Wat als men geen telefoonnummer noch emailadress heeft en dit ook weigert.

[BertDw]

Onder de pauze van mijn nachtdienst kwam een onderwerp te boven waar ik uit nieuwsgierigheid wel eens een antwoord op wil weten.

Je kan het je haast niet meer voorstellen, maar stel dat een persoon geen telefoonnummer noch emailadres heeft, en dit ook persistent weigert.
Los van de nadelen die men zou ondervinden in de digitale wereld van vandaag, is het bij mijn weten nog steeds niet wettelijk verplicht om één van beiden te hebben.
In principe volstaat een domicille nog steeds, althans zo begrijp ik het toch na wat kort googlewerk.

Dus ik vraag mij oprecht af, kan dit juridisch worden aangevochten door laat ons nu maar zeggen een werkgever, of bijvoorbeeld de overheidsinstanties die tegenwoordig ook meer en meer beroep doen op deze digitale diensten (Denk maar itsme, ebox,....)

Hoe zou dit in zijn werk gaan als bvb. de persoon niet door een interimkantoor of dergelijke telefonisch/via email bereikbaar is?
Het enigste wat ik zo zou kunnen bedenken is weigeren van medewerking, maar aan de andere kant vind ik dit enorm dubbel.

Ik ben zeer benieuwd naar jullie reacties,

[LennieK]

Goh, de ebox wordt niet verplicht he, en je kan perfect inloggen met eid en pincode zonder de app itsme te moeten gebruiken.

Ik begeleid op mijn werk vaak kwetsbare eigenaars en huurders, en het valt wel eens voor dat een cliënt geen mail of telefoonnummer heeft. Vaak redden we ons dan uit de brand door de communicatie per post te doen en door een telefoonnummer van een familielid te noteren...

(en vergis je niet, hier zitten niet alleen tachtigers tussen, maar ook twintigers) Sommige mensen hebben gewoon geen nood aan een smartphone of zelfs geen gsm. Is vaak ook een stukje zelfbescherming.

[Thomas Morus]

Toen ik noch telefoon noch email had voelde ik me ook gelukkiger en vooral rustiger.
Het zou m.i. misdadig zijn om oude mensen te verplichten om nog deel te nemen aan de digitale wereld.

[artemis]

Toch wel een interessante en relevante vraag, waarom werd dit topic gesloten? Er kunnen allerlei redenen zijn. Heb dit meegemaakt met mijn partner na CVA, een zeer mensenlijk en verschrikkelijk moeilijk probleem. Men moet dan echter kunnen communiceren lijkt me. Hoe ga je zonder telefoon afspraken maken met bv een dokter, met het ziekenhuis, met alle zorgdiensten en overheidsdiensten die je nodig hebt?

Als je je bv als actieve werkwillige maar werkloze persoon bewust uitsluit van beide dan keer je je bewust af van de maatschappij en wil je er geen deel van nemen, mijn gevoel.

[BertDw]

Hoe ga je zonder telefoon afspraken maken met bv een dokter, met het ziekenhuis, met alle zorgdiensten en overheidsdiensten die je nodig hebt?

Eerst en vooral courage & het beste, een CVA is inderdaad een verschrikkelijke gebeurtenis, heb het zelf ook meegemaakt met mijn nonkel, een dikke miserie is het. Dit is inderdaad al een goed voorbeeld van een zwaar nadeel want bvb in mijn nonkel zijn geval hebben 10 minuten het verschil gemaakt op leven en dood.

Maar ivb met hulpdiensten, men kan in principe nog steeds fysiek een afspraak gaan maken bij een huisarts, ik heb het een oudere man recent nog weten doen toen ik in de wachtzaal zat. Bij zwaardere gevallen kan men in principe nog steeds bij spoed terecht, alhoewel dit zeker niet in alle gevallen praktisch is. In de essentie blijft het nog steeds mogelijk.

Als je je bv als actieve werkwillige maar werkloze persoon bewust uitsluit van beide dan keer je je bewust af van de maatschappij en wil je er geen deel van nemen, mijn gevoel.

Het is eerder in dit soort gevallen dat ik mij de vraag stel wat zou er dan gebeuren & of dit zou aangevochten kunnen worden door de instantie in kwestie.
Ik kan mij inkomen dat, ook al zou het nog steeds perfect mogelijk en technisch gezien legaal moeten zijn, een interimkantoor er niet op staat te springen om alle communicatie met 1 bepaald persoon per brief te moeten doen, dat maakt het natuurlijk al een pak lastiger om snel op vacatures te kunnen inspringen.
Maar toch blijkt hier, voor zover ik online vind, praktisch niets aan te doen. Zolang de persoon in kwestie een domicille heeft is hij in principe bereikbaar.

[Thomas_A]

Niemand gaat je verplichten om een mailadres of telefoonnummer te hebben. Natuurlijk zijn de gevolgen hiervan dan ook voor die persoon.

Een interimkantoor is gewoon een commercieel bedrijf. Die zullen inderdaad niet voor 1 persoon brieven gaan sturen en al zeker geen werkgever een week laten wachten voor een afspraak. Dus dan schrijven ze hem gewoon niet in. Zij kiezen ook hun voorwaarden om met hen te werken.

