U laat u inderdaad best bijstaan door een advocaat. Als u zelf geen vaststellingen van uw verwondingen hebt en de tegenpartij heeft vaststellingen van "grote" verwondingen, dan zal de tegenpartij argumenteren dat uw gebruik van de geweld de wettige verdediging te buiten ging en niet proportioneel was. Met andere woorden het is niet omdat iemand je een duw geeft dat je zijn neus mag breken als wettige verdediging.
https://www.elfri.be/artikel/wettige-zelfverdediging
Dat zegt op zich toch niks.
Als iemand mij bijv. met een mes probeert neer te steken maar mij telkens mist waarna ik die vol op zijn gezicht sla dan gaan ze toch ook niet zeggen dat mijn verdediging buitensporig was omdat hij wel verwondingen heeft en ik niet.
Algemeen is het trouwens een misvatting dat je enkel slagen mag afweren maar nooit mag terug slaan.
Inderdaad uw voorbeeld staat, maar het gaat hier niet over een les. Het gaat over een handgemeen. Als iemand jou wilt slaan en jij verdedigt jezelf wilt dat niet zeggen dat die met een gebroken kaak eindigt. Een dreiging van een mes houdt levensgevaar in, een dreiging van een vuist niet echt. Je moet dus kijken naar wat de dreiging is om te kunnen zeggen of de tegenreactie proportioneel was en dus binnen de wettige verdediging valt. Anders is het een ordinaire vechtpartij.
Dus als iemand jou aanvalt met enkel zijn eigen lichaam en jij verdedigt jezelf. Jij hebt geen vaststellingen van verwondingen, zelfs geen hematoom. De ander heeft gebroken neus of kaak... Dat is hetgeen de rechter zal afwegen en zoals ik zei dat de advocaat van de tegenpartij zal argumenteren.
Ik denk niet dat er enkel sprake kan zijn van wettige zelfverdediging indien er levensgevaar is/dreigt, ik denk dat het al voldoende is indien je fysieke integriteit (of die van anderen) in gevaar is. Trouwens TS spreekt over verschillende personen die hem vijandig gezind waren, dat lijkt mij al een serieuze dreiging.
Nu soit, heel theoretische discussie natuurlijk. Achteraf is het altijd gemakkelijk zeggen van "je had dit niet mogen doen of je had dat moeten doen" terwijl op momenten dat je fysieke integriteit in gevaar is je niet juridische afwegingen gaat maken. En rechters weten dat ook.
Die beginselen steken ook praktisch ontoepasbaar in mekaar. Bijv. als je het gevaar kan ontvluchten, dan moet je dat doen. Als je belager nu eens een atletisch type is en je bent zelf een papzak dan zal gaan lopen niet veel helpen om het gevaar te ontwijken. Net alsof je eerst een uitgebreide risico-analyse van het gevaar en de dader(s) moet doen vooraleer je mag handelen.
In deze casus zal het vooral aankomen op bewijslast. TS heeft blijkbaar eerlijke verklaringen afgelegd. Als die anderen dat niet doen, zou het wel vervelend kunnen worden. Eerlijkheid wreekt zich als de tegenpartij dat niet is. Hij zou er dan nog kunnen uitkomen als de "agressor".