Onrechtmatig verkregen bewijsmateriaal.

[Petmans]

Vlak voor ik naar het buitenland vertrok merkte ik dat de Verhuurder met wie ik een Huurcontract aanging, zijn verplichtingen niet kon nakomen. Ik had geen tijd om een AS te versturen en belde hem dus op om hem mee te delen dat ik wenste dat het huurcontract ontbonden werd. Om mijzelf in te dekken nam ik dit gesprek op, zonder zijn medeweten. Nu zijn we in een rechtszaak verwikkeld en wil ik deze opname als bewijsstuk gebruiken omdat de Verhuurder ontkend dat ik hem gevraagd heb om het contract te ontbinden.


Nu krijg ik echter de volgende reactie van zijn advocaat:

Het typeert de houding van eisende partijen dat zij zelfs zover gaan om de telefoongesprekken tussen partijen – zonder medeweten en zonder toestemming van de Verhuurder – op te nemen en thans als stuk wensen te hanteren. Het spreekt echter voor zich dat zulks onrechtmatig verkregen bewijsmateriaal uitmaakt.

Wat betreft het door eisende partij opgenomen telefoongesprek is het duidelijk dat zulk bewijs niet tegenstelbaar en onrechtmatig is, aangezien er geenszins enig akkoord werd gegeven om dit op te nemen.

Het onrechtmatig opnemen van het telefoongesprek typeert de proceshouding van eisende partij.

Echter is ook de inhoud van dit gesprek irrelevant, aangezien hieruit geen bewijs of engagement kan blijken.


Mag ik deze opnames bij mijn overtuigingsstukken steken?
Ben ik onrechtmatig bezig?
Is het aan de rechter om al dan niet rekening te houden met deze opname?
Of is dit bluf van de tegenpartij?
Zijn er bepaalde wetsartikelen di mij het recht geven om deze opname als bewijsstuk te gebruiken?


Ik weet dat deze materie rond het al dan niet opnemen en gebruiken van telefoongesprekken hier en op andere plaatsen al verschillende keren gepasseerd is maar soms krijg ik toch nog tegenstrijdige antwoorden, daarmee dat ik mijn geval hier ook nog eens post.

Indien mogelijk mag je je antwoorden altijd staven met 'artikelen nr... van het BW zegt...'
Dank alvast!

[Franciscus]

Om een contract te ontbinden zal u echter wel de correcte wijze van hoe huurcontract ontbinden moeten volgen.
Dat wil echter niet zeggen dat een door u opgenomen gesprek WAAR U AANWEZIG bij was kan gebruikt worden als bewijs.
Het is steeds de rechter die beslist over de ontvankelijkheid van het geleverd bewijs.

http://www.elfri.be/opname-eigen-telefo ... elefoontap" onclick="window.open(this.href);return false;

http://www.juridischforum.be/forum/view ... 39&t=31925" onclick="window.open(this.href);return false;
( zie tekst float)
Art. 314bis Sw: (strafwet)
"§ 1
Met gevangenisstraf van zes maanden tot één jaar en met geldboete van tweehonderd 2[euro]2 tot tienduizend 2[euro]2 of met een van die straffen alleen wordt gestraft hij die:
1°
ofwel, opzettelijk, met behulp van enig toestel privé-communicatie of -telecommunicatie, waaraan hij niet deelneemt, tijdens de overbrenging ervan, afluistert of doet afluisteren, er kennis van neemt of doet van nemen, opneemt of doet opnemen, zonder de toestemming van alle deelnemers aan die communicatie of telecommunicatie;"

Enkel het niet aanwezig zijn en dan nog gesprekken opnemen is strafbaar.

"Opnemen van telefoongesprekken en schending van privacy.
Wie een telefoongesprek voert kan het recht op eerbiediging van zijn privéleven, zijn gezinsleven, zijn huis en zijn briefwisseling niet inroepen ten aanzien van de deelnemer aan dit gesprek, daar hijzelf deze deelnemer deelachtig maakt aan het voorwerp van dat recht (Cass. 9 september 2008, P.08.0276 N, Pas. 2008, 1889; Cass. 9 januari 2001, Arr. Cass. 2001, 26; Pas. 2001, 31; T. Strafr. 2001,
335; Gent 7 november 2002 NjW 2003, 563).
Het feit dat een deelnemer aan een telefoongesprek de door hem regelmatig verkregen informatie op welke wijze ook kenbaar maakt aan derden, maakt geen schending uit van artikel 8 EVRM (Antwerpen 29 juni 2004, RW 2007-08, 108, noot F. VANNESTE).
Zie ook: S. BOULART, “De opname van eigen telefoongesprekken: mét of zonder toestemming van de betrokkenen?”, RW 2002-03, 1601-1613; L. LAMBRECHT, “Het heimelijk vastgelegd telefoongesprek als bewijs in burgerlijke en handelszaken”, T.Vred. 1994, 122-124; P. LEMMENS, “Het afluisteren van telefoongesprekken en het registreren van uitgaande en binnenkomende oproepen”, RW 1984-85, 1735-1739." (E. BREWAEYS, Opnemen van telefoongesprekken en schending van privacy NJW 2010, 550.)

Een zelfde visie geldt voor elk gesprek.