JuridischForum.be

Ik kreeg in 2002 een gift , van een neef van mijn moeder. Over dat bedrag betaal ik hem elk jaar intresten, dat werd zo overeen gekomen. Er is een papier omgemaakt met de datum, onze namen en met de vermelding dat het over een gift gaat. Kan hij dat bedrag terug vragen?
Hij heeft geen kinderen, is weduwnaar en zijn broers zijn half-broers , kunnen zij dit bedrag terugvragen?

Dit bedrag is en blijft van U. U betaalt hem , volgens afspraak , jaarlijks een intrest , zolang hij leeft. Als u zich aan de voorwaarden houdt , kan niemand , ook de schenker niet , U dit bedrag terugvragen.

?

Andere piste is het voorzien in een schenking onder last in die zin dat de begiftigde de schenking ontvangt voor zover hij de schenker voorziet vb. in een uitkering tot levensonderhoud. Een schenking met voorbehoud van vruchtgebruik is echter zeer betwist: de schenker behoudt immers de facto de volledige controle over de gift en ondergraaft hiermee zelf het vereiste karakter van onherroepelijkheid van de gift.

Bron: http://www.zoekadvocaat.be/nl/artikel/w ... n-handgift" onclick="window.open(this.href);return false;

Luc , astemblieft ,

dit betreft hier niet een schenking onder voorbehoud van vruchtgebruik. Zoiets moet ten andere gebeuren via een notariële akte.

Herlees dus mijn eerste commentaar. En als de voorwaarde niet vervuld wordt , kan alleen de rechtbank de schenking vernietigen.

Wanton uiteraard ben ik slechts een leek, vandaar mijn vragen bij het gestelde.

Ik meende dat een 'gift' enige vrijgevigheid diende uit te stralen.
Indien er voorwaarden aan verbonden zijn, dan lijkt het mij dat; de beschrijving: 'gift' hier niet opgaat.

Ik meende dat een gift (anno 2002, dus voor de aanvaarding van de bankgift) tevens diende vergezeld te gaan van een ontvangstbevestiging/dankschrijven waarmede de begunstigde aangeeft een 'gift' ontvangen te hebben. U leest in de uitleg van de poster evengoed dat er slechts een papier werd opgesteld.

Gezien beide bedenkingen heb ik nederig de moed bij elkaar geschraapt om bij uw deskundige uitleg 'astemblieft' een extra vraag te durven stellen.

De aanvaarding kan ook stilzwijgend gebeuren, bijvoorbeeld door een afwezigheid van protest nadat het geld op iemands bankrekening wordt gestort. (Bergen 16 juni 1982) (Bergen 5 januari 2004)

Mijn vraagstelling draait niet zo zeer om de aanvaarding
(ik denk nu eenmaal niet dat er iemand spontaan zal beginnen protesteren indien plots een groot bedrag op zijn rekening verschijnt)

Eerder wel naar het ontbreken van een 'waterdichte' bewijslast / bewijskracht van een 'gift' (daterende van voor de aanvaarding van een bankgift
en) waarbij een intrest wordt vereffend.

Het lijkt me dat de fiscus deze 'gift' wel eens totaal anders zou kunnen benoemen, wanneer het totaal van de intresten het oorspronkelijke geschonken bedrag benadert? En wat gaat er dan kunnen bewezen worden?

Het lijkt me dat de fiscus deze 'gift' wel eens totaal anders zou kunnen benoemen, wanneer het totaal van de intresten het oorspronkelijke geschonken bedrag benadert? En wat gaat er dan kunnen bewezen worden?

Aangezien de schenking meer dan drie jaar geleden gebeurde moet ze niet vermeld worden in de successieaangifte. De fiscus zal er sowieso niets over vernemen.

Waarom zou de fiscus , welke dan ook , zeggenschap moeten hebben over deze handgift. Er is voldoende 'bewijskracht' tussen schenkende partij en de begunstigde. Daarmee is de kous af. En , zoals Roharro aanhaalt , de schenking is meer dan drie jaar geleden , dus de Registratie heeft geen recht op successierechten.

Sorry Wanton, maar ik ben nog steeds niet overtuigd.

Stel dat de schenker morgen overlijdt.
De erfgenamen zullen dan ongetwijfeld belangstelling hebben in; het waarom, poster jaarlijks bedragen overmaakte aan de overleden schenker.
Als poster dan staat te zwaaien met een papier van 'gift' ...

Tenzij de voorwaarde op intresten eveneens vermeld staat op dat papier (wat poster niet vermeldt), vrees ik dat de erfgenamen dit, met alle macht, zullen laten onderzoeken.

Waaruit zou dan de bewijskracht vloeien om deze jaarlijkse stortingen te kunnen linken aan deze 'gift' van jaren geleden?
Wat bewijst dan dat de schenker achteraf geen bijkomende lening heeft verstrekt? Vormen de betalingen dan niet eerder voor een schuldbekentenis?

Wat bewijst dan dat de schenker achteraf geen bijkomende lening heeft verstrekt?

Men moet kunnen bewijzen dat er een lening is. Niet dat er GEEN lening is!!!!!!!!!!
Jaarlijkse overschrijvingen vormen geen bewijs dat er een lening is, het kunnen evengoed schenkingen zijn of zoals in dit geval betalingen ingevolge een kontraktuele verbintenis.....(waarvan een schriftelijk bewijs bestaat).

Luc ,
we weten al langer dat je moeilijk te overtuigen bent.

Maar de begunstigde heeft een - door beiden - ondertekend dokument dat het om een gift gaat , met een voorwaarde : elk jaar een kleine som betalen. Noem het voor mijn part intrest. Dat is nog iets anders dan een gift met voorbehoud van vruchtgebruik. In dit laatste geval kan de begunstigde niets doen met zijn geld. Bij een schenking is de som definitief verworven en uit het vermogen van de schenker verdwenen.
Wanneer nu de schenker overlijdt , stoppen de jaarlijkse betalingen
De erfgenamen van de schenker kunnen hier niets doen : er zijn geen reservataire erfgenamen die een eventuele inkorting van de schenking kunnen vragen. Indien het om een lening gaat - wat hier duidelijk niet het geval is - treden de erfgenamen in de plaats en kunnen zij terugbetaling vragen.

Zolang de begunstigde de jaarlijkse betalingen doet ( tot de dood van de schenker) , kan die schenking hem niet ontnomen worden. Ook niet via de rechtbank.