Het verwondert mij wel sterk dat een mondige alerte vrouw zoals jij vooraf echt niet wist dat je dochter toen ze inkomen verwierf of een roommate een invloed zou hebben op je ziekte-uitkering. Dat geldt toch ook voor werkloosheidsuitkeringen.
Ik hoop dat je weer snel uit de ziekte-uitkering kan. Dan zijn gelijk ook die problemen van de baan.
mevrouw, dank voor uw medeleven maar daar gaat mijn vraag niet over.
Ik WIST exàct op voorhand dat mijn afgestudeerde dochter als "samenwonend" zou beschouwd worden eenmaal ze een eigen inkomen had.
Ik heb me steeds afgevraagd "waarom". We leven niet meer in de jaren vijftig van vorige eeuw waar werkende inwonende kinderen hun pree moesten afgeven en nog vijf of meer jaren voor de ouders werken waarna ze met een slaapkamer of eetkamer konden vertrekken en huwen. Ik meende dat die tijd al lang achter ons lag.
Men had me verzekerd (en dat was ook correct) dat ik mijn geval geen enkel probleem had (ik zat aan de maxima, dus de maximum uitkering als alleenstaande of samenwonende waren gelijk in die periode) . Het is pas nà 1/1/2010 dat die maxima werden aangepast en waarbij ik dus de nodige acties heb ondernomen (dochter haar eigen domicilie) zodat ik alleenstaande werd. Ik ben nooit afhankelijk geweest van enige andere persoon moet je weten: noch ex-echtgenoot (overleden), noch dochter, noch enige "relatie" . Ik bààl er dan ook van dat ik beperkt word in mijn vrijheid omdat vanaf het ogenblik dat ik iemand anders wens te ontmoeten en in mijn eigendom te laten domicilieren, ik daarbij automatisch gekort wordt op mijn inkomen??? waarom???
Het gaat me er ook niet om hoeveel een samenwonende ontvangt en hoeveel een alleenstaande ontvangt. het gaat hem er om wat de MAATSTAVEN zijn.
Blijkbaar gaat het dus om een voordeur.
-
maar om nog eens te proberen een practische oplossing te zoeken voor Mariette... Kan je echt niet proberen je kamer te verhuren als studentenkamer? Dan ben je van die domiciliering af en dan is de zaak opgelost.
Want vergeet niet dat met je kamerhuur (mét domicilie) er nog heel wat andere angeltjes en addertjes onder het gras zitten te wachten... Stel dat je kamerhuurder dolle schulden maakt. (hoe goed ken je iemand...)Komt de deurwaarder ook jouw meubeltjes buitenslepen voor openbare verkoop, vermits jullie deze woonplaats delen en je al serieus met facturen en betalingsbewijzen moet kunnen wapperen om je have en goed te vrijwaren...
En wat met verzekeringen? Heeft je huurder ook een brandverzekering?
Ik héb geen huurder, ik héb geen financiele problemen of tekorten (ik werkte nu eenmaal voor een multinational met extra legale verzekering waarbij het belgische systeem in het niet valt: twee derden van mijn inkomen komt van die extra legale verzekering).
Mijn vraag blijft waarom ik als alleenstaande persoon geen kamer in mijn eigen huis mag verhuren zonder gekort te worden op mijn uitkering die ik ontvang als invalide.
Ik mag namelijk wèl 5 appartementen in bezit hebben waar ik huur van ontvang zonder dat men me daarbij gaat korten op mijn maandelijkse uitkering, maar als ik niet het kapitaal heb of niet het geluk heb dat mijn ouders me een appartementenblokske hebben nagelaten (zoals het geval is bij een DOPPENDE kennis van me) dan moet ik het dus stellen zonder verhuurmogelijkheid.
Dit is discriminatie.
Eenmaal ik de pensioengerechtigde leeftijd heb bereikt, en uiteraard de keuze heb gemaakt dat ik mijn eigen verworven pensioen zal verkiezen en geen gezinspensioen, dan mag ik terug gaan samenwonen met een eventueel nieuw gevonden vriend. Vanaf dan zal ik dus ook een kamer mogen verhuren zonder dat mijn pensioen wordt ingehouden.
Enfin, dat veronderstel ik toch.