Schadevergoeding

[Tommy15]

Hallo,

Ik wou eens horen of jullie hiermee ervaring hadden:

Dader wordt veroordeeld voor opzettelijke slagen & verwondingen en krijgt de opschorting hiervoor.
Rechter is wel van mening dat er uitlokking is geweest en de daad verschoonbaar is.

Slachtoffer vraagt schadevergoeding voor de geleden schade (medisch, moreel, etc).

Advocaat v dader pleit echter dat het slachtoffer de schade zelf veroorzaakt heeft omwille van de uitlokking. Als hij niets had gedaan, was er ook niets gebeurd.
Bovendien is er sprake van verschoonbaarheid en is de advocaat van mening dat de dader bijgevolg niet moet opdraaien voor een mogelijke schadevergoeding.

Hoe denken jullie hierover?

Ik heb ook al gehoord dat er gewerkt wordt met een verdeelsleutel, bijvoorbeeld 10% v/d schade is voor dader, 90% voor slachtoffer (omdat er uitlokking is geweest). Maar welke verdeelsleutel wordt er traditioneel gebruikt bij uitlokking.

Bedankt!

[Gebruiker21]

Wat wij denken heeft niet veel belang, denk ik. Niemand hier kent de details van de feiten en in dit soort zaken zullen het de details zijn die de doorslag geven. Wat de rechter denkt, dat zal er toe doen. Niemand hier kan het oordeel van de rechter inschatten met de info die je hier geeft.

[Tommy15]

Het latere slachtoffer valt in eerste instantie de dader lastig waarna de dader het slachtoffer op de grond duwt. Daar komt het op neer.

[Gebruiker21]

Nogmaals: de details zullen bepalen wat de rechter oordeelt. Alles hangt dus af van de feiten, hoe goed de advocaten zijn, en welke rechter je voor je hebt.

Wat is "lastig vallen"? Onderstaande situaties kunnen als "lastig vallen" beschouwd worden:
1. Een man komt zonder enige aanwijsbare reden een andere man in een café uitschelden, puur om een gevecht uit te lokken.
2. Iemand spreekt een andere persoon aan op het feit dat zijn wagen verkeerd geparkeerd staat.
3. Iemand vraagt aan een andere persoon de weg.
4. Etc...

Ook "op de grond duwen" is voor interpretatie vatbaar:
1. Iemand duwt op niet agressieve wijze iemand die te dicht komt achteruit, en deze laatste persoon struikeld daarbij en valt op de grond.
2. Iemand duwt met twee armen en grote kracht iemand anders met de bedoeling hem op de grond te smijten.

Dan blijft er ook nog de inschatting van de gevolgen: als iemand zijn rug breekt en verlamd raakt, is dit een andere zaak dan wanneer iemand bij de val enkel een ontwrichte schouder had, om maar iets te zeggen.