en op wat denk je dat een rechter zich baseert om iemand al dan niet vrij te spreken? Op wetgeving... wetgeving waaruit de rechter nu in de zaak die hier in het begin gepost is, oordeelt dat er geen probleem is. Dat het duidelijker kan, ok. Maar niet alles kan in wetgeving gegoten worden zodat je wetgeving gewoon als een handboek kan lezen.Neen, de wetgever moet de wet via democratische weg laten aanpassen, zo dat het niet uitmaakt of je een blauwe of zwarte stylo gebruikt.
het is evident dat je voor fouten aangesproken kan worden, net zoals het evident is dat mensen fouten maken.Of de magistraat die de procedurefout maakt moet aangepakt worden.
aan dit principe wordt niet getornd door de rechtspraak in kwestie.De burger is onschuldig tot het tegendeel bewezen is, en niet de burger is schuldig tot het tegendeel bewezen is.
nultolerantie is een fictie.Dat is net als met veiligheid. Een bedrijf die 1 dodelijk ongeval wil voorkomen moet er 15.000 kleine uitschakelen.
Maw hiervoor moet het bedrijf een 0 tolerantie richtlijn toepassen ivm de veiligheidsregels.
Niet iedereen is het daarmee eens.Kopieën van geïnformatiseerde gegevens zijn dus geen enkel probleem, zolang ze de belastingplichtige niet hinderen zijn activiteit uit te oefenen.
Wat het absurd maakt, want die van de btw mag het wel.Niet iedereen is het daarmee eens.Kopieën van geïnformatiseerde gegevens zijn dus geen enkel probleem, zolang ze de belastingplichtige niet hinderen zijn activiteit uit te oefenen.
Zie Fiscoloog 20 mei 2015.
Volgens de rechtbank van eerste aanleg te Leuven mogen belastingambtenaren op het gebied van de directe belastingen niet zonder toestemming van de belastingplichtige neuzen in computerbestanden, en er dus ook geen kopies van nemen. Doen zij dat toch, dan zijn de aldus vergaarde gegevens op onwettige wijze verkregen, en kunnen zij - gelet op de ernstige inbreuk op de privacy die daarmee gepaard gaat - niet dienen ter ondersteuning van een daaropvolgende taxatie. Die taxatie is derhalve nietig (Rb. Leuven 6 februari 2015; twee vonnissen).
Art 315 is inderdaad ongelukkig geformuleerd, door te stellen dat de administratie het recht heeft te 'verzoeken' om kopieën maar niet belet dat de belastingplichtige dit weigert. Zulke bizarre vonnissen helpen om de wetgever te dwingen duidelijkheid te scheppen.Niet iedereen is het daarmee eens.Kopieën van geïnformatiseerde gegevens zijn dus geen enkel probleem, zolang ze de belastingplichtige niet hinderen zijn activiteit uit te oefenen.
Zie Fiscoloog 20 mei 2015.
Volgens de rechtbank van eerste aanleg te Leuven mogen belastingambtenaren op het gebied van de directe belastingen niet zonder toestemming van de belastingplichtige neuzen in computerbestanden, en er dus ook geen kopies van nemen. Doen zij dat toch, dan zijn de aldus vergaarde gegevens op onwettige wijze verkregen, en kunnen zij - gelet op de ernstige inbreuk op de privacy die daarmee gepaard gaat - niet dienen ter ondersteuning van een daaropvolgende taxatie. Die taxatie is derhalve nietig (Rb. Leuven 6 februari 2015; twee vonnissen).