JuridischForum.be

Sorry als dit topic reeds behandeld is, ik heb gezocht maar niets gevonden...

Heeft een welbepaalde rechtbank in dit land nu geen draak van een precedent geschapen inzake betwisting van vaderschap? Als mijnheer X bij mevrouw Y een kind maakt, maar mevrouw Y is getrouwd met mijnheer Z, die het kind als het zijne heeft opgevoed, is het dan voldoende dat mijnheer X zich distantieert van het vaderschap met als argumentatie 'dat Z altijd aan de vaderlijke plichten heeft voldaan', zodat het bijgevolg niet langer nodig is om het vaderschap middels een DNA-onderzoek te staven? Mooi is dat...

(X, Y en Z mag u zelf invullen. Ik denk niet dat u daar heel veel verbeelding voor nodig heeft...)

Zoals het gebruik van informatica nog niet de Rechterlijke Macht heeft bereikt blijkt dat nu ook voor andere
wetenschappelijke standvastigheden het geval te zijn.
Daarom maken ze dan maar een selectieve beoordeling op basis van "recht van staat" dat dateert uit de Middeleeuwen.

Er is geen sprake van een draak van rechtspraak. Juridisch is er een vermoeden van vaderschap als een kind geboren wordt binnen het huwelijk of binnen 300 dagen na ontbinding er van. Dat is een juridisch vermoeden dat er moet voor zorgen dat een kind niet vaderloos wordt in die gevallen. Dat vermoeden kan wegvallen bij verschillende elementen. Indien man en vrouw al aantoonbaar meer dan 300 dagen apart leven (ingeschreven op verschillend adres), indien er een procedure echtscheiding lopend is mits een aantal voorwaarden (bvb ook hier apart wonen). Het vermoeden van vaderschap kan niet betwist worden indien er 'bezit van staat' is. Met andere woorden indien de echtgenoot het kind inderdaad als het zijne heeft opgevoed.

'Bezit van staat

Het begrip 'bezit van staat' wijst op een geheel van feiten die erop duiden dat men zich steeds als ouder heeft gedragen, en dat ook de buitenwereld de betreffende persoon steeds als ouder heeft beschouwd.

Het bezit van staat is een grond van onontvankelijkheid in elke procedure tot betwisting van het ouderschap. Als men zich steeds als ouder ten aanzien van het kind heeft gedragen en men werd door de omgeving steeds beschouwd als ouder van het kind, kan de vastgestelde afstammingsband niet betwist worden.' (http://justitie.belgium.be/nl/themas_en ... _van_staat)

In jouw redenering heeft Mr X dus niets te distantiëren. Hij heeft juridisch niets met het kind te maken. Er valt ook geen vaderschap te staven met DNA onderzoek. het vaderschap ligt juridisch bij de echtgenoot. Zolang de echtgenoot zijn vaderschap niet betwist binnen het jaar na ontdekking dat hij niet de biologische vader is, en zolang de biologische vader het vaderschap niet opeist binnen het jaar waarin hij ontdekt dat hij biologische vader is, blijft het juridisch vermoeden van kracht.
Het kind in kwestie kan dat juridisch vermoeden eveneens in vraag stellen tussen de leeftijd van 12 tot 22 jaar, of binnen het jaar na ontdekking dat haar wettelijke vader niet de biologische vader is.
In 2005 (ruim na de leeftijd van 22 jaar van Delphine B) brachten zij en haar moeder het bericht in de pers dat A. de echte vader zou zijn. Pas in 2013 daagde zij haar wettelijke vader én de vermoede biologische vader voor de rechtbank. Dus ruim meer dan één jaar na de bewijsbare kennisname van de feiten.
Het lijkt me evident dat de rechtbank de uitspraak deed die het deed....

In simpele taal : de echtgenoot van de moeder is steeds de wettelijke vader , tenzij bepaalde bezwaren worden geuit binnen een bepaalde periode. En dat is niet gebeurd. De rechtbank kon niet anders dan vaststellen dat B. de wettelijke vader was, is en blijft. A. kan de biologische vader zijn, maar dat is niet aan de orde.

