De regering heeft net nog de werkbonus verhoogd, met als doelstelling de personen die beginnen (of al langer werken) aan een laag brutoloon een netto salaris te geven dat voldoende hoger is dan wat men aan werkloosheidsuitkeringen krijgt.
Kwestie van voldoende te motiveren om zo snel mogelijk (terug) te gaan werken.
Nu hangt daar wel een vervelend neveneffect aan, met name wanneer dat brutoloon begint te stijgen, er tot het punt dat de werkbonus wegvalt eigenlijk netto zeer weinig van overschiet!
Dit is niet zo leuk voor de werknemer en gaat mijn inziens velen, vooral kleinere werkgevers, ertoe overhalen van in plaats van een hoger loon te betalen een fiscaal "creatieve" oplossing (lees zwartwerk) te zoeken.
Om een voorbeeldje met nummers te geven:
Een arbeider in een 38 urenweek krijgt een uurloon van 13,15€.
Behoudens enige andere vergoeding zal als alleenstaande zijn netto maandloon 1445€ bedragen.
Dit netto loon bevat een werkbonus van 65€.
Wanneer hij 1€ per uur opslag krijgt zal zijn netto loon naar 1496€ stijgen.
Dus onze lage loon arbeider ziet van zijn 1€ opslag slechts 0,32€! Hij krijgt dus van zijn maandelijkse extra 156 Euro slechts 51€ mee naar huis. Hoofdzakelijk door het verdwijnen van zijn werkbonus!
Vergelijk met een arbeider aan een hoog loon (boven de 37,330€ belastbaar), bij wie elke Euro extra aan de hoogste belastingschijf zal belast worden, die gaat van zijn 1€ bruto opslag 0,43€ overhouden.
Het idee erachter is natuurlijk wel goed, maar de implementatie lijkt mij helemaal niet goed.
Nadelen die ik er al snel uit kan opmaken:
- Men neemt een gedeelte motivatie weg om via allerhande wegen (inzet, bijscholing,...) zich te verbeteren want er gaat pas financiële "reward"komen na een relatief lange tijd.
- Men creëert een beetje afgunst tussen arbeiders, waar bijvoorbeeld "ervaren geschoolde" arbeider zeer weinig meer verdient dan een onervaren schoolverlater, terwijl deze laatste wel een heel stuk duurder is voor zijn werknemer (en die navenant hogere prestaties/productiviteit zal verwachten).