Mijn ervaring met honden en buren:
Onze eerste hond was een American Stafford, en wij woonden toen op een appartement waar je normaal geen huisdieren kon houden. Kwam door omstandigheden bij ons terecht en is gebleven. Vanaf dag 1 hebben wij onze buren gevraagd of ze last hadden (neen), indien dat later nog zou komen konden ze dat altijd laten weten, we vroegen echt om dat te doen.
Ik zeg er wel bij dat wij de hond altijd mee naar buiten namen waar dat kon. 2 uur wandelen per dag (en ja, wij werken voltijds), mee naar de winkel, op bezoek enz... zodoende was ze kalm en rustig op het appartement zelf en was ze niet veel thuis. Onze buren en huisbaas wisten dit, en dat werd geapprecieerd. Nooit problemen gehad..
Na 3 jaar zijn we verhuisd naar een halfopen bebouwing en namen we na een tijd een Dogo Argentino bij. De buren weer ingelicht en gevraagd om eventuele klachten te melden, maar niemand had een probleem. Tot na 9 maand de buurvrouw waarmee wij een gezamelijke muur hadden kwam klagen dat de dog elke dag zat te janken en daardoor haar dochter gebuisd was op school. Was wel even schrikken, na 9 maanden pas klagen, en zeker omdat we regelmatig polsten. En ja, mijn hond de schuld dat dochter buist? Nuja, we hebben het onderzocht, hond had verlatingsangst en is inmiddels verholpen. Maar toen ging het alleen maar bergaf.
Politie wegens overlast (overmatig blaffen op een avond, vreemd, want wij en de honden waren niet eens thuis) en dat heeft ze vaak geprobeerd, terwijl we op de aangeduide momenten meestal niet thuis waren. Dom. Dat haar hond continu blaft - en ook luid ja - hebben wij nooit iets van gezegd, maar o wee als de onze eens reageerden... Dat wij op de hoog oplopende ruzies met haar dochter moesten luisteren hebben wij nooit aangehaald, maar ja..
Bij de officiële instanties vertelden ze ons dat buurvrouw ons niks kon maken wegens overlast, tenzij de politie op het moment van de klacht zelf komt kijken en er inderdaad zware hinder wordt vastgesteld. In dat geval kan uitzetting van de hond gevraagd worden.
Kijk, na veel ruzie en veel pogingen van ons uit zijn we verhuisd naar onze eigen woning, en hier klaagt NIEMAND. Iedereen zwaait naar mijn hond, hij krijgt koekjes enz... en nochtans is het nog altijd dezelfde hond als voorheen. (de eerste is inmiddels overleden)
Conclusie van dit epistel:
niet iedereen is een hondenliefhebber, en daar moet je begrip voor kunnen opbrengen. Ga er ook niet van uit dat wanneer mensen zeggen dat ze geen last ondervinden dat altijd zo is. Vaak durven ze het niet in je gezicht te zeggen omdat je een 'gevaarlijk' ras hebt, sommigen geven je dezelfde stempel als de hond.
Praat met je buren, vraag wat je kan doen. Laat zien dat je echt je best wil doen om het voor iedereen zo aangenaam mogelijk te maken.
Neem je hond zoveel mogelijk mee naar buiten, zeker met het ras dat je hebt - zij hebben dat nodig. Je kweekt er ineens een hechte band mee.
Al is het maar naar de winkel of zo, alle beetjes helpen en intussen is ie ook de wereld aan het verkennen. Thuis zijn is om rustig te zijn, op stap beleeft ie ook wat. (ik zeg net dat je nu niet wandelt, het is gewoon een tip he)
Vergeet niet dat je een hond hebt met de stempel gevaarlijk te zijn - ik haat die stempel, maar het is zo en veel mensen kunnen je erop afrekenen met vooroordelen. Juist daarom is het belangrijk open te staan voor commentaar en begrip te tonen.
Indien je onderbuurvrouw blijft klagen zou ik eens vragen of ik eens zou mogen komen "luisteren" om te zien hoe erg het is. Als het hinderlijk is kan je nog altijd een gedragsdeskundige inschakelen voor advies.
Maar ze kunnen jou normaal niet uitzetten. De hond wel, na het vaststellen van hinder.
Bedankt voor je antwoord!
We zijn het ook al meerdere keren proberen vragen bij buren en ons willen excuseren als ze eventueel last ervan hadden, maar er is bijna nooit iemand thuis dus is ook al vreemd dat de huisbaas dan zegt dat er elke week klachten binnenkomen.
Met de buurvrouw helemaal beneden hebben wij geen goed contact, het is ook niet bepaald een vriendelijke vrouw, en ze is bevriend met familie van de huurbaas dus ik veronderstel dat zij er ergens voor tussenzit.
Maar dat achterwege gelaten, er is hier nooit politie geweest om te komen vaststellen, en momenteel ben ik nog werkzoekende met het vooruitzicht terug op werk wel, dus ik ben heel vaak thuis, en ik ga echt 6 - 7 keer per dag wandelen met hem.
De gedragstherapeut van het asiel zelf had ook gezegd dat Brad niet té lange wandelingen nodig heeft, en dat hij perfect op een appartement kan wonen.
De huisbaas verwacht nu dat Brad eind deze week weg is, maar ik kan en wil het hier ook niet bij laten. Voor mij is een hond deel van het gezin, dat is voor mij mijn kind en wordt ook zo verwend. Ik ga dan eens bij een jurist navraag doen met alle info die ik tot nu toe heb kunnen verzamelen over dit onderwerp.
Dus dankje voor de info over de politie ed, ik dacht ook wel dat dit alleen officieel vastgesteld kon worden dmv klachten bij de politie, maar wij hebben hier tot heden toe nog geen enkel bericht over gehad of niets.
Brad blaft ook erg weinig, enkel als hij schrikt van iets of om te laten weten dat hij buiten moet, voor de rest slaapt hij eigenlijk meer dan de helft van de dag, en als hij blaft is het 1 blaf of duurt het maar een 30 seconden lang, dus naar mijn weten kan je dat ook niet echt overlast noemen.
Ik ga het sowieso allemaal eens bevragen bij een jurist en nog eens poging doen om na te vragen bij de buren,
maar alvast erg bedankt!