Hopelijk wordt dit late antwoord me vergeven:
Mij lijkt de (eigenaar van de) kat verantwoordelijk voor de schade. De kat heeft weliswaar een vrije loop, maar de eigenaar blijft ten allen tijde verantwoordelijk voor de daden ervan.
Het probleem blijft natuurlijk de bewijslast. Je moet bewijzen dat het hun kat is en dat het dat beest is die de duiven opat.
Daarnaast valt ook nog te discussiëren in welke mate het duivenhok had moeten afgesloten zijn. Sportduiven moeten nu eenmaal 'kunnen vallen', waardoor het onmogelijk is om de duivenhokken volledig af te sluiten.
Enerzijds mag je met vogels verwachten dat ze katten aantrekken; anderzijds mag je van niemand verwachten dat hij het hele jaar door zijn huis niet verlucht omdat er die ene kleine kans is dat er een kat binnensluipt en uitgerekend de kristallen vaas omver loopt...
Zelf heb ik een gelijkaardige situatie meegemaakt, maar dan toevallig met een duif.
In mijn vorige woonst had ik een zeer ruime veranda.
Toen het grootste verandaglas er in stukken bij lag, had ik het natuurlijk iets gemakkelijk om de schuldige te bewijzen: de dode (geringde!) duif lag er levenloos bij. Daarenboven stond in de vleugel nog een stempel van de eigenaar gedrukt.
Aanvankelijk werd ook hier de aansprakelijkheid door de eigenaar betwist. Uiteindelijk werd er in verzoening naar de Vrederechter (die overigens zelf met de duiven speelde) gegaan.
De duif heeft een vrije vlucht, maar de eigenaar blijft er verantwoordelijk voor.
Het zou nogal proper zijn. Als de kat wordt overreden, dan zijn ze eigenaar en zouden ze emotionele schadevergoeding moeten krijgen. Als de zelfde kat 'kattekwaad' uithaalt, dan zou de schadelijder haar vrije loop maar moeten accepteren.