In simpele taal : de echtgenoot van de moeder is steeds de wettelijke vader , tenzij bepaalde bezwaren worden geuit binnen een bepaalde periode. En dat is niet gebeurd. De rechtbank kon niet anders dan vaststellen dat B. de wettelijke vader was, is en blijft. A. kan de biologische vader zijn, maar dat is niet aan de orde.

Ook niet als de juridische vader geen "vader" meer wil zijn en zijn "ontslag" geeft met als bewijs zijn DNA en de docher geen dochter meer wil zijn van die juridische vader?

Zoals basejumper zegt, moet de wettelijke vader binnen een bepaalde periode zijn vaderschap betwisten. Dat is niet gebeurd. Misschien is er wel voor betaald dat B. dat kind als het zijne zou opvoeden.

Zoals basejumper zegt, moet de wettelijke vader binnen een bepaalde periode zijn vaderschap betwisten. Dat is niet gebeurd. Misschien is er wel voor betaald dat B. dat kind als het zijne zou opvoeden.

Ja maar dat is de wetgeving gezien vanuit het standpunt van de wettelijke vader, dus de rechten van de wettelijke vader.
Maar basejumper schrijft:
"Het kind in kwestie kan dat juridisch vermoeden eveneens in vraag stellen tussen de leeftijd van 12 tot 22 jaar, of binnen het jaar na ontdekking dat haar wettelijke vader niet de biologische vader is.

Volgens mij was heel de dagvaarding gebaseerd op het onderlijnde...het resultaat van het dna onderzoek was nog geen jaar in haar bezit.
(het is wat ik de hele tijd dacht van die zaak en ook niet meer dan dat....)
Alleszins gaat daar niemand honger lijden....

Had B de zaak voor een Vlaamstalige rechtbank aangespannen, had ze waarschijnlijk wel gelijk gekregen

in feite had de zaak een andere wending kunnen krijgen als Mevrouw D. had gewenst klaarheid te krijgen over wie haar biologische vader is. Want een wettelijke had ze dus inderdaad al. En ik vind het vreemd dat haar advocaten dat niet voorzien hebben dat het die kant kon opdraaien.

Eylis, dit is eigenlijk de hele kwestie. Of toch , reclame?

dat zou wel eens heel goed kunnen, Wanton: je verkoopt je kunstwerken allicht beter als er een marketingstrategie als een spannende stationsroman mét blauw bloed achter zit Tiens, zou ik ook zoiets kunnen doen

Ze zal hofleverancier willen worden.....

. En ik vind het vreemd dat haar advocaten dat niet voorzien hebben dat het die kant kon opdraaien.

Ik vind dit niet vreemd, voor een advocaat blijft het zelfde winnen of verliezen, het is incasseren, maar het interessantste is verliezen, dan kan men nog eens incasseren, zij moeten toch werk genoeg hebben om te overleven, een winkelier verkoopt toch ook graag om te overleven.

. En ik vind het vreemd dat haar advocaten dat niet voorzien hebben dat het die kant kon opdraaien.

Ik vind dit niet vreemd, voor een advocaat blijft het zelfde winnen of verliezen, het is incasseren, maar het interessantste is verliezen, dan kan men nog eens incasseren, zij moeten toch werk genoeg hebben om te overleven, een winkelier verkoopt toch ook graag om te overleven.

Absoluut niet hetzelfde, winnen of verliezen.
Dit winnen en je naam is gemaakt.
En als je wint, gaat de tegenpartij toch in beroep

Een vraag in de kantlijn, ik hoop dat deze in dit topic mag.
Is er dan in principe ook een mogelijkheid dat een vrouw die 'bezit van staat' heeft over een niet biologisch kind als juridische ouder wordt gezien? Of is 'bezit van staat' enkel een argument voor vaders?