Burenlawaai
Geplaatst: 17 jan 2009 13:31
De situatie
Wij wonen op een gelijkvloers appartement voor 3 jaar nu (nooit problemen gehad).
Na een deugddoende vakantie in september 2008 komen wij thuis en merkten we dat we nieuwe bovenburen hadden.
Al meteen van de eerste weken was het duidelijk:
- gebonk, gestamp, geroep
- verschuiven van meubels
- lawaaïerige wasmachines, droogkasten, boormachines (hoeveel gaten kunnen er in een app. geboord worden vragen wij ons af??)
Kort samengevat. Continu lawaai. En dat 24u op 24.
Op willekeurige tijdstippen 's nachts laten ze iets uit hun handen vallen.
Iets van bestek of zo denken we.
Dat is om 2u 's nachts maar ook om half 4 of 5u...
Gewoon 1 keer een bonk of gerinkel of iets dat op de stenen vloer valt.
Gevolgen
Ons huis is niet meer ons thuis. Ik zie er elke dag tegenop hier te zitten.
Wij hebben reeds opzeg gedaan richting huisbaas (die dan weer volledig uit de lucht komt gevallen) en wij blijven hier geen dag langer dan nodig is. Maar het duurt nog 2,5 maand voor we hier weg kunnen. Een eeuwigheid dus.
Wij slapen gemiddeld 4 tot 5u per nacht en dat sinds september.
Ik kan echter niet in woorden uitdrukken hoe zwaar het dagdagelijks tekort aan slaap begint door te wegen.
De gevolgen zijn voelbaar:
- in de wagen in slaap vallen
- niet geconcentreerd op het werk zitten en professionele fouten maken
- niet kunnen studeren voor belangrijke examens
- geprikkeld zijn en humeurig.
- veel vaker ziek zijn dan vroeger (migraine-aanvallen)
Reeds geprobeerd
- met de bovenburen gaan praten/overleggen.
Steeds mooie beloftes en een vriendelijke glimlach gekregen in ons gezicht maar toen we voor de zoveelste keer om half 3 's nachts wakker werden van het gestamp of het rondlopen met hoge hakken op de stenen vloer kregen we een berichtje dat we maar moesten verhuizen.
Arrogantie en achterbaksheid ten top dus.
- papieren gaan ophangen. Nooit geen ractie op gehad.
- Naar het immo-kantoor gegaan. Zij trekken hun handen terug. Ze beheren slechts de gemeenschappelijke delen.
- Naar de huisbaas gebeld. 1 of andere beenhouwer wiens finaal besluit dan maar was dat ik naar de politie moet gaan.
Toen ik voorstelde dat hij dan maar eens moest proberen hier 2 dagen te "wonen" was zijn antwoord: "ik ben geen polies".
Wat nu?
Vermits de overlast wel degelijk het patroon aanneemt van pestgedrag (bvb. wasmachines om 5 voor 7 's morgens op zondag maar voor de rest van de dag doodstil) denk ik niet dat ik de politie vaststelling ga kunnen laten doen. Soms is het een paar uur stil totdat die bovenburen het doorkrijgen dat wij thuis zijn en dan begint het weer van voorafaan.
Wat kan ik nog ondernemen alvorens ik overstap naar de meer radicale middelen zijnde geweld, agressie, dreigen, terugpesten, geen huur meer betalen,...??
Ik weet dat dit nogal dwaas overkomt maar nogmaals... sinds september 2008 hebben wij GEEN enkele nacht meer gehad waarin we meer dan 4 tot 5u hebben geslapen.
Wat te doen? Wat te doen?
Ik ben bereid alles te ondernemen voor 1 nacht deftige slaap...
ongeacht wat de prijs moge zijn.
Wij wonen op een gelijkvloers appartement voor 3 jaar nu (nooit problemen gehad).
Na een deugddoende vakantie in september 2008 komen wij thuis en merkten we dat we nieuwe bovenburen hadden.
Al meteen van de eerste weken was het duidelijk:
- gebonk, gestamp, geroep
- verschuiven van meubels
- lawaaïerige wasmachines, droogkasten, boormachines (hoeveel gaten kunnen er in een app. geboord worden vragen wij ons af??)
Kort samengevat. Continu lawaai. En dat 24u op 24.
Op willekeurige tijdstippen 's nachts laten ze iets uit hun handen vallen.
Iets van bestek of zo denken we.
Dat is om 2u 's nachts maar ook om half 4 of 5u...
Gewoon 1 keer een bonk of gerinkel of iets dat op de stenen vloer valt.
Gevolgen
Ons huis is niet meer ons thuis. Ik zie er elke dag tegenop hier te zitten.
Wij hebben reeds opzeg gedaan richting huisbaas (die dan weer volledig uit de lucht komt gevallen) en wij blijven hier geen dag langer dan nodig is. Maar het duurt nog 2,5 maand voor we hier weg kunnen. Een eeuwigheid dus.
Wij slapen gemiddeld 4 tot 5u per nacht en dat sinds september.
Ik kan echter niet in woorden uitdrukken hoe zwaar het dagdagelijks tekort aan slaap begint door te wegen.
De gevolgen zijn voelbaar:
- in de wagen in slaap vallen
- niet geconcentreerd op het werk zitten en professionele fouten maken
- niet kunnen studeren voor belangrijke examens
- geprikkeld zijn en humeurig.
- veel vaker ziek zijn dan vroeger (migraine-aanvallen)
Reeds geprobeerd
- met de bovenburen gaan praten/overleggen.
Steeds mooie beloftes en een vriendelijke glimlach gekregen in ons gezicht maar toen we voor de zoveelste keer om half 3 's nachts wakker werden van het gestamp of het rondlopen met hoge hakken op de stenen vloer kregen we een berichtje dat we maar moesten verhuizen.
Arrogantie en achterbaksheid ten top dus.
- papieren gaan ophangen. Nooit geen ractie op gehad.
- Naar het immo-kantoor gegaan. Zij trekken hun handen terug. Ze beheren slechts de gemeenschappelijke delen.
- Naar de huisbaas gebeld. 1 of andere beenhouwer wiens finaal besluit dan maar was dat ik naar de politie moet gaan.
Toen ik voorstelde dat hij dan maar eens moest proberen hier 2 dagen te "wonen" was zijn antwoord: "ik ben geen polies".
Wat nu?
Vermits de overlast wel degelijk het patroon aanneemt van pestgedrag (bvb. wasmachines om 5 voor 7 's morgens op zondag maar voor de rest van de dag doodstil) denk ik niet dat ik de politie vaststelling ga kunnen laten doen. Soms is het een paar uur stil totdat die bovenburen het doorkrijgen dat wij thuis zijn en dan begint het weer van voorafaan.
Wat kan ik nog ondernemen alvorens ik overstap naar de meer radicale middelen zijnde geweld, agressie, dreigen, terugpesten, geen huur meer betalen,...??
Ik weet dat dit nogal dwaas overkomt maar nogmaals... sinds september 2008 hebben wij GEEN enkele nacht meer gehad waarin we meer dan 4 tot 5u hebben geslapen.
Wat te doen? Wat te doen?
Ik ben bereid alles te ondernemen voor 1 nacht deftige slaap...
ongeacht wat de prijs moge zijn.