Als bizarrre wetgeving zie ik de combinatie uit het vraagstuk facturatie en het vraagstuk taalwetgeving.
Alle door de wet voorgeschreven documenten - dus ook de uitgereikten factures ( door de BTW-Wetgeving voorgeschreven) van in Vlaanderen gevestigd bedrijven moet in het Nederlands. Deze wetgeving komt uit de jaren 60 en heeft zijn roots nog veel vroeger.
De taal van de klant doet er volgens de prehistorische Vlaamse taalwetgeving niet toe.
Indien dus een bedrijf uit Diegem naar China wilt leveren moeten de documenten zoals orderbonnen en de facturen volgens de taalwetgeving eigenlijk in de wereldtaal Nederlands zijn opgesteld. Natuurlijk doet dit niemand die internationaal zaken doet en serieus wil worden genomen.
Volledig bizarre wordt die zaak als er op de achterkant de algemene voorwaarden zijn opgenomen. Deze zijn alleen geldig als ze in een taal zijn opgesteld die DE KLANT kan begrijpen. Indien u weet dat u waalse klant alleen Frans kan... dan zijn uw algemene voorwaarden alleen bindend als die in het Frans op de achterkant staan.
Ook de consumentenbescherming stelt de Klant natuurlijk primordiaal. dus verplichtende Informatie kan de verkoper niet zomaar in het Nederlands laten staan.
En helemaal over de top gaan dan de Walen. Die hebben in een soort 'wraakwetgeving'sreactie vastgezet dat op wettelijk verplichte documenten zoals facturen alleen woorden mogen worden opgenomen die door de académie française aanvaard zijn. Dat betekend eigenlijk dat u ook al u verkochte goederen moet infransen... U webwinkel mag namelijk geen 'Computer' Type xy factureren maar moet dit vertalen naar 'ordinateur xy' enz.
Ik denk het wordt tijd dat wij dit prehistorisch stuk wetgeving een keer aan de wereld van het Internet aanpassen... Of wie heeft zin zich belachelijk te maken door een Chinese klant een factuur op Nederlands te sturen?