JuridischForum.be

Goedemiddag,

Ik heb na het faillissement van mijn BVBA ook het persoonlijk faillissement aangevraagd (mbt kwijtschelding van schulden). Nu kreeg ik bericht van de rechtbank dat ik als zaakvoerder geen onderneming ben en niet failliet zou kunnen gaan? Er is hierover veel tegenstrijdige informatie te vinden.

Weten ze het allemaal zelf wel? Deze wet werd toch in het leven geroepen om zelfstandigen te beschermen en een tweede kans te geven na faillissement.

U verwijst naar de Insolventiewet van 1 mei 2018? Daar zijn al arresten geweest die de zaakvoerder niet zomaar gelijkstellen aan een onderneming:

https://corporatefinancelab.org/2018/09 ... verklaard/

Op zich is het ook net de bedoeling van een BV dat de zaakvoerder persoonlijk buiten schot blijft, in tegenstelling tot andere vennootschapsvormen waar uzelf optioneel of verplicht mee failliet gaat.

Ja, dat artikel had ik ondertussen ook gelezen.

Dat heeft dan toch betrekking op de kwijtschelding van restschulden? Ik heb ook wat schulden bij de belastingen. Daar wist men mij op gezapige toon te vertellen dat ik die niet moet betalen als ik ook persoonlijk failliet ga. En dat zou nu dus blijkbaar niet kunnen?

Uw personenbelasting staat normaal gezien volledig los van uw vennootschap, dus ik kan de redenering van de rechtbank daar wel volgen.

Als u failliet gaat, vallen die schulden inderdaad weg. Maar dat wil niet zeggen dat u ook zomaar failliet mag gaan.

Heeft u persoonlijk een onderneming nummer ??

Als je dit niet heeft is het moeilijk of zelfs niet mogelijk.

De zaken die ik ken waarvan ook de zaakvoerder failliet zijn verklaart waren allemaal waar de zaakvoerder ook een ondernemingsnummer hadden.
Een ondernemingsnummer hebben wil niet zeggen ook een BTW nummer hebben !

Of u als persoon een onderneming bent, hangt af of uw feitelijke situatie beantwoordt aan de juridische definitie van een 'onderneming' binnen boek XX van het WER. Het begrip 'onderneming' wordt, net zoals het begrip 'consument', anders ingevuld per boek.

'Onderneming' moet voor toepassing van boek XX begrepen worden zoals gedefinieerd in artikel I.1, eerste lid, 1° WER.

Art. I.1.[1 Behoudens andersluidende bepaling [3 ...]3, wordt voor de toepassing van dit Wetboek verstaan onder :
1° [3 onderneming : elk van volgende organisaties :
(a) iedere natuurlijke persoon die zelfstandig een beroepsactiviteit uitoefent;
(b) iedere rechtspersoon;
(c) iedere andere organisatie zonder rechtspersoonlijkheid.
Niettegenstaande het voorgaande zijn geen ondernemingen, behoudens voor zover anders bepaald in de hierna volgende boeken of andere wettelijke bepalingen die in dergelijke toepassing voorzien :
(a) iedere organisatie zonder rechtspersoonlijkheid die geen uitkeringsoogmerk heeft en die ook in feite geen uitkeringen verricht aan haar leden of aan personen die een beslissende invloed uitoefenen op het beleid van de organisatie;
(b) iedere publiekrechtelijke rechtspersoon die geen goederen of diensten aanbiedt op een markt;
(c) de Federale Staat, de gewesten, de gemeenschappen, de provincies, de hulpverleningszones, de prezones, de Brusselse Agglomeratie, de gemeenten, de meergemeentezones, de binnengemeentelijke territoriale organen, de Franse Gemeenschapscommissie, de Vlaamse Gemeenschapscommissie, de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie en de openbare centra voor maatschappelijk welzijn;]3


Bij invoering van boek XX bestond de vrees dat nu alle bestuurders en zaakvoerders die niet kosteloos dat mandaat op namen, ook als onderneming konden worden beschouwd. In dat geval heb je dus de onderneming in de vorm van de rechtspersoon, en dan de natuurlijke persoon als orgaan van de onderneming die OOK nog eens een onderneming is.

Deze piste wordt echter doorgaans niet bewandeld door de rechtspraak, tenzij de natuurlijke persoon in eigen naam en voor eigen rekening handelt en dus niet als orgaan van de vennootschap. Dit heeft ook belang voor bijvoorbeeld zakelijke zekerheden, persoonlijke borgen zouden dan deels ontkomen door ook het faillissement aan te vragen. Borgstelling door zaakvoerder verliest dan een deel van zijn waarde (als natuurlijk persoonlijk 'niet onderneming' zitten we dan met de kosteloze borg).

Het al dan niet bezitten van een ondernemingsnummer is geen formele vereiste, maar is natuurlijk een belangrijk feitelijk element.

Overigens is het recht zelden zwart of wit, dus het feit dat de rechtbank u (of een andere bron) niet volgt wil niet zeggen dat het 'zelf niet weten'. Overigens zie ik geen problemen met de stelling van de rechtbank, al heb ik natuurlijk geen concrete stukken of feiten.

Particulieren (niet-ondernemingen) kunnen wel een collectieve schuldenregeling aanvragen.

Zeer duidelijk !!