Ik kan me wel voorstellen dat rechters die ook maar mensen zijn, hun geduld ten einde is als ze steeds zaken zien passeren die er eigenlijk niet zouden moeten zijn.
Voorbeeld als de motivatie van de eisende partij op niks gebaseerd is.
Zo heb ik eens in Gent een rechter van de politierechtbank een substituut van de procureur weinig discreet zien afblaffen,
omdat nogal veel voorliggende zaken er nooit hadden moeten liggen, omdat ze ofwel in de minne konden worden geregeld, ofwel duidelijk ongegrond waren (die van mij).
Ik werd zelfs onmiddellijk volledig vrijgesproken, vooraleer mijn advocaat moest pleiten.