Een rechter kan/mag geen diagnose stellen want is daar niet voor geschoold, dus baseert hij zich op het 'onderbouwde' advies van de behandelende geneesheer. Als deze kan 'aantonen', dat aan de 2 collocatie-criteria voldaan is (geestesziekte in combinatie met gevaar voor zz of my), zal de rechter meer dan waarschijnlijk, vaak zelfs werkelijk in eer en geweten, beslissen van het statuut te verlengen. Doet hij dat niet, kan men hem mogelijk zelfs verwijten achteraf dat hij de situatie verkeerd ingeschat heeft, omdat enkel een dokter die 2 zaken kan vaststellen en hij bijgevolg geen andere grond heeft om zich op te baseren. Patiënt heeft wel recht op 2e opinie (enkel in geval van collocatie) maar ze eten toch allemaal uit dezelfde hand, niet waar?
Laat ons hier de respectievelijke woorden -geneesheer,collocatie,patient- in A-Lisa's bericht vervangen door
-advocaat, belaging, tegenpartij- , dan verkrijgen we een tekst die allicht onder eender welk topic op deze site kan worden ondergebracht.
Wellicht herkennen de meesten onder jullie, in de nieuw gevormde tekst, dan ook hun eigen frustraties en/of de reden waarom ze op dit forum verzeilden.
Een steentje bijdragen tot hetzij het oplossen van een onrecht, hetzij het verwerken van dergelijke frustraties zou dan ook het hoofddoel moeten zijn van iedere poster. De interpretatie mag dan ook enig respect vragen?