Banken zijn ook commercieel. Kan je je er niet in vinden om online te bankieren of minstens telefonisch een afspraak te maken, moeten ze je niet als klant nemen.

Bij gemeenten kan je nog steeds een afspraak maken aan een fysiek loket. Belastingbrief kan je nog steeds op papier invullen. Een boete kan je nog steeds per brief krijgen. Openbare instanties hebben hier dus geen probleem mee.

[WP002]

Alleen al geen e-mailadres hebben is soms pijnlijk moeilijk. Mijn vader is 84, heeft de ziekte van Parkinson en kan met geen mogelijkheid meer met een computer werken. Hij krijgt dan soms het verwijt dat hij van de planeet Zork komt.

[Thomas Morus]

Alleen al geen e-mailadres hebben is soms pijnlijk moeilijk. Mijn vader is 84, heeft de ziekte van Parkinson en kan met geen mogelijkheid meer met een computer werken. Hij krijgt dan soms het verwijt dat hij van de planeet Zork komt.

Ik stel me dikwijls de vraag hoe het verder moet vanaf de dag dat men door ouderdom digitaal niet meer mee kan.
Daar hoor je niets over. Blijkbaar schiet de maatschappij daar serieus tekort.

[basejumper]

De wereld staat niet stil. Mensen waren destijds ook bang voor de eerste trein, eerste auto. De eerste telefoon was voor velen ook complex. De 'digitaal niet meer mee kunnen door ouderdom... Nu zal dat voor sommigen nog zijn. Maar de zestiger van vandaag heeft doorgaans zijn heel leven op een PC gewerkt en met een smartphone rond gelopen. Dus als die 80 - 90 worden gaan die daar niet ineens een probleem mee hebben. Die leren dat niet af. Er kunnen lichamelijke en mentale problemen komen, maar die verhinderen ook fysiek bankieren of fysiek met overheidsdiensten in contact komen. Het digitale helpt net oudere mensen in contact te blijven met de familie, kinderen en kleinkinderen. Ik ken tachtigers in een rusthuis die via FaceTime of whatsapp video nog communiceren met kinderen/kleinkinderen en dat anders niet meer zouden doen. En ja : er zal altijd een deel 'digibeten' zijn, zoals er vroeger ook een deel analfabeten waren (en zijn)

[Rolstoel1]

Uit juridische overwegingen is het soms ideaal om mensen te adviseren om (tijdelijk) geen gsm of dergelijke te hebben.

Neem nu een geval waar alcohol en/of drugs mee gemoeid zijn. Na een scheiding is er vaak stalking. Dan is het wenselijk dat deze mensen (tijdelijk) niet in het bezit zijn van een gsm om de verleiding makkelijker te weerstaan.

Idem voor visa kaarten. Hoeveel mensen zijn er niet verslaafd aan kopen (op het internet of met wat ze zien op tv);

Niemand hoeft u de reden te zeggen waarom ze geen gsm wensen of hun gsm niet herladen (een gsm met 0 belwaarde kan je niet gebruiken om te bellen).

Mijn vorig bericht is er niet doorgekomen lijkt me? Had ik iets verkeerd geschreven of technisch probleem?

Groeten,

[Marcus Aurelius]

U kan nog altijd documenten via reguliere post ontvangen. Als de e-box niet wordt geactiveerd of andere digitale communicatiemiddelen, en u uw mailadres niet opgeeft bv. via my pension, zullen de documenten via reguliere post verstuurd worden. Weet wel dat je ook op de sociale dienst van je ocmw of het caw terecht kan om je documenten digitaal te raadplegen. Zij zullen u met alle plezier bijstaan in je communicatie met de overheid.

[Thomas Morus]

[quote=basejumper post_id=761904 time=1739979611 Maar de zestiger van vandaag heeft doorgaans zijn heel leven op een PC gewerkt en met een smartphone rond gelopen. Dus als die 80 - 90 worden gaan die daar niet ineens een probleem mee hebben. Die leren dat niet af. Er kunnen lichamelijke en mentale problemen komen, maar die verhinderen ook fysiek bankieren of fysiek met overheidsdiensten in contact komen. Het digitale helpt net oudere mensen in contact te blijven met de familie, kinderen en kleinkinderen. Ik ken tachtigers in een rusthuis die via FaceTime of whatsapp video nog communiceren met kinderen/kleinkinderen en dat anders niet meer zouden doen.
[/quote]

Ik ken ook ouderlingen op hoge leeftijd die nog communiceren met computer. Maar in de regel kunnen die dat omdat iemand anders hun toestel "draaiend" houdt.

Ik help geregeld oude mensen (ben zelf oud) als ze problemen hebben op digitaal vlak. Vanop de eerste rij stel ik vast dat ze vroeg of laat onherroepelijk meer en meer in de knoei geraken niettegenstaande ze voor de rest nog zeer lucide.zijn.

De vergelijking met kunnen telefoneren gaat mi niet op. Dat ligt op heel ander kennisniveau.

Met niet meer digitaal meekunnen door ouderdom bedoel ik de huidige zestigplusser die ooit zijn digitale vaardigheden verliest door ziekte of hoge ouderdom en daardoor in de knoei komt met e-box, digitale facturen, enz...