde van mijn eerste jaar bachelor. Ik ben opgegroeid met een arts voor een ouder die mijn perspectief kleurde, maar het voelde ook echt als mijn roeping voor 13 jaar daarna en ik heb nooit meer teruggekeken tot maart 2021.
Na mijn afstuderen heb ik wat gereisd, vrijwilligerswerk gedaan, de MCAT geschreven en gesolliciteerd. Ik werd twee jaar op rij afgewezen. Ik besloot toen dat mijn sollicitatie zwak was en begon aan een Master of Health Administration, bedoeld om toekomstige medische toepassingen te ondersteunen en ook carrièremogelijkheden op zich te bieden.
Nadat ik met mijn master was afgestudeerd, werd ik door de overheid aangenomen als projectcoördinator en later gepromoveerd tot projectleider in de gezondheidszorg. Ik begon opnieuw te solliciteren bij med nadat ik voor de tweede keer was afgestudeerd, en begon op de wachtlijst te komen. Uiteindelijk stond ik tussen 2018 en 2021 twee keer op de wachtlijst, tussen de twee scholen waarvoor ik solliciteerde.
Afgelopen maart heb ik een besluit genomen. Hoewel ik wetenschap en de zorg voor anderen in directe zin altijd enorm heb gewaardeerd, heb ik ook altijd een passie gehad voor logica, argumentatie en rechtvaardigheid (klinkt stom, maar het is waar). Tijdens mijn master volgde ik een aantal rechtencursussen die ik leuk vond en begon rechten serieus als een beroepskeuze te beschouwen. Ik kwam nergens met medicijnen, was nu begin dertig en had ook een kind gekregen tijdens de pandemie.
Dus ik studeerde voor de LSAT, behaalde een 165, solliciteerde naar een rechtenstudie, werd aangenomen en kreeg toen ook een volledige beurs aangeboden. Dus op dat moment zat ik helemaal in de wet en had ik geaccepteerd dat ik geen dokter zou worden. Ik heb echter nog een laatste med-aanvraag ingediend, omdat het het laatste jaar was dat mijn MCAT geldig zou zijn en ik voelde me dom om het niet te proberen.
Nou, gisteren werd ik toegelaten tot de medische school. Aan dezelfde universiteit waar ik werd toegelaten tot de rechtenstudie. Nu heb ik twee maanden de tijd om te beslissen welke kant mijn leven opgaat.
Het is geen no-brainer voor mij. Ik zie mezelf beide doen. Ik kan mezelf gelukkig en voldaan zien als arts of advocaat. Ik verzamel nu zoveel mogelijk perspectieven om deze beslissing te helpen nemen. Alle inzichten zouden zeer op prijs worden gesteld.