Na het overlijden van mijn partner kreeg ik bij testament het levenslang recht van gratis bewoning (geen vruchtgebruik) van het huis van mijn partner. Zijn kinderen hebben al verschillende malen aangedrongen om het huis te mogen verkopen om te kunnen beschikken over hun aandeel. Omdat zij het mij steeds lastiger maken en ik van die psychologische druk afwil, zou ik willen verhuizen. De notaris heeft mij laten weten dat ik in dat geval recht heb op een redelijke vergoeding, volgens tabellen zou dit 42% van de opbrengst van het huis zijn, maar dat dit niet wettelijk is vastgelegd. Met andere woorden: dat de kinderen kunnen weigeren mij die vergoeding toe te kennen. De woning die ik indertijd verlaten heb om hier te komen wonen, was een zeer goedkope huurwoning, ik vrees dat ik voor die prijs nu niets meer vind. De vergoeding zou dus een welkome aanvulling zijn om een andere (huur)woning te kunnen vinden.
De notaris zal dit nu met de kinderen bespreken. Mijn vraag is: wat als zij niet accoord gaan met de vergoeding? Kan ik dan, eventueel via een gerechtelijke procedure, nog stappen ondernemen?